Co znaczy NIE BOSKA KOMEDIA:
Dramat napisany poprzez Zygmunta Krasińskiego i wydany w 1835 r., powszechnie uważany za arcydzieło polskiego romantyzmu.
Naukowcy wydzielili w nim niejako dwa dramaty. Pierwszy, obejmujący pierwszą i drugą część Nie Boskiej..., to dramat dla rodziny. Bohater, Mąż, nie jest w stanie dotrzymać danych obietnic, wytrwać w zaprzysiężonej miłości do Żony. Mąż jest pisarzem, wybiera więc poezję kochankę, opowiadając się przeciwko ziemskiej miłości (noszącej zresztą piętno nieprzezwyciężonej nudy). To pierwsze zwycięstwo szatańskich omamień, o duszę bohatera walczą gdyż szatan i anioł. Bohater zniszczył własne życie rodzinne: Żona wpada w szaleństwo, na synu (Orciu) zaciążyło przekleństwo literaturze. Powodem klęsk jest literatura odrywająca od wszystkiego, co ziemskie, obecna w poecie (jego dziele, natchnieniu), lecz nie w jego życiu. Pobrzmiewa tu romantyczny postulat tożsamości literaturze i życia.
Inne omamy szatańskie to pokusy sławy i raju natury. One określają dalsze postępowanie bohatera i jego przeciwników. Dwie następne części Nie Boskiej... (trzecia i czwarta) tworzą dramat socjalny. Dochodzi w nim do starcia "dwóch pryncypiów: arystokracji i demokracji". Jakobińscy rewolucjoniści opanowują świat i oblegają okopy Świętej Trójcy, posiadłości hrabiego Henryka, gdzie schroniły się resztki arystokracji. Rewolucja ta jest przedstawiona jako "rewolucja lokajska", której jedynym celem jest "wymiana miejsc", "zmiana pokoleń" - chłopi, robotnicy, wykorzystywany mają zająć miejsca swoich dawnych panów. Rewolucjoniści przedstawieni są jako bezmyślne masy, spragnione jedynie chleba, rozpusty i zemsty. Orgiastyczne ceremonie odprawiane z ich udziałem w zniszczonym kościele są wystylizowane na czarną mszę - szatan okazuje się bóstwem zrewoltowanych tłumów. Ich lider, Pankracy, ulega szatańskiemu omamieniu raju natury, pragnąc zbudować (bez Boga) raj na ziemi. Przywódcą arystokratów jest Mąż - hrabia Henryk, ten natomiast został omamiony pokusą sławy.
Polemika pomiędzy tymi przywódcami wykazuje, Iż każdy z nich reprezentuje rację cząstkową. Zarówno przeprowadzona poprzez Pankracego krytyka arystokracji, jak i przeprowadzona poprzez hrabiego Henryka krytyka rewolucjonistów mają przedmioty słuszności. Jednak obaj bohaterzy mają rację jedynie w krytyce. Arystokracji zarzuca się więc zgrzybiałość i zbrodnie przeciwko innym klasom. Rewolucjonistom - brak tradycji, wiary i celu działań, dążenie wyłącznie do zaspokojenia popędów. Żadna strona nie wychodzi z polemiki zwycięsko. Ostateczny konflikt jest nieunikniony. Nieunikniona jest także klęska obu bohaterów postawionych w wypadku tragicznej.
Zwycięstwo rewolucjonistów przynosi zagładę resztek arystokracji, samobójczą Zgon hrabiego Henryka, lecz również Zgon Pankracego, który umiera porażony epifanią Chrystusa. Tę ostatnią scenę dramatu, zakończoną okrzykiem Pankracego "Zwyciężyłeś, Galilejczyku!", można interpretować na różne metody. Przegrały gdyż oba "pryncypia": arystokracja nie istnieje, a rewolucja utraciła przywódcę, który, jako jedyny, miał wizję nowego świata. Przychodzący Bóg reprezentuje rację całościową, uniwersalną. Czy to jest jednak tylko Bóg kary, apokalipsy? Czy koniec dramatu ma oznaczać zagładę "ego" (ludzkiego, szatańskiego) świata?
Można również, w świetle historiozoficznych dzieł Krasińskiego, postrzegać zstępującego Chrystusa jako syntezę, uzupełniającą w heglowskiej triadzie tezę arystokracji i antytezę rewolucji (racje cząstkowe) o miłość, której zabrakło w świecie i w bohaterach, a do której nawoływał anioł w pierwszej części dramatu. Być może więc apokaliptyczny kataklizm ma, odpowiednio z opartą na dziełach Vico i Hegla historiozofią Krasińskiego, optymistyczny sedno, zwiastuje nadchodzącą epokę miłości?
