Co znaczy TREMBECKI STANISŁAW (1739-1812):
Królewski szambelan był jednym z najwybitniejszych pisarzy klasycystycznych i osiągnął wybitne efekty artystyczne w wierszach zbliżonych do dworskiego rokoka. Życiową stabilizację i sposobność spokojnego tworzenia zapewniła mu protekcja i mecenasowska opieka Stanisława Augusta. Władca przychylnym okiem spojrzał na inicjalne teksty Trembeckiego, publikowane od 1773 r. w "Zabawach Przyjemnych i Pożytecznych", i postanowił zastosować jego twórcze zdolności do popularyzacji programu reform i własnych planów politycznych. Wypłacał mu stałą pensję, udzielał dodatkowych gratyfikacji i spłacał wielkie długi (przeważnie karciane). Trembecki wiernie służył Poniatowskiemu piórem, wspierając swym talentem wszelakie jego posunięcia. Towarzyszył królowi w drodze do Grodna, a potem do Petersburga. Trwał przy nim aż do Zgonu. Po opuszczeniu Rosji pozyskał opiekę A.J. Czartoryskiego, krótko przebywał w jego ukraińskiej posiadłości w Granowie, a w dalszym ciągu na zaproszenie Sz. Potockiego przeniósł się do pobliskiego Tulczyna, gdzie pozostał do końca życia.
Początkowo Trembecki czerpał inspiracje z dorobku Naruszewicza, a potem wypracował własny warsztat autorski, który cechował plastyczny język, ekspresywna stylistyka i zróżnicowanie form wiersza. Napisał liczne teksty polityczne, okolicznościowe i panegiryczne, drobne rokokowe liryki, zgrabne poetyckie komplementy i anakreontyki odpowiadające potrzebom życia dworskiego. Znakomicie posługiwał się metodą ody, listu poetyckiego, a również bajki - był mistrzem narracyjnej odmiany tego gatunku (Bajki nie wszystkie Ezopa w guście La Fontaine´a ile możności tłomaczone, 1776). Był zwolennikiem oświeceniowego racjonalizmu i deizmu, niejednokrotnie dawał słowo postawie libertyńskiej, między innymi w Odzie nie do druku. W tekstach wyrażał także epikurejsko hedonistyczny relacja do życia, świata i ludzi. Pośród tekstów politycznych na uwagę zasługuje wybitny Gość w Heilsbergu (1784), zgodna z ideologicznym programem króla odezwa poetycka Do moich współziomków (1789) i List do posłów powracających z Grodna (1793), krytykujący plany przymierza z Prusami.
Istotne miejsce w dorobku Trembeckiego zajmuje literatura opisowa, realizująca wyznaczniki klasycystycznego stylu. Powązki (1774) poświęcił posiadłości I. Czartoryskiej. Zagłębienie się w idylliczny, wystylizowany krajobraz powązkowskiego parku nie wiąże się jednak z akceptacją russowskiej wizji prostej i czystej natury. Trembecki eksponuje antyurbanistyczne akcenty jako słowo wrogości wobec zakłamania, obłudy i niesprawiedliwości stołecznego życia. Polanka (1779) zawiera pochwałę szlachetnej i humanitarnej decyzji bratanka króla, S. Poniatowskiego, który oczynszował chłopów w swych dobrach. Części laudacyjnej towarzyszy opis bujnej i płodnej natury i życia chłopskiej społeczności w dobrach oświeconego magnata. Ostatnie swe dzieło, poemat pt. Sofijówka Trembecki poświęcił wspaniałemu ogrodowi, jaki S. Sz. Potocki wybudował dla swej trzeciej żony.
Dopełnieniem oryginalnej twórczości były przekłady i adaptacje. Parafrazował bajki La Fontaine´a, przetłumaczył tragedię Woltera Sierota chiński (wyd. 1806) i zaadaptował jego komedię płaczliwą Syn marnotrawny (1779). Tłumaczył teksty Wergiliusza i Horacego. Cenił także artystów nowożytnych, między innymi Tassa, Szekspira, Metastasia.
