Co znaczy ZIEMIE POLSKIE W LATACH 1895-1918:
Polska myśl niepodległościowa w XIX w. opierała się na dwóch założeniach: po pierwsze, Iż uda się do walki o wolność pozyskać chłopa, a po drugie skierować państwa Zachodu przeciw Rosji. Po 1864 - roku upadku stworzenia styczniowego i uwłaszczenia chłopów w zaborze rosyjskim kiedy otrzymali oni ziemie, przestali być zainteresowani w walce o niepodległość.
Wspólnie z zakończeniem zjednoczenia Włoch i Niemiec zakończyła się pierwszoplanowa rola kwestie polskiej na arenie międzynarodowej. Nasi sojusznicy z okresu Wiosny Ludów urzeczywistnili własne postulaty i poniechali sprawę polską. Odbudowanie niepodległej Polski zmieniało w najwyższym stopniu zasadniczo międzynarodowy układ sił europejskich. Na domiar złego Francja przegrawszy wojnę z Prusami (1870-71) musiała szukać do kolejnej rozprawy z Prusami sojusznika na Wschodzie - mogła to być jedynie Rosja. W tej sytuacji musiała się wyrzec kwestie polskiej. Tak więc należało szukać nowych czynników, które byłyby w stanie wynieść z powrotem sprawę niepodległości naszego państwie. Tym faktorem był socjalizm. Zarówno międzynarodowy jak i krajowy ruch socjalistyczny przygotowywał rewolucję europejską i dążył do obalenia ustalonego na gruzach Polski ładu Kongresu Wiedeńskiego z 1815 r. Tak więc dla polskiego ruchu socjalistycznego główna była kwestia niepodległości. Do 1905 r. Józef Piłsudski nie widział innej możliwości walki o niepodległość niż w oparciu o ruch robotniczy. To tylko miało dać szansę obalenia starego porządku europejskiego i powstania armii w oparciu o robotników.
Koncepcjom tym nie sprzyjała przypadek na ziemiach polskich, gdzie polscy rewolucjoniści byli w mniejszości, w samotności. Stefan Żeromski w Śnie o szpadzie tak pisał o samotności polskiego rewolucjonisty: "Wyszedłeś, jak przemytnik. [...] a my wszyscy, dwudziestomilionowy naród, spaliśmy w swych sypialniach, pokojach, poddaszach i norach podziemnych kamiennym snem niewolników."
Po upadku stworzenia styczniowego sporo tys. ludzi zostało pomordowanych, około 38 tys. zesłano na Syberię, a około 10 tys. uciekło z państwie i pozostało na emigracji. Stworzenie to, jak i pozostałe, jednakże przegrane i powodujące represje, budziło antogonizmy, co pozwalało zachować nadal odrębność narodową. Z drugiej strony w społeczeństwie w okolicy spiskowców, powstańców i rewolucjonistów istniała bierna przewarzająca część. Mamy tysiące Polaków sprawnie obsługujących administrację zaborczą i kolaborujących z zaborcą. Do w najwyższym stopniu zażartych należeli: Rozwadowski, Sierzputowski, Witkowski, Rydzewski i tym podobne Społeczeństwo ich potępiało, lecz ich liczba nie malała. W tej sytuacji, jak pisał konsul francuski Finot w 1874 r. "specjalny naród! Uciskany od przedwieku musiał przejąć wszystkie wady narodów zniewolonych; znużony oporem, zmęczony bezskutecznymi protestami, zawsze głęboko podzielony wewnętrznie." To wszystko umacniało pozycje mocarstw zaborczych, a część społeczeństwa akceptowała ten stan rzeczy, wyrzekła się metod powstańczych i marzeń o odzyskaniu błyskawicznie niepodległości. Pojawiły się tutaj dwie postawy: jedna akceptującą istniejący stan rzeczy i starająca się zapewniać pole pozostawione poprzez zaborców (postęp gospodarczy, kulturalny). Był to nurt pozytywistyczny. Istniała prócz tego silna ekipa tak zwany lojalistów ściśle współpracujących z zaborcą, zabiegających o urzędy, zaszczyty i tym podobne Był to tak zwany trójlojalizm.
