Postać JOHANNES KEPLER biografia

Kim był JOHANNES KEPLER co zrobił: 2 7 grudnia 1 5 7 1 - 5 listopada 1 6 3 0Nowożytny astronom i matematyk niemiecki, sprecyzował heliocentryczną teorię kopernikańską. Urodził się w Weil nad Renem, w dzisiejszej Badenii-Wirtembergii. Pochodził z biednej rodziny. Po ukończeniu szkoły łacińskiej uzyskał stypendium, co umożliwiło mu studia teologiczne w szkołach przyklasztornych w Adelbergu i Maulbron, a później ukończenie studiów teologii ewangelickiej na renomowanym Uniwersytecie w Tybindze. Już wtedy wykazywał jednak również zainteresowanie naukami przyrodniczymi i matematyką. Jego nauczycielem był wówczas Michael Mästlin, który zaznajomił go z teorią kopernikańską. Po zakończeniu studiów Kepler rozpoczął pracować jako nauczyciel "matematyki i moralności" w szkole ewangelickiej w Grazu. Nie było to jednak jego jedyne zajęcie - równocześnie na zlecenie miejscowych władz opracował kalendarz z przepowiedniami, które rzeczywiście sprawdziły się dla roku 1594 (kalendarz pt. Prognostica zapowiadał mroźną zimę i najazd Turków). Zapoczątkowa-ło to sławę Keplera jako astrologa. Nie zaprzestał jednak swoich naukowych zainteresowań. W 1596 r. w dziele Mysterium cosmographicum (Tajemnica świata) próbował połączyć mechanizm kopernikański z modelem świata Platona. Przełomem w jego życiu stało się przeniesienie na dwór cesarza Rudolfa II w 1600 r. Powody tego wyjazdu były dramatyczne. Nasilająca się kontrreformacja spowodowała wypędzenie ewangelików z Grazu, w tym Keplera z całą rodziną. Osiedlił się wówczas w Pradze, gdzie poznał znanego astronoma Tycho de Brache i został na początku jego asystentem, a w rok potem - po zgonu mistrza - królewskim matematykiem. Na dworze ekscentrycznego Rudolfa II, wykorzystując notatki z obserwacji T. de Brache, opracował dwa prawa (znane od tej pory jako prawa Keplera), a wyniki swych badań opublikował w 1609 r. w dziele Astronomia nova (Nowa astronomia). Trzecie prawo Keplera było rezultatem dziesięciu lat badań i opublikowania następnego dzieła Harmonices mundi (Harmonia świata). Po klęsce pod Białą Górą Unii Protestanckiej w okresie wojny trzydziestoletniej Kepler ponownie został zmuszony do ucieczki. Przyjął w 1621 r. posadę matematyka w Linzu, zajmując się jednak nadal badaniami naukowymi, tym wspólnie optyką. Jednak i w Linzu nie dane mu było długo pozostać - prześladowania protestantów zmusiły go w 1626 r. do opuszczenia miasta i poniewierki, odrzucił gdyż propozycję konwersji na katolicyzm. Jego życie prywatne także nie przynosiło mu pociechy. Pierwsza żona była chora psychicznie, matkę Keplera oskarżono o czary, a z dziesięciorga dzieci troje zmarło w dzieciństwie. Paradoksalnie mecenasa pod koniec życia znalazł w osobie potężnego, zwycięskiego wodza wojsk katolickich w okresie wojny trzydziestoletniej - A. Wallensteina, który był wówczas księciem żagańskim. W Żaganiu, na Śląsku, spędził Kepler resztę swoich dni, jednakże zmarł w Ratyzbonie, do której udał się, próbując wyegzekwować należną mu zapłatę. Kepler przeszedł do historii jako matematyk i astronom, który sprecyzował i uzupełnił teorię heliocentryczną M. Kopernika. Wykorzystując precyzyjne obserwacje planet, Keppler opracował na początku tablice ruchu planet (Tabulae Rodolfinae). Potem zaś odkrył nie kolisty, a eliptyczny kształt orbit planetarnych i związek pomiędzy odległościami i okresami obiegu planet. Zasady te sformułował w trzech wspomnianych prawach: I - orbita każdej planety jest elipsą, gdzie ognisku znajduje się Słoń-ce; II - promień wodzący planety zakreśla jednakowe pola w równych odstępach czasu; III - relacja sześcianów ogromnych półosi orbit planet do kwadratów okresu obiegu planet wokół Słońca jest jednakowy dla wszystkich planet. (RK)