Co znaczy WIERSZ DO LEGIÓW POLSKICH:
Poematem elegijnym napisanym w 1805 r. Cyprian Godebski uczcił pamięć żołnierzy Legionów Dąbrowskiego. Poeta, mający za sobą legionowe doświadczenia, złożył hołd bezimiennym bohaterom, którzy na obcej ziemi wybrali drogę walki w nadziei na powrót w rodzinne strony i wyzwolenie państwie z niewoli. Przybliżył ich nadzieje i marzenia, a również rozterki i zwątpienie wynikające z udziału w walkach, ze zmieniającej się sytuacji w Europie i niejednoznacznego relacji Napoleona do kwestie polskiej. Ukazał także dramatyczny i bolący koniec wojska, które zamiast do ojczyzny, zostało wysłane w daleki świat, aby w kolonii francuskiej na San Domingo bronić wątpliwej moralnie kwestie.
Utwór Godebskiego jest niejednorodny stylowo i gatunkowo, co wynika z połączenia w poemacie przedmiotów klasycyzmu i sentymentalizmu. Randze podjętego tematu odpowiada wysoki ton poetyckiej opowieści i przemowy do "współbraci". Uroczystą tonację wprowadza rozbudowana apostrofa do legionistów, gdzie pisarz wydobył kluczowe rysy ich dramatycznego wizerunku nasyconego goryczą, bólem i smutkiem, a dopełnionego poprzez "niezgojone rany". Jednocześnie zaakcentował osobisty, uczuciowy relacja do dokonań i losu polskiego oręża. Wyeksponował liryczne i elegijne aspekty wypowiedzi, zamykając 12 wersową apostrofę deklaracją przybliżającą cel i charakter wiersza: "Łzy wam niosę, współbracia, na miejscu wawrzynów". Pisarz sławi heroizm i opłakuje niewdzięczny los Polaków, którzy zawierzyli danym im obietnicom, a wskutek politycznych układów przeżyli dramat klęski i straty nadziei, która skłaniała do poświęceń, znoszenia trudów i wyzwalała bojowego ducha:
Szliście na głos braterstwa - ale, o losie srogi!
Ten grób znalazł, ten wróci bez ręki albo bez nogi,
Oddalony od braci, domu i rodziny,
Niejeden pije gorycz wpośród słodkiej trzciny,
A drugi przebiegając okropne pustynie
Albo cudzy głód nasyca, lub własnym ginie.
O hańbo! o ślepoto w ludziach niepojęta.
W poetyckiej stosunku z przeszłości Godebski posłużył się silnie zmetaforyzowanym obrazowaniem. Odpowiednio z poetyką klasycyzmu do uwznioślania wydarzeń i postaci wyzyskał realia mitologiczne i antyczne. Przedstawiona rzeczywistość stała się bardziej nadzwyczajna, heroiczna i podniosła, a w razie bolących doświadczeń bardziej mroczna i przygnębiająca. Podobną funkcję pełnią odwołania do Biblii. Pisarz dokonał heroizacji walecznych, odważnych i ofiarnych legionistów, łącząc ich wizerunki i gesty z bohaterskimi postaciami rodzimej i starożytnej przeszłości, z ponadczasowymi wzorcami osobowymi, a również eksponując siłę, przemoc i bezwzględność wroga, niosącego groźbę niewoli. Wzniosłość partii opisowych wzmacniają apostrofy, wykrzyknienia i pytania retoryczne, akcentujące zasłużony splendor spływający na żołnierzy, którzy po czasie wiktorii musieli zmierzyć się z bólem i rozczarowaniem. Składając narodowym bohaterom "tymczasowy" hołd, Godebski wierzył, Iż w przyszłości "polski Maro z Jasińskiego duszą" utrwali pamięć o legionistach w eposie.