Należy także pamiętać o rozwoju gospodarczym ziem polskich. Powstawały tutaj w iście "amerykańskim stylu" (jak wtenczas mówiono) spore okręgi przemysłowe (Łódź, Górny Śląsk, Zagłębie Dąbrowskie, Warszawa), gdzie tempo rozwoju i bezwzględny wyzysk fabrykantów był taki sam jak w innych tego typu okręgach przemysłowych Europy czy Stanów Zjednoczonych (podobny był także obraz tych ogromnych szarych przemysłowych miast i osiedli). Napływali tutaj chłopi którzy po reformie uwłaszczeniowej uzyskali wolność, lecz nadal żyli w nędzy na wsi. W nowym miejscu stając się klasą robotniczą rzadko znajdowali "ziemię obiecaną". Podobnie zdeklasowana po stworzeniu styczniowym, jak mówiono "wysadzona z siodła" szlachta napływała do miast tworząc inteligencję. Tworzyło to nowe układy polityczne i socjalne, powstawał nowoczesny naród.
Powstały na ziemiach polskich, podobnie jak na Zachodzie Europy, także nowoczesne ruchy narodowe: ruch narodowy (Liga Polska, Liga Narodowa, Stronnictwo Narodowe), ruch ludowy (Stronnictwo Ludowe) i ruch robotniczy (PPS i SDKPiL). Ich przywódcy, każdy z nich w różny sposób starali się reprezentować interesy narodu, klas socjalnych i dążyć do niepodległości. Od stopniowej ewolucyjnej drogi i liczenia na interwencje mocarstw (Roman Dmowski) po nawiązanie do tradycji powstań, jak czyniła to PPS pod przywództwem Józefa Piłsudskiego, czy przez hasła rewolucji europejskiej (Róża Luksemburg) naród polski miał uzyskać reprezentacje polityczną i należne mu miejsce w rodzinie wolnych narodów Europy. Lata 1905-1907 były na ziemiach polskich zarazem pierwszą rewolucja jak i ostatnim powstaniem romantycznym. Liczące w dobie rewolucji PPS (około 55 tys.) i SDKPiL (około 30 tys.) były pierwszymi masowymi organizacjami na ziemiach polskich od czasu powstań, poprzez które przewinęło się tysiące ludzi, ucząc się działania politycznego w uwarunkowaniach prawie legalnych. Nawiązywano tutaj do tradycji stworzenia styczniowego. Organizacja Bojowa PPS była także pierwszą polska formacją bojową od 1863 r. Walka o realizację haseł socjalnych łączyła się nierozerwalnie z kwestią niepodległości. Poprzez generację roku 1890 Polska traktowana była jako świętość i to ona dała między innymi legionistów walczących o niepodległość.
Przed 1914 r. był tylko jeden ogromny polityk polski znany na świecie - Roman Dmowski. Drugim był Ignacy Jan Paderewski (bardziej znany za granicą niż w państwie). Wszyscy inni posiadali prestiż tylko w kilku zaborach albo pewnych środowiskach, na przykład Ignacy Daszyński (zabór rosyjski, austriacki), Wojciech Korfanty (zabór pruski), Józef Piłsudski (pewne kręgi PPS), Władysław Eugeniusz Sikorski (Lwów). Wojna światowa wymieniła kompletnie istniejący układ sił. Po pierwsze, oznaczała kres jedności antypolskiej w polityce mocarstw zaborczych. Przestało istnieć potężne przymierze trzech "czarnych orłów", które więziło ziemie polskie poprzez powyżej sto lat. Po drugie, długa, wyniszczająca wojna doprowadziła do wyczerpania krajów zaborczych. Po trzecie, każde z tych krajów, znajdując się w trudnej sytuacji starało się pozyskać sobie Polaków ogłaszając różne deklaracje zawierające liczne obietnice. Powstawały polskie organizacje wojskowe (Legiony J. Piłsudskiego, Legion Puławski i inne). Prócz tego Polacy znajdując się w armiach zaborczych uczyli się sztuki wojennej. Dopiero jednak w Akcie 5 listopada 1916 r. państwa Centralne (Niemcy i Austro Węgry) ogłosiły zamierzenie odbudowania, po zakończeniu wojny, buforowego państwa polskiego i powołały Radę Regencyjną. Rewolucja lutowa w Rosji w 1917 i deklaracje Rządu Tymczasowego mówiące o stworzeniu w przyszłości państwa polskiego, pozwoliły na powołanie Komitetu Polskiego w Paryżu i utworzeniu armii gen. Józefa Hallera we Francji. Staliśmy się aliantem zwycięskiej w wojnie koalicji. 8 stycznia 1918 r. prezydent Stanów Zjednoczonych Woodrow Wilson w swoim 14 punktowym orędziu w 13. punkcie mówił o tym, Iż zostanie odbudowane niezawisłe kraj polskie. Pozwoliło to przekreślić postanowienia rozbiorów i rozpocząć dyskusję na arenie międzynarodowej na temat kształtu terytorialnego nowego państwa (narada Paryska - 1919).
