Postać FRANZ KAFKA biografia

Kim był FRANZ KAFKA co zrobił: 3 lipca 1 8 8 3 - 3 czerwca 1 9 2 4Franz Kafka należał do reformatorów prozy dwudziestolecia międzywojennego. Zaprezentował indywidualny, nowatorski styl pisania, który znalazł wielu naśladowców. Źródłem cennych informacji o artysty są jego Dzienniki powstałe w latach 1910-1923. To jest o tyle istotne, iż osobiste doświadczenia stanowiły dla Kafki pretekst do poruszania problemów egzystencjalnych i nadawania im ogólnoludzkiego charakteru. W pochodzącym z 1912 r. opowiadaniu Wyrok poruszył znamienny dla całej swojej twórczości problem kary. Przedstawia ono historię człowieka targanego absurdalnymi wyrzutami sumienia, spowodowanymi poprzez popadłego w obłęd ojca. W napadzie szaleństwa wykonuje on na sobie wyrok zgonu, który wydał niego przedtem rodzony tata. Zaburzeniu ulega tutaj porządek rozsądku i szaleństwa uzyskującego moc sprawczą: wydany poprzez obłąkanego ojca wyrok staje się dla syna prawomocny i obowiązujący, popychając go do samobójstwa. Natomiast w Kolonii karnej z 1914 r. przedstawiony zostaje mechanizm funkcjonowania skomplikowanej maszyny do zadawania tortur. Specyfika jej działania polegała na tym, iż rylcami wypisywała ona wyrok na ciele oskarżonego, który poznawał go tuż przed ostatecznym, śmiertelnym ciosem. Nowela Przemiany (1912) opowiada historię zapracowanego komiwojażera - Gregora Samsy; pewnego poranka budzi się on uwięziony w ciele robaka. Wydaje się, iż metamorfoza ta stanowi swoiście naturalną konsekwencję beznadziejnie jałowego trybu życia, jaki prowadził kluczowy bohater. Inna jest już wymowa utworów pochodzących z późniejszego okresu twórczości. Pierwsze cierpienie czy Głodomór prezentują typ bohatera, który, zrezygnowawszy ze świata zmysłowego, kojarzonego z mieszczańską rutyną, popada w obsesyjną i niezdrową chęć artystycznej samorealizacji. Szczególnie widoczny jest mechanizm krystalizowania się cech stylu Kafki w jego twórczości powieściowej. W pierwszej próbie - powieści Ameryka, której pisanie zaczął w 1912 r. i której nigdy nie ukończył, widać jeszcze wpływy modelu Dickensa. Posiada ona charakter edukacyjno-przygodowy; prezentuje perypetie Karla Rosmanna wysłanego poprzez rodziców do Ameryki i przeżywającego rozterki w poszukiwaniu własnej drogi życiowej. Pracę nad Ameryką przerwało tworzenie Procesu, stanowiącego kontynuację wątków zasygnalizowanych we poprzednich utworach epickich. Akcja powieści odbywa się w odrealnionym, bliżej nieokreślonym mieście. Właśnie tam kluczowy bohater Józef K. budzi się któregoś dnia i dowiaduje od tajemniczych funkcjonariuszy państwa o toczącym się przeciw niemu procesie, zupełnie nie domyślając się charakteru swojej winy, która zresztą do końca pozostaje nieodkryta. Józef K. jest bohaterem walczącym, nie poddaje się nieuchronności wypadków, tym niemniej przegrywa i zostaje skazany na zgon. Bohaterem trzeciej powieści Franza Kafki, Zamek, jest geometra K., usiłujący z heroicznym uporem skontaktować się z zamieszkałymi w tytułowym zamku władzami hrabstwa, bo ma dokonać na ich zamówienie pomiarów okolicy, a chce uniknąć ewentualnych oskarżeń, tym samym podzielenia losu Józefa K. Dzieła Kafki mają konstrukcję przypowieści, a więc wydarzenia i postaci odgrywają w nich rolę drugorzędną, dając wykładnię uniwersalnych prawideł ludzkiej egzystencji. Kafkowski bohater walczy samotnie z niezrozumiałymi strukturami rządzącymi światem, a jego walka zazwyczaj kończy się klęską. To taki człowiek-każdy (everyman) postawiony wobec określonego pytania, misji narzuconej poprzez świat zewnętrzny. Intencja artystyczny Kafki ewoluował: od przetwarzającego różne aspekty biografii pisarza i odmieniającego realne doświadczenia, do ilustracji idei, dla której najwłaściwszą scenerię stanowił świat nierzeczywisty, pozorny (Zamek, Mechanizm), niemącący właściwej, uniwersalnej wymowy utworu. (DP)