Integralną częścią poematu jest obszerny wątek osobistych przeżyć poety związanych z legionami. Do druhów, których los "na rzeź słał [...] pośród obcego świata", skierował pytanie: "Koledzy, przyjaciele, zobaczęż was kiedy? / Będziemyż sobie nasze powiedać przygody, / W myśl wewnętrznym szukając nagrody". W wyniku takich zabiegów obraz przeszłości poddanej emocjom narratora traci zobiektywizowany charakter. Pierwiastki subiektywne wpływają na deformację obrazów odpowiednio z nadrzędnym celem wypowiedzi, a również decydują o wprowadzeniu do tekstu partii pozbawionych patosu. Osobisty charakter poetyckiej wypowiedzi wzmacnia użycie w wierszu czasowników w formie 1. osoby liczby pojedynczej. Elegijna tonacja stosunku wynika z posłużenia się modelem literaturze sentymentalnej. Smutek, żałobna postawa i poczucie zniewolenia kontrastują z urokami pięknej natury i dawnymi "wdziękami". Indywidualne przeżycia i bolące doznania wypływają z osobistego i samotnego poszukiwania prawdy.
Oryginalna konstrukcja i stylowe zróżnicowanie wypowiedzi utrudniają sprecyzowanie gatunkowej przynależności tekstu. W okolicy dawnych ustaleń: "poemat opisujący i historyczny", "pieśń" można spotkać również inne: elegia, epos, "strzęp epopei", poemat, oda. Przyjmując rolę "kronikarza", poprzedził poemat Krótką informacją o Legiach polskich, gdzie rzeczowo zarysował dzieje formacji, a sam utwór dopełnił obszernymi przypisami o charakterze dokumentarnym.
(Bożena Mazurkowa)
Zobacz także: ELEGIA, GODEBSKI CYPRIAN, POEMAT HEROICZNY
Utwór Godebskiego jest niejednorodny stylowo i gatunkowo, co wynika z połączenia w poemacie przedmiotów klasycyzmu i sentymentalizmu. Randze podjętego tematu odpowiada wysoki ton poetyckiej opowieści i przemowy do "współbraci". Uroczystą tonację wprowadza rozbudowana apostrofa do legionistów, gdzie pisarz wydobył kluczowe rysy ich dramatycznego wizerunku nasyconego goryczą, bólem i smutkiem, a dopełnionego poprzez "niezgojone rany". Jednocześnie zaakcentował osobisty, uczuciowy relacja do dokonań i losu polskiego oręża. Wyeksponował liryczne i elegijne aspekty wypowiedzi, zamykając 12 wersową apostrofę deklaracją przybliżającą cel i charakter wiersza: "Łzy wam niosę, współbracia, na miejscu wawrzynów". Pisarz sławi heroizm i opłakuje niewdzięczny los Polaków, którzy zawierzyli danym im obietnicom, a wskutek politycznych układów przeżyli dramat klęski i straty nadziei, która skłaniała do poświęceń, znoszenia trudów i wyzwalała bojowego ducha:
Szliście na głos braterstwa - ale, o losie srogi!
Ten grób znalazł, ten wróci bez ręki albo bez nogi,
Oddalony od braci, domu i rodziny,
Niejeden pije gorycz wpośród słodkiej trzciny,
A drugi przebiegając okropne pustynie
Albo cudzy głód nasyca, lub własnym ginie.
O hańbo! o ślepoto w ludziach niepojęta.
W poetyckiej stosunku z przeszłości Godebski posłużył się silnie zmetaforyzowanym obrazowaniem. Odpowiednio z poetyką klasycyzmu do uwznioślania wydarzeń i postaci wyzyskał realia mitologiczne i antyczne. Przedstawiona rzeczywistość stała się bardziej nadzwyczajna, heroiczna i podniosła, a w razie bolących doświadczeń bardziej mroczna i przygnębiająca. Podobną funkcję pełnią odwołania do Biblii. Pisarz dokonał heroizacji walecznych, odważnych i ofiarnych legionistów, łącząc ich wizerunki i gesty z bohaterskimi postaciami rodzimej i starożytnej przeszłości, z ponadczasowymi wzorcami osobowymi, a również eksponując siłę, przemoc i bezwzględność wroga, niosącego groźbę niewoli. Wzniosłość partii opisowych wzmacniają apostrofy, wykrzyknienia i pytania retoryczne, akcentujące zasłużony splendor spływający na żołnierzy, którzy po czasie wiktorii musieli zmierzyć się z bólem i rozczarowaniem. Składając narodowym bohaterom "tymczasowy" hołd, Godebski wierzył, Iż w przyszłości "polski Maro z Jasińskiego duszą" utrwali pamięć o legionistach w eposie.