Jesienią 1918 r. nastąpiło załamanie władzy zaborców na ziemiach polskich i zaczęły powstawać niezależne ośrodki władzy (rząd Daszyńskiego w Lublinie, Polska Komisja Likwidacyjna). Etapowo podporządkowywały się one Warszawie, gdzie powrócił z Magdeburga, ogłoszony Tymczasowym Naczelnikiem Państwa, Józef Piłsudski, któremu 11 listopada 1918 r. Porada Regencyjna odstąpiła władzę. Polska odzyskała niepodległość po 123 letniej niewoli wskutek szczęśliwego splotu wydarzeń na arenie międzynarodowej, jak i wysiłku całego narodu na gruzach rozpadających się monarchii zaborczych.
(Zygmunt Woźniczka)
Wspólnie z zakończeniem zjednoczenia Włoch i Niemiec zakończyła się pierwszoplanowa rola kwestie polskiej na arenie międzynarodowej. Nasi sojusznicy z okresu Wiosny Ludów urzeczywistnili własne postulaty i poniechali sprawę polską. Odbudowanie niepodległej Polski zmieniało w najwyższym stopniu zasadniczo międzynarodowy układ sił europejskich. Na domiar złego Francja przegrawszy wojnę z Prusami (1870-71) musiała szukać do kolejnej rozprawy z Prusami sojusznika na Wschodzie - mogła to być jedynie Rosja. W tej sytuacji musiała się wyrzec kwestie polskiej. Tak więc należało szukać nowych czynników, które byłyby w stanie wynieść z powrotem sprawę niepodległości naszego państwie. Tym faktorem był socjalizm. Zarówno międzynarodowy jak i krajowy ruch socjalistyczny przygotowywał rewolucję europejską i dążył do obalenia ustalonego na gruzach Polski ładu Kongresu Wiedeńskiego z 1815 r. Tak więc dla polskiego ruchu socjalistycznego główna była kwestia niepodległości. Do 1905 r. Józef Piłsudski nie widział innej możliwości walki o niepodległość niż w oparciu o ruch robotniczy. To tylko miało dać szansę obalenia starego porządku europejskiego i powstania armii w oparciu o robotników.
Koncepcjom tym nie sprzyjała przypadek na ziemiach polskich, gdzie polscy rewolucjoniści byli w mniejszości, w samotności. Stefan Żeromski w Śnie o szpadzie tak pisał o samotności polskiego rewolucjonisty: "Wyszedłeś, jak przemytnik. [...] a my wszyscy, dwudziestomilionowy naród, spaliśmy w swych sypialniach, pokojach, poddaszach i norach podziemnych kamiennym snem niewolników."
Po upadku stworzenia styczniowego sporo tys. ludzi zostało pomordowanych, około 38 tys. zesłano na Syberię, a około 10 tys. uciekło z państwie i pozostało na emigracji. Stworzenie to, jak i pozostałe, jednakże przegrane i powodujące represje, budziło antogonizmy, co pozwalało zachować nadal odrębność narodową. Z drugiej strony w społeczeństwie w okolicy spiskowców, powstańców i rewolucjonistów istniała bierna przewarzająca część. Mamy tysiące Polaków sprawnie obsługujących administrację zaborczą i kolaborujących z zaborcą. Do w najwyższym stopniu zażartych należeli: Rozwadowski, Sierzputowski, Witkowski, Rydzewski i tym podobne Społeczeństwo ich potępiało, lecz ich liczba nie malała. W tej sytuacji, jak pisał konsul francuski Finot w 1874 r. "specjalny naród! Uciskany od przedwieku musiał przejąć wszystkie wady narodów zniewolonych; znużony oporem, zmęczony bezskutecznymi protestami, zawsze głęboko podzielony wewnętrznie." To wszystko umacniało pozycje mocarstw zaborczych, a część społeczeństwa akceptowała ten stan rzeczy, wyrzekła się metod powstańczych i marzeń o odzyskaniu błyskawicznie niepodległości. Pojawiły się tutaj dwie postawy: jedna akceptującą istniejący stan rzeczy i starająca się zapewniać pole pozostawione poprzez zaborców (postęp gospodarczy, kulturalny). Był to nurt pozytywistyczny. Istniała prócz tego silna ekipa tak zwany lojalistów ściśle współpracujących z zaborcą, zabiegających o urzędy, zaszczyty i tym podobne Był to tak zwany trójlojalizm.
