Co znaczy OPIS OBYCZAJÓW ZA PANOWANIA AUGUSTA III:
Dzieło Jędrzeja Kitowicza, pisane pod koniec XVIII w., w całości wydane dopiero w latach 1840-1841, ma walory utworu literackiego, a jednocześnie jest niekwestionowanym osiągnięciem w zakresie pisarstwa historycznego. Jego oryginalność i nowatorstwo wynika z podjętej poprzez autora próby zarysowania obrazu Rzeczypospolitej czasów Augusta III przez usystematyzowaną dokumentację życia Polaków. Odtwarzając dzieje kultury polskiej tego czasu, autor zrezygnował z tradycyjnego schematu prezentowania znakomitych postaci i ich dokonań. Jako nadrzędną zasadę doboru i uporządkowania materiału przyjął kryterium tematyczne, dzięki czemu Opis obyczajów nabrał charakteru usystematyzowanego wykładu, podzielonego wg konkretnych zagadnień.
Dzieło zaczyna charakterystyka zjawisk wynikających z wyznaniowego zróżnicowania polskiej społeczności. Kitowicz opisał "wiary jakie były w Polszcze", przejawy pobożności i "zwyczaje pobożne", tzn. obrzędowo liturgiczną stronę życia religijnego, podporządkowaną uroczystościom, nabożeństwom i obrządkom wpisanym w kalendarz roku kościelnego. W następnym rozdziale skupił uwagę na wychowaniu i kształceniu dzieci i młodzieży, osobną uwagę poświęcając typom szkół i obowiązującym w nich nagrodom i karom. Scharakteryzował także wymiar sprawiedliwości, określając zasady funkcjonowania poszczególnych typów sądów i mechanizm użytkowanych kar i tortur. W odrębnych częściach opisał zjawiska obyczajowe specyficzne dla życia przedstawicieli stanu duchownego, żołnierskiego i dworskiego. Przedstawił reguły obowiązujące w zakonach męskich i ?Xeńskich. Opisał wojska rodzime i cudzoziemskie, formacje żołnierskie, miejską milicję, hetmanów, a również mechanizm wyróżnień, obowiązujący w mundurowych szeregach.
Najatrakcyjniejszą częścią dzieła jest jednak zaskakujący bogactwem realiów opis życia na dworach. Przed oczyma czytelnika przetacza się barwny korowód męskich i "białogłowskich" strojów szlacheckich, potraw i trunków goszczących na pańskich stołach. Oryginalnym zamysłem jest galeria najsłynniejszych pijaków. Mowa także o urządzeniu i wyposażeniu domów szlacheckich i magnackich pałaców - o sprzętach, "domowych łóżkach i pościelach", o powozach, karetach, koniach i "szorach". Przedstawione zostały rozliczne zabawy i rozrywki (uczty, bankiety, pijatyki i szulerskie gry, kuligi, karnawał, zapusty, reduty, dyngus i sobótka) i zwyczaje wiążące się z udziałem szlachty w życiu publicznym - sejmy, sejmiki i "senatus konsylia". Zamierzeniem Kitowicza, jak wychodzi z zachowanej, brulionowej wersji dzieła, była także charakterystyka obyczajowości najniższego stanu. Zaczął od opisu strojów ruskich, krakowskich i mazowieckich chłopów, ale nie zdążył dokończyć pracy.
Utrwalony poprzez Kitowicza obraz dawnej kultury cechuje bogactwo i różnorodność realiów życia publicznego i prywatnego. Opis poszczególnych zjawisk jest szczegółowy i nadzwyczajnie plastyczny. Wiadomości o kwestiach istotnych i powszednich poeta dopełnia dosadnym humorem i zasłyszanymi anegdotami i żartami. Nie w celach moralizatorskich ale dokumentarnych ujawnia różne "łajdactwa i zbrodnie" herbowej braci, fanaberie i dziwactwa magnaterii, przejawy dewocji i obłudy kleru. Opisał ludzi z krwi i kości podlegających różnym upodobaniom, słabościom i zamiłowaniom. "Swemu czytelnikowi przedstawiał tylko to, co kiedyś można było zobaczyć, usłyszeć, dotknąć, powąchać, posmakować. Brzegi, pomiędzy którymi kiedyś płynęło życie" (M. Dernałowicz).
