Postać Leszek Czarny biografia

Kim był Leszek Czarny co zrobił: 1240/1242-1288 Urodził się ok. 1240-1242 r. jako najstarszy syn Kazimierza, księcia kujawsko-łęczyckiego, i Konstancji, księżniczki śląskiej. O jego dzieciństwie mało wiadomo, w źródłach pojawia się w początkach lat 60. jako pan na Łęczycy. Wg przekazów historyków ziemie te miał przejąć bądź siłą, buntując się wspólnie z młodszym bratem, Siemomysłem, przeciwko macosze i zajmując siłą Łęczycę i Sieradz, bądź (ponieważ nie wszyscy uznają ów bunt jako fakt historyczny) dostał ową ziemię od ojca za pomoc, gdy na dzielnicę Kazimierza najechali Siemowit mazowiecki, Bolesław Wstydliwy i Bolesław Pobożny. Jako książę łęczycki wystąpił po raz pierwszy w 1262 r., lecz już dwa lata potem zamienił ją najpewniej z ojcem na ziemię sieradzką. W tym czasie Leszek postawił sobie za pkt. honoru rozwinąć zaniedbaną ziemię - łożył w gospodarkę, budował drogi, a również lokował miasta, na przykład Radomsko. W tym czasie zaprzyjaźnił się z księciem krakowsko-sandomierskim Bolesławem Wstydliwym, z którym uczestniczył w wyprawach wojennych, wspomagając w sporach z Czechami sojuszników Bolesława - Węgrów, a również udzielał mu gościny w trakcie najazdu mongolskiego w 1260 r. Wzajemna współpraca miała również - wg Jana Długosza - zaowocować wyznaczeniem poprzez Wstydliwego Leszka Czarnego na swojego następcę na tronie krakowskim. Istotnie, po zgonu tego władcy w 1279 r. Leszek bez większych problemów objął ów tron, zaakceptowany poprzez możnych małopolskich.Już najpierw rządów, w lutym 1280 r., Leszek stoczył zwycięską walkę ze Złotą Ordą, która wspólnie z wojskami Lwa halickiego wkroczyła na Lubelszczyznę (nikomu dotychczas nie powiodło się z nimi wygrać). Jako dobry strateg i świetny wódz Leszek dał się również poznać, gdy ukrócił najazdy Jaćwingów - rozgromił ich ostatecznie w 1282 r. W rok potem rozgromił Litwinów w bitwie pod wsią Równe. Niestety, istniały także problemy. Gryfina, którą poślubił w 1265 r., w sześć lat potem publicznie ogłosiła, iż ma męża impotenta. Nie pomogły Leszkowi wywary z suszonych jaszczurek i sproszkowanych żab, przygotowywane dlań poprzez słynnego lekarza Mikołaja z Polski - Gryfina odmówiła dzielenia z nim łoża. Ponadto Leszek popadł w konflikt z biskupem krakowskim Pawłem z Przemankowa, który o niewiele nie zakończył się ekskomuniką dla krakowskiego księcia, lecz ostatecznie powiodło się doprowadzić do porozumienia między zwaśnionymi stronami. Wg części historyków, w 1282 r. przeciwko Leszkowi wybuchł bunt, gdzie miał również brać udział biskup krakowski, aczkolwiek jego inspiratorem był kasztelan sandomierski Janusz. Duża część historyków uważa jednak, iż bunt ów został poprzez Leszka stłumiony w zarodku i ostatecznie w tym roku nigdy nie wybuchł. Faktem z kolei jest, że do takiego buntu doszło trzy lata potem, w 1285 r., kiedy to przeciwko Leszkowi wystąpili w pierwszej kolejności możni z rodu Toporczyków, którzy powołali na tron krakowski Konrada, księcia czerskiego. Chociaż w bitwie pod Bogucicami nad Rabą książę pokonał buntowników i wypędził Konrada.Na przełomie lat 1287 i 1288 Leszek jeszcze raz w trakcie swojego panowania miał okazję przeżyć najazd Mongołów, którzy pod wodzą Telebogi i Nogaja weszli na tereny Małopolski. Przy użyciu węgierskiej powiodło się zatrzymać marsz sił mongolskich i wyprzeć ich z państwie. Było to ostatnie wystąpienie Leszka, zmarł gdyż 30 września 1288 r. Pochowany został w kościele dominikanów w Krakowie. (BCz)1240/1242narodziny Leszka Czarnego1260przejęcie ziemi łęczyckiej poprzez Leszka1262Leszek księciem sieradzkim1279-1288panowanie Leszka w Krakowie1280zwycięstwo nad Mongołami1287trzeci najazd Mongołów na Polskę1288zgon Leszka Czarnego