Należy także pamiętać o rozwoju gospodarczym ziem polskich. Powstawały tutaj w iście "amerykańskim stylu" (jak wtenczas mówiono) spore okręgi przemysłowe (Łódź, Górny Śląsk, Zagłębie Dąbrowskie, Warszawa), gdzie tempo rozwoju i bezwzględny wyzysk fabrykantów był taki sam jak w innych tego typu okręgach przemysłowych Europy czy Stanów Zjednoczonych (podobny był także obraz tych ogromnych szarych przemysłowych miast i osiedli). Napływali tutaj chłopi którzy po reformie uwłaszczeniowej uzyskali wolność, lecz nadal żyli w nędzy na wsi. W nowym miejscu stając się klasą robotniczą rzadko znajdowali "ziemię obiecaną". Podobnie zdeklasowana po stworzeniu styczniowym, jak mówiono "wysadzona z siodła" szlachta napływała do miast tworząc inteligencję. Tworzyło to nowe układy polityczne i socjalne, powstawał nowoczesny naród.
Powstały na ziemiach polskich, podobnie jak na Zachodzie Europy, także nowoczesne ruchy narodowe: ruch narodowy (Liga Polska, Liga Narodowa, Stronnictwo Narodowe), ruch ludowy (Stronnictwo Ludowe) i ruch robotniczy (PPS i SDKPiL). Ich przywódcy, każdy z nich w różny sposób starali się reprezentować interesy narodu, klas socjalnych i dążyć do niepodległości. Od stopniowej ewolucyjnej drogi i liczenia na interwencje mocarstw (Roman Dmowski) po nawiązanie do tradycji powstań, jak czyniła to PPS pod przywództwem Józefa Piłsudskiego, czy przez hasła rewolucji europejskiej (Róża Luksemburg) naród polski miał uzyskać reprezentacje polityczną i należne mu miejsce w rodzinie wolnych narodów Europy. Lata 1905-1907 były na ziemiach polskich zarazem pierwszą rewolucja jak i ostatnim powstaniem romantycznym. Liczące w dobie rewolucji PPS (około 55 tys.) i SDKPiL (około 30 tys.) były pierwszymi masowymi organizacjami na ziemiach polskich od czasu powstań, poprzez które przewinęło się tysiące ludzi, ucząc się działania politycznego w uwarunkowaniach prawie legalnych. Nawiązywano tutaj do tradycji stworzenia styczniowego. Organizacja Bojowa PPS była także pierwszą polska formacją bojową od 1863 r. Walka o realizację haseł socjalnych łączyła się nierozerwalnie z kwestią niepodległości. Poprzez generację roku 1890 Polska traktowana była jako świętość i to ona dała między innymi legionistów walczących o niepodległość.