Nie Boska... charakteryzuje się, jako dramat romantyczny, luźną kompozycją, pozwalającą na wielość interpretacji. Spójność zapewniają dramatowi: bohater (Mąż - hrabia Henryk) i stała, nadrzędna wobec całości, obecność narratora (w napisanych prozą poetycką wstępach do poszczególnych części).
Krasiński planował napisanie trylogii, gdzie Nie Boska Komedia byłaby częścią środkową. Plany te zrealizował jedynie częściowo, tworząc dzieło nazywane poprzez wydawców Niedokończonym poematem albo Nie Boskiej Komedii częścią pierwszą. Ukazał w nim obraz współczesnego świata "wieku przemysłowego i kupieckiego". Świat ten skarlał, utracił wiarę i tradycję, stał się piekłem na ziemi. Krasiński skupia się więc na powodach opisanej w Nie Boskiej... rewolucji. Rozwija również w Niedokończonym poemacie własne koncepcje historiozoficzne, pokazując w dziejach ludzkości działania przygotowujące nadejście kolejno epok Syna (chrześcijańskiej) i Ducha (mającej dopiero nadejść syntezy antyku i chrześcijaństwa). Podobnie jak Nie Boska Komedia, Niedokończony poemat odwołuje się do Boskiej Komedii Dantego, tym wspólnie poprzez ukazanie dantejskiej wędrówki po piekle XIX w.
(Maciej Szargot)
Zobacz także: HEGLIZM, HISTORIOZOFIA, Literatura KRASIŃSKIEGO
Naukowcy wydzielili w nim niejako dwa dramaty. Pierwszy, obejmujący pierwszą i drugą część Nie Boskiej..., to dramat dla rodziny. Bohater, Mąż, nie jest w stanie dotrzymać danych obietnic, wytrwać w zaprzysiężonej miłości do Żony. Mąż jest pisarzem, wybiera więc poezję kochankę, opowiadając się przeciwko ziemskiej miłości (noszącej zresztą piętno nieprzezwyciężonej nudy). To pierwsze zwycięstwo szatańskich omamień, o duszę bohatera walczą gdyż szatan i anioł. Bohater zniszczył własne życie rodzinne: Żona wpada w szaleństwo, na synu (Orciu) zaciążyło przekleństwo literaturze. Powodem klęsk jest literatura odrywająca od wszystkiego, co ziemskie, obecna w poecie (jego dziele, natchnieniu), lecz nie w jego życiu. Pobrzmiewa tu romantyczny postulat tożsamości literaturze i życia.
Inne omamy szatańskie to pokusy sławy i raju natury. One określają dalsze postępowanie bohatera i jego przeciwników. Dwie następne części Nie Boskiej... (trzecia i czwarta) tworzą dramat socjalny. Dochodzi w nim do starcia "dwóch pryncypiów: arystokracji i demokracji". Jakobińscy rewolucjoniści opanowują świat i oblegają okopy Świętej Trójcy, posiadłości hrabiego Henryka, gdzie schroniły się resztki arystokracji. Rewolucja ta jest przedstawiona jako "rewolucja lokajska", której jedynym celem jest "wymiana miejsc", "zmiana pokoleń" - chłopi, robotnicy, wykorzystywany mają zająć miejsca swoich dawnych panów. Rewolucjoniści przedstawieni są jako bezmyślne masy, spragnione jedynie chleba, rozpusty i zemsty. Orgiastyczne ceremonie odprawiane z ich udziałem w zniszczonym kościele są wystylizowane na czarną mszę - szatan okazuje się bóstwem zrewoltowanych tłumów. Ich lider, Pankracy, ulega szatańskiemu omamieniu raju natury, pragnąc zbudować (bez Boga) raj na ziemi. Przywódcą arystokratów jest Mąż - hrabia Henryk, ten natomiast został omamiony pokusą sławy.
Polemika pomiędzy tymi przywódcami wykazuje, Iż każdy z nich reprezentuje rację cząstkową. Zarówno przeprowadzona poprzez Pankracego krytyka arystokracji, jak i przeprowadzona poprzez hrabiego Henryka krytyka rewolucjonistów mają przedmioty słuszności. Jednak obaj bohaterzy mają rację jedynie w krytyce. Arystokracji zarzuca się więc zgrzybiałość i zbrodnie przeciwko innym klasom. Rewolucjonistom - brak tradycji, wiary i celu działań, dążenie wyłącznie do zaspokojenia popędów. Żadna strona nie wychodzi z polemiki zwycięsko. Ostateczny konflikt jest nieunikniony. Nieunikniona jest także klęska obu bohaterów postawionych w wypadku tragicznej.