Integralną częścią poematu jest obszerny wątek osobistych przeżyć poety związanych z legionami. Do druhów, których los "na rzeź słał [...] pośród obcego świata", skierował pytanie: "Koledzy, przyjaciele, zobaczęż was kiedy? / Będziemyż sobie nasze powiedać przygody, / W myśl wewnętrznym szukając nagrody". W wyniku takich zabiegów obraz przeszłości poddanej emocjom narratora traci zobiektywizowany charakter. Pierwiastki subiektywne wpływają na deformację obrazów odpowiednio z nadrzędnym celem wypowiedzi, a również decydują o wprowadzeniu do tekstu partii pozbawionych patosu. Osobisty charakter poetyckiej wypowiedzi wzmacnia użycie w wierszu czasowników w formie 1. osoby liczby pojedynczej. Elegijna tonacja stosunku wynika z posłużenia się modelem literaturze sentymentalnej. Smutek, żałobna postawa i poczucie zniewolenia kontrastują z urokami pięknej natury i dawnymi "wdziękami". Indywidualne przeżycia i bolące doznania wypływają z osobistego i samotnego poszukiwania prawdy.
Oryginalna konstrukcja i stylowe zróżnicowanie wypowiedzi utrudniają sprecyzowanie gatunkowej przynależności tekstu. W okolicy dawnych ustaleń: "poemat opisujący i historyczny", "pieśń" można spotkać również inne: elegia, epos, "strzęp epopei", poemat, oda. Przyjmując rolę "kronikarza", poprzedził poemat Krótką informacją o Legiach polskich, gdzie rzeczowo zarysował dzieje formacji, a sam utwór dopełnił obszernymi przypisami o charakterze dokumentarnym.
(Bożena Mazurkowa)
Zobacz także: ELEGIA, GODEBSKI CYPRIAN, POEMAT HEROICZNY
- Co znaczy WŁADYSŁAW Z GIELNIOWA:
- Porównanie najnowszych odkryć i badań filologicznych (w pierwszej kolejności Wiesława Wydry) Władysław z Gielniowa wyrasta na najwybitniejszego spośród znanych z imienia pisarzy polskich XV stulecia. Urodził wiersz do legiów polskich co znaczy.
- Krzyżówka WIOSNA I WINO WIERZYŃSKIEGO:
- Dlaczego debiutancki tom wierszy Kazimierza Wierzyńskiego opublikowany w 1919 r. To jest poetycki manifest skamandryckiego witalizmu i programowa wręcz realizacja jego założeń (zobacz Skamander). Tomem tym wiersz do legiów polskich krzyżówka.
- Co to jest W MALINOWYM CHRUŚNIAKU... LEŚMIANA:
- Jak lepiej największych naszych pisarzy miłości. - to sąd jaki o Bolesławie Leśmianie wypowiedział nie byle kto, ponieważ sam Julian Przyboś. Podobne opinie wyraziło wielu badaczy i krytyków literatury. Wszyscy wiersz do legiów polskich co to jest.
- Słownik WESELE WYSPIAŃSKIEGO:
- Kiedy i Jadwigi Mikołajczykówny w Kościele Mariackim w Krakowie i wesele w Bronowicach, w domu szwagra panny młodej, Włodzimierza Tetmajera, był może nie skandalem, lecz z pewnością sensacją dla ówczesnych wiersz do legiów polskich słownik.
- Czym jest WERSYFIKACJA, STROFIKA I GATUNKI LITERACKIE:
- Od czego zależy Sarbiewski, najwybitniejszy barokowy teoretyk literatury, w łacińskiej rozprawie O literaturze doskonałej napisał: Literatura zatem będzie sztuką, która naśladuje byty w materiale słownym nie wg tego wiersz do legiów polskich czym jest.
Czym jest wiersz do legiów polskich znaczenie w Motywy literatura W .
