Postać REMBRANDT VAN RIJNwłaśc. Rembrandt Harmenszoon, Harmensz van Rijn biografia

Kim był REMBRANDT VAN RIJNwłaśc. Rembrandt Harmenszoon, Harmensz van Rijn, co zrobił: 1 5 lipca 1 6 0 6 - 4 października 1 6 6 9Był najwybitniejszym malarzem niderlandzkim epoki baroku. Urodził się w Lejdzie, w zamożnej rodzinie mieszczańskiej, co umożliwiło mu uzyskanie solidnego wykształcenia na początku w szkole łacińskiej, a później na studiach filozoficznych. W 1625 r. przeniósł się na studia do Amsterdamu, w nawiązaniu kontakt z tamtejszymi malarzami. Po powrocie do Lejdy wraz z innym młodym malarzem otworzyli wspólny warsztat malarski. W Niderlandach malarstwo było rodzajem rzemiosła, a jego uprawianie uzależnione było od przynależności do cechu, toteż dopiero w 1631 r. Rembrandt mógł się usamodzielnić, kiedy został członkiem cechu św. Łukasza w Amsterdamie. Jego malarstwo było już wtedy dobrze znane i osiągał spore dochody. Sytuację życiową Rembrandta ustabilizowało również małżeństwo z Saskią Uylenburgh, pochodzącą z dobrze sytuowanej finansowo burżuazyjnej rodziny. Moment od ślubu z Saskią do jej zgonu w 1643 r. uważał za najszczęśliwszy w swoim życiu. Mimo wielkiego uczucia łączącego ich oboje, związek okazał się z powodu powodem szeregu nieszczęść w życiu malarza. Z czworga dzieci urodzonych z tego związku przeżył tylko jedyny syn - Tytus, a Saskia zmarła nieoczekiwanie w 1647 r. Z drugą żoną - Hendrickje Stoffel miał jeszcze tylko córkę, Kornelię. Równie fatalnie rozwinęła się jego przypadek finansowa. W 1656 r. został właściwie bankrutem, pociągniętym do odpowiedzialności przed sądem poprzez wierzycieli. Cały zgromadzony dotychczas poprzez niego dorobek wspólnie z obrazami i domem (aktualnie mieści się tam jego muzeum) został sprzedany na poczet zaciągniętych długów. Ostatnie lata Rembrandt przeżył rozgoryczony w domu na obrzeżach Amsterdamu. W otwartym tam kantorze jego nowe obrazy sprzedawali żona i syn, aby nie utracić dochodów na skutek dalej ciążących na nim długów. Przeżył jednak ich oboje, zmarł dopiero w 1669 r. i został pogrzebany na cmentarzu amsterdamskim Westerkerk. Pełnia talentu malarskiego Rembrandta zabłysła dopiero w wieku dojrzałym, kiedy powstały największe, charakterystyczne dla jego stylu arcydzieła malowane szerokimi pociągnięciami pędzla i szpachli, gdzie wyeliminował dekoracyjną scenerię tła, koncentrując się na postaciach wydobywanych światłocieniem i oszczędną kolorystyką, ograniczoną do odcieni czerwieni, żółci i brązu. Tematyką jego obrazów są początkowo wątki biblijne, później raczej portrety i pejzaże. Najsłynniejsze obrazy to: Lekcja anatomii doktora Tulpa, Wieczerza w Emaus, Autoportret, Portret członków cechu sukienników, Żydowska narzeczona, Powrót syna marnotrawnego. Do dzisiaj budzi jednak specjalny podziw monumentalny obraz o wielkości 3,5 m na 4,3 m, przechowywany w amsterdamskim Rijksmuseum - Kompania Fransa Banninga Coqa i Wilema van Ruytenburcha (znany również pod późniejszym tytułem Straż nocna - nowa nazwa pochodzi od ciemniejącego werniksu, który poprzez wieki pokrywał obraz; usunięto go dopiero w 1975 r. i wtedy odzyskał własną pierwotną kolorystykę). Tematem tego dzieła jest kompania mieszczańskiej gwardii cywilnej - arkebuzerów. W miejsce tradycyjnego portretu grupowego Rembrandt zdecydował się na kompozycję złożoną z w pojedynkę potraktowanych postaci. Ich znaczenie wydobył światłocieniem padającym na kluczowe postacie - kapitana i porucznika i anonimowej dziewczyny z przytroczonym do pasa kurczakiem z nienaturalnie ogromnymi pazurami. Wydaje się, iż to jest aluzja do głównego tematu obrazu przez odwołanie się do holenderskich słów: klovenier - arkebuzer i brzmiącego podobnie klauwenier - pazur. (RK)