Postać ISAAC NEWTON biografia

Kim był ISAAC NEWTON co zrobił: 4 stycznia 1 6 4 3 - 3 1 marca 1 7 2 7 Urodził się w Wollsthrope, koło Cambridge, w rodzinie chłopskiej. Po zgonu ojca wychowywała go samotnie matka. Na początku uczęszczał do małej szkółki wiejskiej, a później do szkoły z wykładowym językiem łacińskim w niewielkim miasteczku Gratham. Swojemu wujowi, proboszczowi, zawdzięczał wysłanie w wieku 18 lat na studia w Cambridge. Już wtedy, raczej w trakcie dwuletniego pobytu w rodzinnym Wollsthrope na skutek zarazy pustoszącej od 1655 r. Anglię, rozwinął nowatorskie idee dotyczące natury światła i problemów grawitacji. Po powrocie błyskawicznie pokonywał już szczeble kariery akademickiej. W 1668?r. uzyskał stopień magistra, a w rok potem, kiedy z katedry matematyki odszedł jego nauczyciel, Isaac Barrow, objął to stanowisko. W latach 1670-72 wykładał optykę. Już w 1672 r. został członkiem elitarnego Royal Society. Mimo koncentracji na swoich zainteresowaniach naukowych, z nominacji Uniwersytetu w Cambridge został posłem do Izby Gmin, lecz jego brak aktywności na posiedzeniach izby był przysłowiowy (w anegdotycznym przekazie miał zabrać głos tylko jeden raz, prosząc o zamknięcie okna). W 1699 r., kiedy podjęto usiłowania w celu odnowienia monety, uzyskał intratne stanowisko urzędnicze - został nadzorcą Mennicy Królewskiej w Londynie. Brał między innymi udział w przesłuchaniach i procesach fałszerzy monet (przeważnie kończyły się wyrokami zgonu). Ze swoich obowiązków w Cambridge zrezygnował w 1701 r. W 1703 r. został przewodniczącym Royal Society (do 1723) i członkiem zagranicznym Academie Française. Za jego zasługi dla Korony królowa Anna obdarzyła go w 1705 r. tytułem szlacheckim. Zmarł bezpotomnie (nigdy się nie ożenił) w Londynie, a jego grób znajduje się w opactwie Westminster. Jego znaczenie dla nowożytnej i współczesnej edukacji, prócz odkryć matematycznych i fizycznych, powiązane jest w pierwszej kolejności ze stworzeniem ogólnej koncepcji mechanicyzmu, polegającej na próbie wyjaśnienia wszystkich zjawisk i mechanizmów dzięki pojęć i praw mechaniki. Poglądy filozoficzne Newtona zdominowane były poprzez jego doświadczenia wynikające z badań przyrodniczych, lecz jego poglądy ontologiczne opierały się na postrzeganiu świata jako doskonałej maszyny, którą zdolny był utworzyć tylko Bóg. Pisał on: "Grawitacja tłumaczy ruch planet, lecz nie jest w stanie wyjaśnić, kto umieścił planety w ruchu. Bóg rządzi wszystkimi rzeczami i wie wszystko o tym, co może być zrobione". Odkrycie poprzez niego prawa powszechnego ciążenia i praw ruchu stało się fundamentem do opracowania obowiązującego do końca XIX w. mechanicystycznego modelu kosmologicznego. Przy okazji badań nad mechaniką podał matematyczne uzasadnienie dla praw Keplera i rozszerzył je, udowadniając, iż orbity (w większości komet) są nie tylko eliptyczne, lecz mogą być także hiperboliczne i paraboliczne. Nie mniej istotne były jego odkrycia matematyczne. Wraz z Gottfriedem Leibnizem jednocześnie opracowali zasady rachunku różniczkowego, a już sam był odkrywcą tak zwany dwumianu Newtona. Jako fizyk prócz badań nad zasadami mechaniki skoncentrował się nad naturą światła. Głosił, iż światło ma naturę korpuskularną, cząsteczkową, a widmo barw w trakcie padania białego światła na pryzmat jest właściwością padającego światła, a nie pryzmatu. Jego prace nad światłem pozwoliły mu skonstruować teleskop zwierciadłowy do obserwacji gwiazd, pierwowzór współczesnych teleskopów. Jego kluczowym dziełem było Philosophiae Naturalis Principia Mathematica (Matematyczne podstawy filozofii naturalnej, bardziej znane dzisiaj jako Principia), opublikowane w 1687 r. Podał w nim między innymi trzy zasady dynamiki i prawo powszechnego ciążenia. Jako pierwszy opisał matematycznie zdarzenie pływów morskich (1687). Sporą część ostatnich 30 lat swego życia poświęcił Newton na dogłębne badanie Pisma Świętego, wnikliwie zajmował się zawartymi tam proroctwami i badaniem chronologii świata od czasów najdawniejszych. W latach dziewięćdziesiątych napisał sporo religijnych traktatów zajmujących się dosłowną interpretacją Biblii. (RK)