Postać LUDWIK PASTEUR biografia

Kim był LUDWIK PASTEUR co zrobił: 2 7 grudnia 1 8 2 2 - 2 8 września 1 8 9 5 Urodził się w Dôle, w rodzinie chłopskiej zajmującej się garbarstwem. Jego tata był sierżantem armii napoleońskiej. Początkowo zajmował się malarstwem. Po ukończeniu edukacji w Arbois i Besançon został wysłany do Paryża, do szkoły kształcącej nauczycieli w zakresie sztuki i edukacji (École Normale Supérieure). Studiował fizykę i chemię. W 1847 r. obronił pracę dyplomową. Jeszcze przed ukończeniem edukacji został mianowany pomocnikiem i asystentem jednego z wykładowców, J.B. Dumasa. W 1848 r. Pasteur objął stanowisko zastępcy profesora w katedrze chemii na uniwersytecie w Salzburgu. Tu dokonał pierwszego odkrycia w krystalografii. Badał właściwości kryształów winianów. Odkrył, że istnieją dwie ich postacie, będące swoim lustrzanym odbiciem. Tym samym zapoczątkował postęp stereochemii. W 1854 r. objął katedrę chemii i stanowisko dziekana Wydziału Przyrodniczego na uniwersytecie w Lille. Zajął się procesem fermentacji alkoholowej i mlekowej. Wskazał, że mechanizm ten jest nie tylko procesem chemicznym. Zachodzą tu mechanizmy biologiczne spowodowane poprzez drożdże. Odkrył drobnoustroje beztlenowe różne dla każdej fermentacji. W 1857 r. opublikował pracę M?moire sur la fermentation appel?e lactique, która znacząco przyczyniła się do rozwoju mikrobiologii. Określił również potrzeby pokarmowe drobnoustrojów beztlenowych, tworząc podstawy ich fizjologii. Przemysłowo wykorzystano te odkrycia zarówno przy produkcji alkoholu i żywności, jak i wytwarzaniu witamin, antybiotyków i hormonów. W tym samym roku Pasteur wrócił do Paryża i objął kierownictwo naukowe i administracyjne École Nor-male Supérieure. Kontynuował badania nad fermentacją. Obalił teorię samorództwa - drobnoustroje występujące w powietrzu rozwijają się zawsze z takich samych organizmów. Własne teorie Pasteur wykorzystał w praktyce. Odkrył, że podgrzewanie poprzez krótki czas wina albo piwa w temp. 50-60°C zapobiega procesowi psucia się tych produktów. Tak zwany pasteryzację wykorzystano także przy konserwowaniu artykułów żywnościowych. W latach sześćdziesiątych przeprowadził badania zakaźnej dolegliwości gąsienic jedwabnika — pebryny. Odkrył jej przyczynę (chore jajeczka) i opracował sposoby zapobiegania. W ten sposób ocalił przemysł jedwabniczy Francji. W 1867 r. został profesorem Sorbony, a w 1873 - członkiem francuskiej Akademii Medycyny. Prowadził prace badawcze w zakresie immunologii i chorób. Pierwsze sukcesy nad badaniem cholery drobiu skłoniły go do zajęcia się wąglikiem - chorobą krów. Odkrył, że drobnoustroje wywołujące tę chorobę można zniszczyć przez szczepionkę uzyskaną z osłabionego zarazka. Celem przekonania osób, które nie wierzyły w skuteczność tej sposoby, przeprowadził w 1881 r. publiczny pokaz na 50 owcach. W 1880 r. wprowadził szczepienia ochronne przeciw cholerze drobiu, w 1881 r. przeciw wąglikowi, a w 1883 r. przeciw różycy świń. Odkrycia te stały się fundamentem mikrobiologii lekarskiej i immunologii. Najgłośniejszym jego osiągnięciem było opracowanie szczepionki przeciwko wściekliźnie. W latach 1881-1885 prowadził badania na chorych psach. W 1885 r. po raz pierwszy uratował człowieka - zaszczepił małego chłopca, Josepha Meistera, pokąsanego poprzez wściekłego psa. Po tym sukcesie zainicjował budowę instytutu medycznego, gdzie prowadzono badania bakteriologiczne i immunologiczne (Instytut Pasteura). Mimo udaru mózgu i częściowego paraliżu, pracował intensywnie aż do samej zgonu. Zmarł w St. Clou. Został pochowany w krypcie Instytutu Pasteura. Dzięki wytężonej pracy spowodował doniosłe zmiany w medycynie. Rozległość zainteresowań i umiejętność formułowania śmiałych uogólnień zapewniły mu nadzwyczajną pozycję w nauce. Wyniki jego badań miały wielkie znaczenie praktyczne w rolnictwie i przemyśle. Był uznany za bohatera narodowego Francji. Aktualnie niektórzy badacze kwestionują część jego osiągnięć - samodzielność ich dokonań. Wykorzystał on między innymi prace Edwarda Jennera. Jednak jego robota i upór doprowadziły do powstania bakteriologii. (KM)