Postać BOLESŁAW I CHROBRY biografia

Kim był BOLESŁAW I CHROBRY co zrobił: 9 6 7 -1 0 2 5Pierworodny syn Mieszka I i księżniczki czeskiej, Dobrawy, władca Polski. Najpewniej po zdobyciu poprzez Mieszka I Małopolski (988-989), objął rządy w tej dzielnicy. W 992 r., po zgonu ojca wypędził z państwie macochę Odę i jej synów, zjednoczył państwo i objął władzę w całym kraju. W 997 r. z jego inicjatywy misję chrystianizacyjną w Prusach podjął biskup praski, Wojciech Sławnikowic. Kiedy zginął, polski król wykupił jego ciało i złożył w Gnieźnie. Podjął w dalszym ciągu starania o jego kanonizację, co zostało uwieńczone powodzeniem. W 1000 r. z pielgrzymką do grobu św. Wojciecha przybył cesarz Otton III. Na odbytym wtedy zjeździe cesarz utworzył niezależną polską prowincję kościelną ze stolicą w Gnieźnie i podległymi mu biskupstwami w Krakowie, Wrocławiu i Kołobrzegu, z kolei biskupstwo w Poznaniu na czas życia tamtejszego biskupa Ungera (dotychczasowego zwierzchnika kościelnego państwa polskiego) zostało bezpośrednio podporządkowane papieżowi. Równocześnie Otton III uznał Bolesława za władcę niezależnego, a nakładając na jego głowę diadem, zapewne symbolicznie udzielił mu zgody albo zachęty do starań o koronę lub, jako to opisuje kronikarz Gall Anonim, a interpretują niektórzy historycy, koronował go na króla. Dobre relacje z Cesarstwem urwały się wraz ze śmiercią Ottona III (1002). Wtedy to Bolesław zajął Łużyce, a w 1003 r., włączywszy się w duży dynastyczne w Czechach, zajął Pragę. Nowy cesarz, Henryk II, godził się na aneksję Czech, lecz pod warunkiem hołdu lennego i płacenia trybutu, co wynikało z dotychczasowego statusu tego księstwa względem Cesarstwa. Gdyż Bolesław odmówił podporządkowania się, doszło do wojny. Henryk zaatakował na początku Czechy, co wywołało wybuch stworzenia przeciw rządom Bolesława w Pradze, a z powodu pozbawienie go tam władzy. Cesarz zajął również Łużyce, a w 1005 r. skierował własne wojska przeciw Polsce i dotarł do Poznania. Zawarty tam pokój pozbawiał Bolesława Łużyc, Milska i Czech. Jednak w 1007 r. nasz król ponownie zajął Łużyce i Milsko. Odwetowa wyprawa niemiecka w 1010 r. spustoszyła jedynie Śląsk, nie przynosząc większych sukcesów. Na mocy pokoju w Merseburgu w 1013 r. Polska utrzymywała Milsko i Łużyce jako lenna Cesarstwa. Układ przypieczętowano zawarciem małżeństwa poprzez syna Bolesława Chrobrego, Mieszka II z Rychezą, córką palatyna reńskiego, Ezona. W 1015 r. doszło jednak do kolejnej wojny, bo Bolesław nie udzielił Henrykowi posiłków na wyprawę do Włoch (1014). Wyprawa niemiecka w 1017 r., wsparta poprzez Czechy i Luciców, załamała się jednak na Śląsku, pod Niemczą. Zawarty w roku kolejnym pokój w Budziszynie włączał do Polski Milsko i Łużyce. W 1018 r. Bolesław, wsparty między innymi posiłkami niemieckimi, interweniował ponownie (pierwsza wyprawa w 1013 r.) w interesie swego zięcia, Świętopełka, księcia ruskiego. Po zdobyciu Kijowa, wracając do Polski z bogatymi łupami, przyłączył jeszcze terytoria pogranicza polsko-ruskiego, tak zwany Grody Czerwieńskie. Ostatnie lata jego panowania - z braku źródeł - nie są zbyt dobrze znane. Wiadomo, iż w 1025 r. koronował się (albo ponowił koronację), aby wkrótce zakończyć życie. Przydomkiem "ogromny" określał go już Gall Anonim, późniejsi kronikarze dodali jeszcze ustalenie "Chrobry", które się upowszechniło. Swemu następcy - Mieszkowi II - pozostawił rozległe terytorialnie kraj ze dużymi nabytkami (Łużyce, Milsko, Morawy, Grody Czerwieńskie). Jednak odsunięcie od tronu swego najstarszego syna, Bezpryma i wyznaczenie na następcę średniego, Mieszka (najmłodszym był Otton), doprowadziło kilka lat potem do poważnego kryzysu państwa polskiego, spotęgowanego poprzez najazdy sąsiadów. (JM)