W uznaniu dla prac z dziedziny historii Towarzystwo Przyjaciół Nauk przyjęło go w poczet członków założycieli. Podziwiano go za błyskotliwość i erudycję, za ekspresywny, oryginalny styl i nadzwyczajnie sugestywne oddawanie zmysłowych aspektów świata i bujności natury. Perfekcyjnie operował zwięzłym, plastycznym językiem, który cechowało niezwykłe bogactwo w doborze słownictwa, oddającego dynamikę, ruch, różne kształty materialnego świata i przestrzeni - wysoko cenił jego poetyckie pomysły Mickiewicz. Jako pisarz libertyn i mistrz literaturze salonowej inspirująco oddziałał na majątek T.K. Węgierskiego i W. Miera. Jego utwory opisowe wysoko ocenili klasycyści początku XIX w. Otwarcie deklarowany poprzez poetę panslawizm był powodem posądzania go o narodową zdradę. Nie zabiegał zbytnio o losy swego dorobku, toteż przewarzająca część jego utworów pisanych na potrzeby chwili, w celach towarzyskich albo polityczno propagandowych uległa rozproszeniu.
(Bożena Mazurkowa)
Zobacz także: BAJKI Nie wszystkie EZOPA, GOŚĆ W HEILSBERGU, FILOZOFIA I ŚWIATOPOGLˇD, KLASYCYZM, MECENAT, ROKOKO, SOFIJÓWKA
Początkowo Trembecki czerpał inspiracje z dorobku Naruszewicza, a potem wypracował własny warsztat autorski, który cechował plastyczny język, ekspresywna stylistyka i zróżnicowanie form wiersza. Napisał liczne teksty polityczne, okolicznościowe i panegiryczne, drobne rokokowe liryki, zgrabne poetyckie komplementy i anakreontyki odpowiadające potrzebom życia dworskiego. Znakomicie posługiwał się metodą ody, listu poetyckiego, a również bajki - był mistrzem narracyjnej odmiany tego gatunku (Bajki nie wszystkie Ezopa w guście La Fontaine´a ile możności tłomaczone, 1776). Był zwolennikiem oświeceniowego racjonalizmu i deizmu, niejednokrotnie dawał słowo postawie libertyńskiej, między innymi w Odzie nie do druku. W tekstach wyrażał także epikurejsko hedonistyczny relacja do życia, świata i ludzi. Pośród tekstów politycznych na uwagę zasługuje wybitny Gość w Heilsbergu (1784), zgodna z ideologicznym programem króla odezwa poetycka Do moich współziomków (1789) i List do posłów powracających z Grodna (1793), krytykujący plany przymierza z Prusami.
Istotne miejsce w dorobku Trembeckiego zajmuje literatura opisowa, realizująca wyznaczniki klasycystycznego stylu. Powązki (1774) poświęcił posiadłości I. Czartoryskiej. Zagłębienie się w idylliczny, wystylizowany krajobraz powązkowskiego parku nie wiąże się jednak z akceptacją russowskiej wizji prostej i czystej natury. Trembecki eksponuje antyurbanistyczne akcenty jako słowo wrogości wobec zakłamania, obłudy i niesprawiedliwości stołecznego życia. Polanka (1779) zawiera pochwałę szlachetnej i humanitarnej decyzji bratanka króla, S. Poniatowskiego, który oczynszował chłopów w swych dobrach. Części laudacyjnej towarzyszy opis bujnej i płodnej natury i życia chłopskiej społeczności w dobrach oświeconego magnata. Ostatnie swe dzieło, poemat pt. Sofijówka Trembecki poświęcił wspaniałemu ogrodowi, jaki S. Sz. Potocki wybudował dla swej trzeciej żony.
