Co znaczy MIŁOŚĆ ROMANTYCZNA:
Romantyzm tworzy nowe ujęcie miłości, nieporównywalne z innymi epokami, tak jeżeli chodzi o miejsce, jakie mu przyznano, jak i o formy wyrażania uczuć. Można jednak w miłości romantycznej dostrzec echa późnego średniowiecza: literaturze prowansalskiej i sonetów Petrarki. Tam przedmiot uczuć był wynoszony na piedestał, ubóstwiany i przedstawiany jako donna angelicata. Podobnie wysoko postawili go romantycy. Dodali jednak i cechy biegunowo różne - diaboliczne, znamionujące kobietę fatalną, la Belle Dame sans merci. Była i inna różnica: autorzy średniowieczni akcentowali realne istnienie obiektu miłości, jego bliskość, w trakcie gdy romantycy lubowali się w opisywaniu "rozłączenia" tak bardzo, Iż oddzielili samo uczucie od jego obiektu, pokazali je jako byłe, niespełnione albo wystawione na próbę poprzez pozbawienie kochanków możliwości kontaktu.
Przedmiot miłości bywał również regularnie utożsamiany z samym zakochanym, nazywany "myślą myśli mojej", namawiany, aby oczami kochającego "patrzył na ludzi" (Krasiński). Oczywiście takie "zawłaszczenie", "pochłonięcie" obiektu uczuć również sprawia, Iż pozostaje sama miłość (bez swego obiektu) i to skierowana ku kochającemu. Podobnie (autoerotycznie) można interpretować romantyczne pragnienie o androgynie czy swedenborgiańską koncepcję aniołów powstających z dusz dwojga kochających się ludzi. Romantyk, jak Werter "znajdujący w sobie świat", znajduje w sobie również przedmiot uczuć.
Miłość romantyczna z jednej strony sprzeciwiała się małżeństwu, jako dobremu dla filistrów, nudnemu związkowi identyfikowanemu z ideologią mieszczańską. Z drugiej jednak strony nie miała w ogóle być "wolnym związkiem", już sam "zwierzęcy" seks był czymś podejrzanym jako przejaw libertyńskiego hedonizmu. Małżeństwo ściągało klęskę mieszczańskiej nudy; seks - cierpienie. Wydaje się, Iż romantycy nieufnie traktowali samo szczęście miłosne w każdej jego formie: domowej, rodzinnej, seksualnej. Człowiek szczęśliwy był opisywany z zazdrością, lecz i z obrzydzeniem. Miłość nie mogła znaleźć spełnienia na ziemi w żadnej swojej formie, zetknięcie z ziemią mogło być dla niej zabójcze - każdy kontakt kochanków z "innymi", każdy kompromis, każda próba znalezienia sobie małego szczęścia.
Wyższa nad wszystko, co zwyczajne i powszednie, miłość romantyczna urasta do rangi religii, romantyczny twórca staje się jej arcykapłanem. Sprzyja temu oczywiście i wyniesienie obiektu uczuć do rangi bóstwa, anioła, a nawet oddalenie go od romantyka (łatwiej czcić jako bóstwo to, co nieosiągalne). "Miłość, jak religia, ma obrządki własne", pisał do Delfiny Potockiej Krasiński. Stąd zawiły ceremoniał pochwalnych wierszy, prezentów, wyrazów hołdu. Stąd próby magnetycznego zjednoczenia się z ukochaną, oddzieloną w przestrzeni. Miłość należy do sfery sacrum, jest sakramentem, lecz właśnie jako znak obecności, a nie sama obecność ukochanej.
To jest także jedna z romantycznych dróg poznania - człowiek zakochany uświadamia sobie swoją inność i swój unikalny los. Miłość otwiera perspektywę romantycznego indywidualizmu, każe widzieć odmiennie świat, bez konieczności obiektywizacji swoich sądów. Dlatego romantyczny indywidualista to przeważnie człowiek zakochany (jak Werter, Gustaw, Kordian) albo człowiek, którego indywidualność rozwinęła się na gruzach miłości (Konrad z Dziadów, bohaterzy powieści poetyckich). Miłość stawia gdyż człowieka w wypadku konfliktu ze światem, tak typowej dla bohatera romantycznego.
Miłość w utworach romantyków kończy się źle. Nie to jest gdyż zdarzenie "z tego świata".
W poezji polskiej miłość romantyczna rzadko dostawała się na pierwszy plan. Zazwyczaj musiała ustępować sprawom ojczyzny i świata. Jeżeli jednak jest tłem, tj. to tło istotne. Regularnie zresztą splata się problematyka miłosna z patriotyczną - ojczyzna staje się przedmiotem miłości, kochać wybraną kobietę można tylko kochając ojczyznę (i odwrotnie). Zazwyczaj jednak bohater "szczęścia w domu nie znajduje, ponieważ go nie ma w ojczyźnie" (Mickiewicz), lecz przecież nie o szczęście tu chodzi.
(Maciej Szargot)
Zobacz także: DZIADÓW CZĘŚĆ II, IV I III, INDYWIDUALIZM, KORDIAN, Literatura KRASIŃSKIEGO, Literatura MICKIEWICZA, POWIEŚĆ POETYCKA
Przedmiot miłości bywał również regularnie utożsamiany z samym zakochanym, nazywany "myślą myśli mojej", namawiany, aby oczami kochającego "patrzył na ludzi" (Krasiński). Oczywiście takie "zawłaszczenie", "pochłonięcie" obiektu uczuć również sprawia, Iż pozostaje sama miłość (bez swego obiektu) i to skierowana ku kochającemu. Podobnie (autoerotycznie) można interpretować romantyczne pragnienie o androgynie czy swedenborgiańską koncepcję aniołów powstających z dusz dwojga kochających się ludzi. Romantyk, jak Werter "znajdujący w sobie świat", znajduje w sobie również przedmiot uczuć.