(Bożena Mazurkowa)
Dzieło zaczyna charakterystyka zjawisk wynikających z wyznaniowego zróżnicowania polskiej społeczności. Kitowicz opisał "wiary jakie były w Polszcze", przejawy pobożności i "zwyczaje pobożne", tzn. obrzędowo liturgiczną stronę życia religijnego, podporządkowaną uroczystościom, nabożeństwom i obrządkom wpisanym w kalendarz roku kościelnego. W następnym rozdziale skupił uwagę na wychowaniu i kształceniu dzieci i młodzieży, osobną uwagę poświęcając typom szkół i obowiązującym w nich nagrodom i karom. Scharakteryzował także wymiar sprawiedliwości, określając zasady funkcjonowania poszczególnych typów sądów i mechanizm użytkowanych kar i tortur. W odrębnych częściach opisał zjawiska obyczajowe specyficzne dla życia przedstawicieli stanu duchownego, żołnierskiego i dworskiego. Przedstawił reguły obowiązujące w zakonach męskich i ?Xeńskich. Opisał wojska rodzime i cudzoziemskie, formacje żołnierskie, miejską milicję, hetmanów, a również mechanizm wyróżnień, obowiązujący w mundurowych szeregach.
Najatrakcyjniejszą częścią dzieła jest jednak zaskakujący bogactwem realiów opis życia na dworach. Przed oczyma czytelnika przetacza się barwny korowód męskich i "białogłowskich" strojów szlacheckich, potraw i trunków goszczących na pańskich stołach. Oryginalnym zamysłem jest galeria najsłynniejszych pijaków. Mowa także o urządzeniu i wyposażeniu domów szlacheckich i magnackich pałaców - o sprzętach, "domowych łóżkach i pościelach", o powozach, karetach, koniach i "szorach". Przedstawione zostały rozliczne zabawy i rozrywki (uczty, bankiety, pijatyki i szulerskie gry, kuligi, karnawał, zapusty, reduty, dyngus i sobótka) i zwyczaje wiążące się z udziałem szlachty w życiu publicznym - sejmy, sejmiki i "senatus konsylia". Zamierzeniem Kitowicza, jak wychodzi z zachowanej, brulionowej wersji dzieła, była także charakterystyka obyczajowości najniższego stanu. Zaczął od opisu strojów ruskich, krakowskich i mazowieckich chłopów, ale nie zdążył dokończyć pracy.
Utrwalony poprzez Kitowicza obraz dawnej kultury cechuje bogactwo i różnorodność realiów życia publicznego i prywatnego. Opis poszczególnych zjawisk jest szczegółowy i nadzwyczajnie plastyczny. Wiadomości o kwestiach istotnych i powszednich poeta dopełnia dosadnym humorem i zasłyszanymi anegdotami i żartami. Nie w celach moralizatorskich ale dokumentarnych ujawnia różne "łajdactwa i zbrodnie" herbowej braci, fanaberie i dziwactwa magnaterii, przejawy dewocji i obłudy kleru. Opisał ludzi z krwi i kości podlegających różnym upodobaniom, słabościom i zamiłowaniom. "Swemu czytelnikowi przedstawiał tylko to, co kiedyś można było zobaczyć, usłyszeć, dotknąć, powąchać, posmakować. Brzegi, pomiędzy którymi kiedyś płynęło życie" (M. Dernałowicz).
(Bożena Mazurkowa)
- Co znaczy ODA DO WˇSÓW:
- Porównanie tekstu taki właśnie tytuł Franciszek Dionizy Kniaźnin nadał jednemu ze swych najpopularniejszych wierszy. W poetyckiej wypowiedzi, łączącej wątek patriotyczny i polemiczny, podkreślił naturalny opis obyczajów za panowania augusta iii co znaczy.
- Krzyżówka O POPRAWIE WAD WYMOWY:
- Dlaczego dzieło Stanisława Konarskiego było podręcznikiem do edukacji retoryki, opracowanym z myślą o uczniach wyższych klas zreformowanych szkół pijarskich, a przede wszystkim o młodzieży uczęszczającej do opis obyczajów za panowania augusta iii krzyżówka.
- Co to jest OJCZYZNA WOJACZKA:
- Jak lepiej Wojaczka: wstrząsająca obyczajowo, przekraczająca niejedno tabu, literatura drastycznego erotyzmu, lecz także literatura cierpienia i bólu zdaje się mieć tylko jedną ciemną stronę; stronę Zgonu opis obyczajów za panowania augusta iii co to jest.
- Słownik OKOLICZNOŚCIOWA POEZJA POLITYCZNA:
- Kiedy nurcie oficjalnym i anonimowym zawierały ocenę bieżących problemów życia politycznego, działalności znanych postaci życia publicznego i nastrojów panujących w społeczeństwie polskim w dramatycznym opis obyczajów za panowania augusta iii słownik.
- Czym jest O KLASYCZNOŚCI I ROMANTYCZNOŚCI TUDZIEŻ O DUCHU P:
- Od czego zależy rozprawa Kazimierza Brodzińskiego, opublikowana w Pamiętniku Warszawskim (1818), wyrosła z jego zainteresowań poezją niemiecką i z przemyśleń nad dziejami i perspektywami rozwoju rodzimej literaturze opis obyczajów za panowania augusta iii czym jest.
Czym jest opis obyczajów za panowania augusta iii znaczenie w Motywy literatura O .