Zwycięstwo rewolucjonistów przynosi zagładę resztek arystokracji, samobójczą Zgon hrabiego Henryka, lecz również Zgon Pankracego, który umiera porażony epifanią Chrystusa. Tę ostatnią scenę dramatu, zakończoną okrzykiem Pankracego "Zwyciężyłeś, Galilejczyku!", można interpretować na różne metody. Przegrały gdyż oba "pryncypia": arystokracja nie istnieje, a rewolucja utraciła przywódcę, który, jako jedyny, miał wizję nowego świata. Przychodzący Bóg reprezentuje rację całościową, uniwersalną. Czy to jest jednak tylko Bóg kary, apokalipsy? Czy koniec dramatu ma oznaczać zagładę "ego" (ludzkiego, szatańskiego) świata?
Można również, w świetle historiozoficznych dzieł Krasińskiego, postrzegać zstępującego Chrystusa jako syntezę, uzupełniającą w heglowskiej triadzie tezę arystokracji i antytezę rewolucji (racje cząstkowe) o miłość, której zabrakło w świecie i w bohaterach, a do której nawoływał anioł w pierwszej części dramatu. Być może więc apokaliptyczny kataklizm ma, odpowiednio z opartą na dziełach Vico i Hegla historiozofią Krasińskiego, optymistyczny sedno, zwiastuje nadchodzącą epokę miłości?
Nie Boska... charakteryzuje się, jako dramat romantyczny, luźną kompozycją, pozwalającą na wielość interpretacji. Spójność zapewniają dramatowi: bohater (Mąż - hrabia Henryk) i stała, nadrzędna wobec całości, obecność narratora (w napisanych prozą poetycką wstępach do poszczególnych części).
Krasiński planował napisanie trylogii, gdzie Nie Boska Komedia byłaby częścią środkową. Plany te zrealizował jedynie częściowo, tworząc dzieło nazywane poprzez wydawców Niedokończonym poematem albo Nie Boskiej Komedii częścią pierwszą. Ukazał w nim obraz współczesnego świata "wieku przemysłowego i kupieckiego". Świat ten skarlał, utracił wiarę i tradycję, stał się piekłem na ziemi. Krasiński skupia się więc na powodach opisanej w Nie Boskiej... rewolucji. Rozwija również w Niedokończonym poemacie własne koncepcje historiozoficzne, pokazując w dziejach ludzkości działania przygotowujące nadejście kolejno epok Syna (chrześcijańskiej) i Ducha (mającej dopiero nadejść syntezy antyku i chrześcijaństwa). Podobnie jak Nie Boska Komedia, Niedokończony poemat odwołuje się do Boskiej Komedii Dantego, tym wspólnie poprzez ukazanie dantejskiej wędrówki po piekle XIX w.
(Maciej Szargot)
Zobacz także: HEGLIZM, HISTORIOZOFIA, Literatura KRASIŃSKIEGO
- Co znaczy NEGATYW SZYMBORSKIEJ:
- Porównanie w ekipie liryków żałobnych, w okolicy wielu wybitnych wierszy z tomu Koniec i start (na przykład Kot w pustym mieszkaniu, Pożegnanie widoku, Rachunek elgijny), które są przejmującym szeptem osoby nie boska komedia co znaczy.
- Krzyżówka NATURALIZM:
- Dlaczego literacki, który ukształtował się we Francji w drugiej połowie XIX w. Naturalizm w sprawie techniki nawiązywał do realizmu, z kolei w warstwie światopoglądowej do pozytywizmu. Poza scjentyzmem nie boska komedia krzyżówka.
- Co to jest NAD NIEMNEM ORZESZKOWEJ:
- Jak lepiej się w świadomości pisarskiej w latach 80. XIX stulecia, objawiające się w pierwszej kolejności większą świadomością w dziedzinie poetyki immanentnej, musiały wpłynąć, jeżeli nie w rewolucyjny, to co nie boska komedia co to jest.
- Słownik NEOROMANTYZM:
- Kiedy artystycznych epoki, który w podręczniku Juliana Krzyżanowskiego uzyskał rangę nazwy zbiorczej całego okresu (Neoromantyzm polski. 1890-1918, 1963, Wyd. 3-1980). W opozycji do modernizmu (synonimu nie boska komedia słownik.
- Czym jest NOWA FALA:
- Od czego zależy ruch literacki przełomu lat 60. i 70. Zwłaszcza definicje tego używa się odnosząc się do debiutantów z lat 1968-1972. W r. 1968 debiutuje tomem Korekta twarzy Stanisław Barańczak, ukazują się tomy nie boska komedia czym jest.
Czym jest nie boska komedia znaczenie w Motywy literatura N .