Przed 1914 r. był tylko jeden ogromny polityk polski znany na świecie - Roman Dmowski. Drugim był Ignacy Jan Paderewski (bardziej znany za granicą niż w państwie). Wszyscy inni posiadali prestiż tylko w kilku zaborach albo pewnych środowiskach, na przykład Ignacy Daszyński (zabór rosyjski, austriacki), Wojciech Korfanty (zabór pruski), Józef Piłsudski (pewne kręgi PPS), Władysław Eugeniusz Sikorski (Lwów). Wojna światowa wymieniła kompletnie istniejący układ sił. Po pierwsze, oznaczała kres jedności antypolskiej w polityce mocarstw zaborczych. Przestało istnieć potężne przymierze trzech "czarnych orłów", które więziło ziemie polskie poprzez powyżej sto lat. Po drugie, długa, wyniszczająca wojna doprowadziła do wyczerpania krajów zaborczych. Po trzecie, każde z tych krajów, znajdując się w trudnej sytuacji starało się pozyskać sobie Polaków ogłaszając różne deklaracje zawierające liczne obietnice. Powstawały polskie organizacje wojskowe (Legiony J. Piłsudskiego, Legion Puławski i inne). Prócz tego Polacy znajdując się w armiach zaborczych uczyli się sztuki wojennej. Dopiero jednak w Akcie 5 listopada 1916 r. państwa Centralne (Niemcy i Austro Węgry) ogłosiły zamierzenie odbudowania, po zakończeniu wojny, buforowego państwa polskiego i powołały Radę Regencyjną. Rewolucja lutowa w Rosji w 1917 i deklaracje Rządu Tymczasowego mówiące o stworzeniu w przyszłości państwa polskiego, pozwoliły na powołanie Komitetu Polskiego w Paryżu i utworzeniu armii gen. Józefa Hallera we Francji. Staliśmy się aliantem zwycięskiej w wojnie koalicji. 8 stycznia 1918 r. prezydent Stanów Zjednoczonych Woodrow Wilson w swoim 14 punktowym orędziu w 13. punkcie mówił o tym, Iż zostanie odbudowane niezawisłe kraj polskie. Pozwoliło to przekreślić postanowienia rozbiorów i rozpocząć dyskusję na arenie międzynarodowej na temat kształtu terytorialnego nowego państwa (narada Paryska - 1919).
Jesienią 1918 r. nastąpiło załamanie władzy zaborców na ziemiach polskich i zaczęły powstawać niezależne ośrodki władzy (rząd Daszyńskiego w Lublinie, Polska Komisja Likwidacyjna). Etapowo podporządkowywały się one Warszawie, gdzie powrócił z Magdeburga, ogłoszony Tymczasowym Naczelnikiem Państwa, Józef Piłsudski, któremu 11 listopada 1918 r. Porada Regencyjna odstąpiła władzę. Polska odzyskała niepodległość po 123 letniej niewoli wskutek szczęśliwego splotu wydarzeń na arenie międzynarodowej, jak i wysiłku całego narodu na gruzach rozpadających się monarchii zaborczych.
(Zygmunt Woźniczka)
- Co znaczy ZEMSTA. KOMEDIA W 4 AKTACH, WIERSZEM:
- Porównanie Fredro przystępował w latach 1832-1833 do tworzenia Zemsty, komedii wieńczącej jego dokonania w pierwszym okresie twórczości (do roku 1835), był już teatralnym profesjonalistą, poetą znakomicie ziemie polskie w latach 1895-1918 co znaczy.
- Krzyżówka ŻYWOTY ŚWIĘTYCH:
- Dlaczego hagios - święty; grapho - piszę) obejmuje utwory wierszowane albo prozaiczne przedstawiające żywoty świętych. To jest zatem religijno kultowa odmiana biografistyki, będącej jednym z działów ziemie polskie w latach 1895-1918 krzyżówka.
- Co to jest ŻYDOWSKI TEMAT:
- Jak lepiej 1918 poprzez Polskę własnej państwowości przyniosło zarówno Polakom żydowskiego pochodzenia, jak i Żydom także poczucie wolności, zagwarantowane poprzez traktat wersalski, a potwierdzone poprzez ziemie polskie w latach 1895-1918 co to jest.
- Słownik ŻYDOWSKI TEMAT:
- Kiedy światowej doprowadził do zrealizowania poprzez nazizm celowej eksterminacji narodu żydowskiego. Na ziemiach okupowanych poprzez hitlerowców utworzono getta, z których wywożono do obozów Zgonu ziemie polskie w latach 1895-1918 słownik.
- Czym jest Z LEGEND DAWNEGO EGIPTU BOLESŁAWA PRUSA:
- Od czego zależy Lalką Prus nagle porzuciła pracę i od rozważań nad współczesnością przeszedł do zamierzchłej przeszłości, tworząc nowelę Z legend dawnego Egiptu. Co skłoniło pisarza do powstania utworu kompletnie ziemie polskie w latach 1895-1918 czym jest.
Czym jest ziemie polskie w latach 1895-1918 znaczenie w Motywy literatura Z .