Dopełnieniem oryginalnej twórczości były przekłady i adaptacje. Parafrazował bajki La Fontaine´a, przetłumaczył tragedię Woltera Sierota chiński (wyd. 1806) i zaadaptował jego komedię płaczliwą Syn marnotrawny (1779). Tłumaczył teksty Wergiliusza i Horacego. Cenił także artystów nowożytnych, między innymi Tassa, Szekspira, Metastasia.
W uznaniu dla prac z dziedziny historii Towarzystwo Przyjaciół Nauk przyjęło go w poczet członków założycieli. Podziwiano go za błyskotliwość i erudycję, za ekspresywny, oryginalny styl i nadzwyczajnie sugestywne oddawanie zmysłowych aspektów świata i bujności natury. Perfekcyjnie operował zwięzłym, plastycznym językiem, który cechowało niezwykłe bogactwo w doborze słownictwa, oddającego dynamikę, ruch, różne kształty materialnego świata i przestrzeni - wysoko cenił jego poetyckie pomysły Mickiewicz. Jako pisarz libertyn i mistrz literaturze salonowej inspirująco oddziałał na majątek T.K. Węgierskiego i W. Miera. Jego utwory opisowe wysoko ocenili klasycyści początku XIX w. Otwarcie deklarowany poprzez poetę panslawizm był powodem posądzania go o narodową zdradę. Nie zabiegał zbytnio o losy swego dorobku, toteż przewarzająca część jego utworów pisanych na potrzeby chwili, w celach towarzyskich albo polityczno propagandowych uległa rozproszeniu.
(Bożena Mazurkowa)
Zobacz także: BAJKI Nie wszystkie EZOPA, GOŚĆ W HEILSBERGU, FILOZOFIA I ŚWIATOPOGLˇD, KLASYCYZM, MECENAT, ROKOKO, SOFIJÓWKA
- Co znaczy TOWARZYSTWO IKSÓW:
- Porównanie niejawnego Towarzystwa, działającego w Warszawie w latach 1815-1819, należeli pisarze i krytycy, którzy byli zdeklarowanymi zwolennikami i obrońcami klasycystycznego gustu. Za cel swej działalności trembecki stanisław (1739-1812) co znaczy.
- Krzyżówka TŁUM, KTÓRY TŁUMI I TŁUMACZY BARAŃCZAKA:
- Dlaczego interpretacji wiersza jest sprawa powiązań pomiędzy podobnie brzmiącymi, a nie spokrewnionymi w istocie etymologicznie, wyrazami obecnymi w tytule i w pierwszym wersie: tłumić , wyjaśniać trembecki stanisław (1739-1812) krzyżówka.
- Co to jest TRENY NA ROZBIÓR POLSKI:
- Jak lepiej elegii napisanych w 1795 r. po upadku państwa polskiego Józef Morelowski dał słowo krańcowej rozpaczy na skutek tej dziejowej tragedii. Nakreślił w dziele przerażającą wizję otwartego grobu ojczyzny trembecki stanisław (1739-1812) co to jest.
- Słownik TEOLOGIA GRZECHU I POEZJA BAROKOWA:
- Kiedy poprzez św. Grzegorza Wielkiego, od św. Wiktora, od Ewagriusza Pontyjskiego poprzez Piotra Albelarda po szermierzy Trydentu i neoscholastyków z XVI i XVII stulecia, od Lutra po Pascala myśl trembecki stanisław (1739-1812) słownik.
- Czym jest TEKA STAŃCZYKA:
- Od czego zależy Krakowie ukazywało się czasopismo Przegląd Polski . Linię tego pisma w owym czasie można określić jako lewicę konserwatywną . Start działalności gazety należy wiązać z polemiką, którą wobec młodych trembecki stanisław (1739-1812) czym jest.
Czym jest trembecki stanisław (1739-1812) znaczenie w Motywy literatura T .