Miłość romantyczna z jednej strony sprzeciwiała się małżeństwu, jako dobremu dla filistrów, nudnemu związkowi identyfikowanemu z ideologią mieszczańską. Z drugiej jednak strony nie miała w ogóle być "wolnym związkiem", już sam "zwierzęcy" seks był czymś podejrzanym jako przejaw libertyńskiego hedonizmu. Małżeństwo ściągało klęskę mieszczańskiej nudy; seks - cierpienie. Wydaje się, Iż romantycy nieufnie traktowali samo szczęście miłosne w każdej jego formie: domowej, rodzinnej, seksualnej. Człowiek szczęśliwy był opisywany z zazdrością, lecz i z obrzydzeniem. Miłość nie mogła znaleźć spełnienia na ziemi w żadnej swojej formie, zetknięcie z ziemią mogło być dla niej zabójcze - każdy kontakt kochanków z "innymi", każdy kompromis, każda próba znalezienia sobie małego szczęścia.
Wyższa nad wszystko, co zwyczajne i powszednie, miłość romantyczna urasta do rangi religii, romantyczny twórca staje się jej arcykapłanem. Sprzyja temu oczywiście i wyniesienie obiektu uczuć do rangi bóstwa, anioła, a nawet oddalenie go od romantyka (łatwiej czcić jako bóstwo to, co nieosiągalne). "Miłość, jak religia, ma obrządki własne", pisał do Delfiny Potockiej Krasiński. Stąd zawiły ceremoniał pochwalnych wierszy, prezentów, wyrazów hołdu. Stąd próby magnetycznego zjednoczenia się z ukochaną, oddzieloną w przestrzeni. Miłość należy do sfery sacrum, jest sakramentem, lecz właśnie jako znak obecności, a nie sama obecność ukochanej.
To jest także jedna z romantycznych dróg poznania - człowiek zakochany uświadamia sobie swoją inność i swój unikalny los. Miłość otwiera perspektywę romantycznego indywidualizmu, każe widzieć odmiennie świat, bez konieczności obiektywizacji swoich sądów. Dlatego romantyczny indywidualista to przeważnie człowiek zakochany (jak Werter, Gustaw, Kordian) albo człowiek, którego indywidualność rozwinęła się na gruzach miłości (Konrad z Dziadów, bohaterzy powieści poetyckich). Miłość stawia gdyż człowieka w wypadku konfliktu ze światem, tak typowej dla bohatera romantycznego.
Miłość w utworach romantyków kończy się źle. Nie to jest gdyż zdarzenie "z tego świata".
W poezji polskiej miłość romantyczna rzadko dostawała się na pierwszy plan. Zazwyczaj musiała ustępować sprawom ojczyzny i świata. Jeżeli jednak jest tłem, tj. to tło istotne. Regularnie zresztą splata się problematyka miłosna z patriotyczną - ojczyzna staje się przedmiotem miłości, kochać wybraną kobietę można tylko kochając ojczyznę (i odwrotnie). Zazwyczaj jednak bohater "szczęścia w domu nie znajduje, ponieważ go nie ma w ojczyźnie" (Mickiewicz), lecz przecież nie o szczęście tu chodzi.
(Maciej Szargot)
Zobacz także: DZIADÓW CZĘŚĆ II, IV I III, INDYWIDUALIZM, KORDIAN, Literatura KRASIŃSKIEGO, Literatura MICKIEWICZA, POWIEŚĆ POETYCKA
- Co znaczy MIER WOJCIECH (1759-1831):
- Porównanie Pochodził z zamożnej rodziny szlacheckiej. Uczył się w słynnym Collegium Nobilium w Warszawie. Kilkakrotnie podróżował do państw Europy zachodniej, między innymi do Włoch i Francji. W szczególności miłość romantyczna co znaczy.
- Krzyżówka MIKOŁAJA DOŚWIADCZYŃSKIEGO PRZYPADKI:
- Dlaczego edukacyjną powieść Ignacy Krasicki napisał na przełomie 1774/1775 r., wprowadzając tym samym nowożytny gatunek do literatury polskiej. Poeta zrezygnował z wzorców utrwalonych poprzez tradycję miłość romantyczna krzyżówka.
- Co to jest MOJA WIERNA MOWO MIŁOSZA:
- Jak lepiej bardziej znany, co w ogóle nie znaczy, Iż najlepiej rozpoznany wiersz Czesława Miłosza. Jego zrozumienie wymagało będzie udzielenia odpowiedzi na trzy fundamentalne pytania: kto, o czym i do kogo miłość romantyczna co to jest.
- Słownik MONACHOMACHIA I ANTYMONACHOMACHIA:
- Kiedy heroikomiczny Ignacego Krasickiego, wydany w Lipsku w 1778 r. (bez wskazania nazwiska autora), jest uznawany za idealną realizację tego gatunku w polskiej poezji. Pisarz dał w utworze popis miłość romantyczna słownik.
- Czym jest MARTA ELIZY ORZESZKOWEJ:
- Od czego zależy Obrazek z lat głodowych) i publicystycznym (O Historii cywilizacji angielskiej Henryka Tomasza Buckle´a) debiucie Orzeszkowej, jeszcze w tym samym roku - 1866 - ukazuje się pierwszy z jej wielu miłość romantyczna czym jest.
Czym jest miłość romantyczna znaczenie w Motywy literatura M .
