Postać WALERY SŁAWEK biografia

Kim był WALERY SŁAWEK co zrobił: 2 listopada 1 8 7 9 - 3 kwietnia 1 9 3 9 Urodził się w Strutynce (Podole), w zubożałej rodzinie szlacheckiej herbu Prus. Po ukończeniu Wyższej Szkoły Handlowej im. L. Kronenberga w Warszawie, zaczął pracę w bankowości (1899). Od 1900 r. należał do Polskiej Partii Socjalistycznej. W latach 1902-1905 był członkiem jej Centralnego Komitetu Robotniczego. Poprzez pół roku przebywał w więzieniu rosyjskim w Będzinie, skąd zbiegł (1903). Uczestniczył w zorganizowaniu i był kierownikiem Wydziału Spiskowo-Bojowego PPS (1905). W okresie rewolucji 1905-1907 był podwójnie aresztowany i więziony w X Pawilonie Cytadeli warszawskiej. Po ukończeniu szkoły bojowej, utworzonej poprzez Józefa Piłsudskiego w Krakowie, organizował oddziały bojowe w Łodzi, Włocławku i Zagłębiu Dąbrowskim. Po rozłamie w PPS wstąpił do PPS-Frakcji Rewolucyjnej. Uczestniczył w licznych akcjach Organizacji Bojowej PPS, między innymi pod Bezdanami (1908). Pomagał Piłsudskiemu w tworzeniu organizacji paramilitarnych na terenie Galicji - Związku Walki Czynnej i organizacji strzeleckich. Był sekretarzem Polskiego Skarbu Narodowego i członkiem Komisji Tymczasowej Skonfederowanych Stronnictw Niepodległościowych (1912-1914). Po wybuchu I wojny światowej walczył w I Brygadzie Legionów Polskich (1914-1915). Od 1915 r. tworzył struktury Polskiej Organizacji Wojskowej i Centralnego Komitetu Narodowego. Po kryzysie przysięgowym (1917) został aresztowany poprzez Niemców i więziony do listopada 1918 r. Po odzyskaniu niepodległości poprzez Polskę był w najwyższym stopniu zaufanym współpracownikiem i oficerem do zleceń Józefa Piłsudskiego. Był w Adiutanturze Generalnej Naczelnego Wodza, szefem sekcji politycznej II Oddziału Sztabu Generalnego, szefem II Oddziału Dowództwa Frontu Litewsko-Białoruskiego (1919 - marzec 1920). Był również współautorem spisku, którego celem była zmiana rządu litewskiego w Kownie (1919). W okresie wojny polsko-bolszewickiej podpisał konwencję wojskową Polski z Ukrainą, organizował ochotnicze oddziały polsko-ukraińskie przy 6. Armii. W latach 1922-1923 ukończył kurs w Wyższej Szkole Wojskowej w stopniu podpułkownika. W grudniu 1923 r. na swoje żądanie został przeniesiony do rezerwy. Od 1924 r. jako prezes Związku Legionistów uczestniczył w przygotowaniach powrotu Piłsudskiego do władzy. Należał do organizatorów zamachu majowego (1926). Zorganizował zaplecze polityczne sanacji - Bezpartyjny Blok Współpracy z Rządem, którego prezesem był w latach 1928-1935. W 1930 r. został premierem pierwszego rządu pułkowników. Był także premierem w latach 1930-1931 i w 1935 r. W latach 1928-1938 był posłem do sejmu RP. Współ-tworzył Konstytucję kwietniową. Po zgonu Piłsudskiego uważał, że powinien zostać jego następcą i prezydentem Polski. W 1935 r. przeprowadził zmianę w ordynacji wyborczej do parlamentu. Po wyborach na symbol protestu rozwiązał BBWR. Etapowo przegrywał walkę, jaka toczyła się między poszczególnymi ekipami obozu sanacyjnego. W 1938 r. krótko był marszałkiem sejmu. W kampanii wyborczej do nowego sejmu, atakowany bezpardonowo poprzez Ozon, nie został wybrany posłem. Praktycznie odsunięty od władzy, popełnił w Warszawie samobójstwo. W momencie rządów sanacji i Józefa Piłsudskiego był drugą osobą w kraju. Tworzył ideologię BBWR i sanacji. Dążył do powstania ustroju prawnego i konstytucyjnego opartego na koncepcjach elitarystycznych. Przypisywał większe uprawnienia elicie społeczeństwa niż pozostałym grupom społecznym. Opowiadał się za wzmocnieniem władzy prezydenta kosztem parlamentu. Chciał utworzyć Powszechną Organizację Socjalną, która byłaby łącznikiem między krajem a społeczeństwem. Koncepcja ta nie znalazła jednak poparcia sanacji. (KM)