Co znaczy PODNOSZˇC Z PROGU NIEDZIELNˇ GAZETĘ BARAŃCZAKA:
Utwór złożona jest z trzech strof i w każdej z nich rozpatrywana jest ta sama przypadek posiadania (bądź nie) niedzielnej gazety. Wiersz realizuje typ liryki zwrotu do adresata, lecz każdą ze strof adresuje do innego "ty" lirycznego. W pierwszej strofie podmiot liryczny zwraca się do człowieka zamieszkałego na przeciwległej półkuli Ziemi, w drugiej do osoby zmarłej, w trzeciej do Stwórcy Świata. Zakreślone zostają w ten sposób trzy wymiary uniwersum: ziemski, podziemny - grobowy i ponadziemski. Wszystkie strofy są wobec siebie symetryczne. Zawierają jednakową liczba wersów trzynasto i jedenastogłoskowych w symetrycznym układzie i stały układ rymów. Podobieństwo podkreślone jest również paralelną budową. Za każdym wspólnie strofę otwiera niemal identycznie brzmiący wers, a zamyka dwuwers ze stałym układem wyrazowym, który pełni funkcję refrenu. Ponadto siódmy wers w każdej strofie skończony jest słowem gazety, które powraca jak echo w zakończeniu. Układ treści także uszeregowany jest symetrycznie: na początku podmiot liryczny lokalizuje miejsce pobytu adresata, w dalszym ciągu pojawia się zagadnienie niedzielnej gazety, całość zaś kończy wspomniany już refren.
Okres podniesienia niedzielnej gazety prowokuje "ja" liryczne do konfrontacji tego zdarzenia z trzema, wybranymi adresatami. Podmiot lokuje własną potrzebę poznania w trzech wymiarach: ziemskim, podziemnym i ponadziemskim. Każdy z tych wymiarów zostaje ściśle określony przestrzennie. Gdy adresatem jest współczesny podmiotowi człowiek, odległość wyznacza sześć stref czasowych. Osobę zmarła lokalizuje staropolska miara długości - sążeń, który zawierał sześć stóp. Taką także ich liczba przeznaczano miejscu na grób. Odległość do Stwórcy Świata odmierza sześć przezroczystych kopuł opisanych poprzez Ptolemeusza. Bezwzględne podporządkowanie prawu analogii i symetrii zmusiło podmiot do zafałszowania mierzonej w szóstkach odległości (w rzeczywistości Ptolemeusz ustanowił siedem sfer nieba).
Pierwszy faza poznania bazuje na zobaczeniu własnej sytuacji posiadania gazety. "Ja" liryczne człowiek zajmuje w tej wizji pozycję nadzwyczajną. Pełni rolę bożka, dla którego przygotowuje się pogańską daninę - gazetę, na wpół sztuczny produkt zhomogenizowanej cywilizacji. Produkt, dodajmy, spreparowany na miarę potrzeb człowieka bożka, nie do końca prawdziwy (rzeczy zwięźlejszych albo barwniejszych niż w naturze). Gdy adresatem jest człowiek z drugiej półkuli i gdy jest nim zmarły sprzed stulecia, rozum i doświadczenie pozwalają podmiotowi stwierdzić: "W żaden sposób nie możesz wiedzieć", a ostateczna konkluzja brzmi następująco: "nie macie podobnej gazety; nie mieliście takiej gazety". W wypadku trzeciej, gdy poznanie zorientowane jest w stronę Boga, podmiot liryczny staje w obliczu niewyobrażalnego. Uznając wszechświat jako region stosunku correspondance, galerię luster, gdzie byty przeglądają się w sobie, poznanie może umożliwić zasada analogii rządząca kosmosem. Poznając siebie - wyraża przekonanie podmiot liryczny - można poznać również Stwórcę. "Ja" liryczne "reflektuje" więc swój świat w przestrzeń niebieską. Ujrzane odbicie - sukces poznawczych dążeń wyobraźni - staje się obiektem wirtualnym.
