Postać JAMES WATT biografia

Kim był JAMES WATT co zrobił: 1 9 stycznia 1 7 3 6 - 1 9 sierpnia 1 8 1 9Angielski inż. i wynalazca, któremu sławę przyniosło skonstruowanie maszyny parowej. Urodził się w Greenock, w rodzinie biednego, lecz wykształconego inżyniera. W latach młodości był chorowitym dzieckiem, więc rodzice uczyli go samodzielnie, nie tłumiąc inicjalnie pojawiającego się zmysłu do tworzenia różnego rodzaju konstrukcji i przeprowadzania samodzielnych eksperymentów. Watt chciał na początku podjąć studia medyczne, lecz jego rodzice byli na to niewystarczająco bogaci i z tego powodu musiał zdecydować się na naukę zawodu mechanika. Przeniósł się w tym celu do Londynu, lecz nie ukończył zwyczajowej siedmioletniej edukacji, rozczarowany brakiem zdolności wykazywanym poprzez jego nauczyciela. Mimo to w 1757 r. powiodło mu się uzyskać stanowisko konserwatora i konstruktora przyrządów naukowych na Uniwersytecie w Glasgow. Warsztat Watta wkrótce stał się miejscem spotkań zafascynowanych jego zręcznością naukowców (bywał w nim również zaprzyjaźniony z Wattem A. Smith). Pasją konstruktora stała się chęć udoskonalenia znanej już jako urządzenie Th. Newcomena maszyny parowej. Dokonał tego w 1775 r. Dzięki pomocy przemysłowca M. Boultona powiodło mu się uruchomić produkcję nowych urządzeń, które zdominowały produkcję fabryczną i stały się niezastąpionym urządzeniem w górnictwie. Wspólnie założyli w Soho pod Birmingham pierwszą na świecie wytwórnię maszyn parowych. Watt zmarł w 1819 r. w Heathfield, koło Birmingham. Pierwszą maszyną parową w dziejach nowożytnych było opatentowane w 1698 r. urządzenie Thomasa Savery’ego (nazwał je "Przyjaciel górnika"). Jej użycie ograniczała jednak bardzo niska sprawność. Następczynią urządzenia Savery’ego była maszyna parowa Newcomena zbudowana w 1712 r. Jednak i ta, mimo dość szerokiego wykorzystania w górnictwie, nie okazała się wynalazkiem przełomowym z racji na ciągle niewielką, ponieważ raptem 0,5-procentową sprawność. Watt chciał początkowo tylko udoskonalić urządzenie Newcomena. Jednak dokonał przełomu technologicznego, rozdzielając cylinder maszyny i skraplacz i ograniczając występującą dotychczas olbrzymią utratę ciepła w urządzeniu swojego poprzednika. Dopracowanie szczegółów kosztowało go jednak sporo wysiłków i pieniędzy, którymi sam nie dysponował. Dopiero pomoc finansowa fabrykanta Johna Roebucka umożliwiła zakończenie badań i opatentowanie tej pierwszej w pełni nowoczesnej maszyny parowej 5 stycznia 1769 r. Jej technologiczne wykorzystanie, szczególnie uzyskanie odpowiedniej szczelności kotła w uwarunkowaniach fabrycznych, okazało się bardzo skomplikowane. Ostatecznie doprowadziło to dobroczyńcę Watta, Roebucka, do bankructwa i dopiero pomoc następnego przemysłowca, Bultona, z którym Watt założył wspólną firmę Bulton&Watt, umożliwiła doprowadzenie dzieła do końca. W 1775 roku maszyna została skonstruowana, a w rok potem zastosowana w zakładach Johna Wilkinsona, które stały się najlepiej rozwijającą się spółką przemysłu stalowego w Anglii, specjalizującą się w produkcji dział artyleryjskich. (RK)