Co znaczy Dwudziestolecie Międzywojenne : Zapamiętaj tych pisarzy:
Witold Gombrowicz (1904-1969) – polski powieściopisarz,nowelista i dramaturg. Specyfiką jego twórczości jest głęboki psychologizm, poczucie absurdu i obrazoburstwo kulturowe. Gombrowicz w pierwszej kolejności dyskutuje z polskim romantyzmem, jak sam twierdził, pisząc na przekór Mickiewiczowi. Bruno Jasieński (1901-1939) – reprezentował futuryzm, założył głośny na skutek skandali klub Katarynka. Jan Lechoń (1899-1956) – współtwórca Pro Arte Studio,kabaretu Pikador i ekipy poetyckiej Skamander. Pierwsze tomy (Karmazynowy poemat, 1920, i Srebrne i czarne, 1924) przyniosły mu rozgłos, który tak go przytłoczył, Iż nie pisał aż do wojny. Po wojnie przebywał na emigracji, gdzie popełnił samobójstwo. Pisał dziennik, który wydano pośmiertnie. Bolesław Leśmian (1877-1937) – mistrz neologizmów i fantastyki baśniowej. Przyglądał się stosunku człowiek-Bóg i heroicznemu istnieniu człowieka. Zofia Nałkowska (1884-1954) – poetka i publicystka. Działaczka organizacji żeńskich, a również założycielka ekipy literackiej Przedmieścia; w okresie wojny współdziałała z podziemiem kulturalnym. Po wojnie pracowała w „Kuźnicy”.W 1936 r. otrzymała nagrodę państwową za Granicę, a kilka lat powojnie nagrodę państwową za całokształt twórczości. Maria Pawlikowska-Jasnorzewska (1891-1945)– pisarka, autorka miniaturowych scenek, gdzie porusza filozoficzne problemy. Piewczyni kobiecości i żeńskich drobiazgów opisywanych z marzycielską zadumą. Bruno Schulz (1892-1942) – w rodzinnym Drohobyczu znany był jako nieśmiały i życzliwy wszystkim człowiek. Debiutował w wieku 42 lat dzięki pomocy Zofii Nałkowskiej cyklem opowiadań Sklepy cynamonowe. Zginął w tak zwany czarny czwartek, zastrzelony poprzez gestapowca w 1942 r. Julian Tuwim (1894-1953) – pisarz z kręgu Skamandra, był współzałożycielem Pikadora, debiutował w 1913 r. W liryce z lat 20. buntował się przeciwko konwencji Młodej Polski. W latach 30. w jego wierszach pojawia się gorycz. Największy satyryczny kunszt osiągnął w Balu w operze (1936, wyd. 1946), którego bohaterami są władze przedwrześniowej Polski. W okresie wojny napisał Kwiaty polskie, nawiązujące do tradycji poematu dygresyjnego. Zajmował się także tłumaczeniami i pisał wiersze dla dzieci. Kazimierz Wierzyński (1884-1943) – pisarz dwudziestolecia międzywojennego i współczesności; w międzywojniu był skamandrytą, po wojnie nie powrócił z emigracji do Polski. Idealny czas w jego twórczości to właśnie dwudziestolecie międzywojenne (Laur olimpijski, 1927). Po wojnie odrzucił klasyczne reguły, pogłębił tematykę wierszy. Pisał także felietony i eseje. Stanisław Ignacy Witkiewicz (Witkacy) (1885-1939) – rysownik, fotograf, poeta, dramaturg i filozof. Genialny samouk, który przerósł własną epokę. Jego twórczość literacką charakteryzuje katastrofizm w widzeniu świata, temat rewolucji i przekonanie, Iż dzieło ma być „czystą metodą”, która zaskoczy odbiorcę
Streszczenie Międzywojenne znaczenie.