Tytułowa niedzielna gazeta, która w ziemskim odbiciu przyjęła postać ofiary na ołtarzu człowieka bożka, w perspektywie ponadziemskiej stała się nasieniem pełnym mroku. Nasienie, którego moc leży w cudownym rozmnożeniu wszelkiego życia, w wierszu Barańczaka nosi zarodek zła. Tradycyjne wyobrażenie Boga jako Siewcy Życia, zajmuje obraz Boga zsyłającego na ziemię zło, nieprawość, zaplanowane udręczenie i Zgon.
Uzyskany w wyniku odbicia obraz Stwórcy Świata obnaża Boską kreację, ukazuje złe urządzenie świata i omyłkowy plan, wg którego świat toczy własne istnienie: "tam skąd patrzysz drukuje się takie gazety". Wypowiedź podmiotu lirycznego staje się oskarżeniem Boga Stworzyciela o wadliwe ukształtowanie świata: jeśli istnienie na ziemi jest odbiciem Boskiego Planu, to dostrzegając zło i niezawinione cierpienie ludzi trzeba odpowiedzialnym za nie uczynić Stwórcę.
"Ja" liryczne w wierszu Podnosząc z progu niedzielną gazetę stoi w istocie przed lustrem - krzywym zwierciadłem, gdzie przeglądają się jego swoje lęki. To są typowe niepokoje człowieka epoki nowożytnej, człowieka rozpiętego pomiędzy dwoma nieskończonościami, przerażonego złem i śmiercią, zagubionego w labiryncie istnienia, poszukującego trwałego oparcia w formie Absolutu.
(Joanna Dembińska Pawelec)
Zobacz także: NOWA FALA
Okres podniesienia niedzielnej gazety prowokuje "ja" liryczne do konfrontacji tego zdarzenia z trzema, wybranymi adresatami. Podmiot lokuje własną potrzebę poznania w trzech wymiarach: ziemskim, podziemnym i ponadziemskim. Każdy z tych wymiarów zostaje ściśle określony przestrzennie. Gdy adresatem jest współczesny podmiotowi człowiek, odległość wyznacza sześć stref czasowych. Osobę zmarła lokalizuje staropolska miara długości - sążeń, który zawierał sześć stóp. Taką także ich liczba przeznaczano miejscu na grób. Odległość do Stwórcy Świata odmierza sześć przezroczystych kopuł opisanych poprzez Ptolemeusza. Bezwzględne podporządkowanie prawu analogii i symetrii zmusiło podmiot do zafałszowania mierzonej w szóstkach odległości (w rzeczywistości Ptolemeusz ustanowił siedem sfer nieba).
Pierwszy faza poznania bazuje na zobaczeniu własnej sytuacji posiadania gazety. "Ja" liryczne człowiek zajmuje w tej wizji pozycję nadzwyczajną. Pełni rolę bożka, dla którego przygotowuje się pogańską daninę - gazetę, na wpół sztuczny produkt zhomogenizowanej cywilizacji. Produkt, dodajmy, spreparowany na miarę potrzeb człowieka bożka, nie do końca prawdziwy (rzeczy zwięźlejszych albo barwniejszych niż w naturze). Gdy adresatem jest człowiek z drugiej półkuli i gdy jest nim zmarły sprzed stulecia, rozum i doświadczenie pozwalają podmiotowi stwierdzić: "W żaden sposób nie możesz wiedzieć", a ostateczna konkluzja brzmi następująco: "nie macie podobnej gazety; nie mieliście takiej gazety". W wypadku trzeciej, gdy poznanie zorientowane jest w stronę Boga, podmiot liryczny staje w obliczu niewyobrażalnego. Uznając wszechświat jako region stosunku correspondance, galerię luster, gdzie byty przeglądają się w sobie, poznanie może umożliwić zasada analogii rządząca kosmosem. Poznając siebie - wyraża przekonanie podmiot liryczny - można poznać również Stwórcę. "Ja" liryczne "reflektuje" więc swój świat w przestrzeń niebieską. Ujrzane odbicie - sukces poznawczych dążeń wyobraźni - staje się obiektem wirtualnym.
Tytułowa niedzielna gazeta, która w ziemskim odbiciu przyjęła postać ofiary na ołtarzu człowieka bożka, w perspektywie ponadziemskiej stała się nasieniem pełnym mroku. Nasienie, którego moc leży w cudownym rozmnożeniu wszelkiego życia, w wierszu Barańczaka nosi zarodek zła. Tradycyjne wyobrażenie Boga jako Siewcy Życia, zajmuje obraz Boga zsyłającego na ziemię zło, nieprawość, zaplanowane udręczenie i Zgon.
Uzyskany w wyniku odbicia obraz Stwórcy Świata obnaża Boską kreację, ukazuje złe urządzenie świata i omyłkowy plan, wg którego świat toczy własne istnienie: "tam skąd patrzysz drukuje się takie gazety". Wypowiedź podmiotu lirycznego staje się oskarżeniem Boga Stworzyciela o wadliwe ukształtowanie świata: jeśli istnienie na ziemi jest odbiciem Boskiego Planu, to dostrzegając zło i niezawinione cierpienie ludzi trzeba odpowiedzialnym za nie uczynić Stwórcę.
"Ja" liryczne w wierszu Podnosząc z progu niedzielną gazetę stoi w istocie przed lustrem - krzywym zwierciadłem, gdzie przeglądają się jego swoje lęki. To są typowe niepokoje człowieka epoki nowożytnej, człowieka rozpiętego pomiędzy dwoma nieskończonościami, przerażonego złem i śmiercią, zagubionego w labiryncie istnienia, poszukującego trwałego oparcia w formie Absolutu.
(Joanna Dembińska Pawelec)
Zobacz także: NOWA FALA
- Co znaczy POWSTANIE LISTOPADOWE:
- Porównanie wydarzeniem historycznym w epoce polskiego romantyzmu, stając się wewnętrzną cezurą w dziejach tego prądu, dzielącą go na dwa odrębne fazy. Zapoczątkowane Nocą Listopadową 29 XI 1830 r., opracowane podnoszˇc z progu niedzielnˇ gazetę barańczaka co znaczy.
- Krzyżówka PROCESY W POLSZCZY¬NIE:
- Dlaczego moment uważany poprzez historyków j. polskiego za końcowy moment doby nowopolskiej. 1918 r. stworzył zupełnie nowe warunki rozwoju j. polskiego. W państwie po odzyskaniu niepodległości zaczęło podnoszˇc z progu niedzielnˇ gazetę barańczaka krzyżówka.
- Co to jest POEZJA PO ROKU 1989:
- Jak lepiej znaczącej cezury, jeżeli chodzi o nowe propozycje estetyczne w literaturze. Na literackiej scenie dominują nadal autorzy starszych generacji, kontynuujący swoją drogę twórczą. Ku ich nowym podnoszˇc z progu niedzielnˇ gazetę barańczaka co to jest.
- Słownik PRZEŁOM 1932 ROKU:
- Kiedy sposób wyznacza istotną cezurę w dziejach literatury okresu dwudziestolecia. Wiąże się ona z przesunięciem punktu ciężkości w stronę prozy, w szczególności jeżeli chodzi o zjawiska nowatorskie, które podnoszˇc z progu niedzielnˇ gazetę barańczaka słownik.
- Czym jest POEZJA WOJACZKA:
- Od czego zależy Wojaczka to w pierwszej kolejności cztery, opracowane do druku poprzez poetę, tomy: Sezon 1969, Inna bajka 1970, Nie skończona krucjata 1972, Którego nie było 1972. Zawarta w nich literatura należy podnoszˇc z progu niedzielnˇ gazetę barańczaka czym jest.
Czym jest podnoszˇc z progu niedzielnˇ gazetę barańczaka znaczenie w Motywy literatura P .
