Co znaczy ŚPIEWY HISTORYCZNE:
Julian Ursyn Niemcewicz utrwalił w tym poetyckim cyklu pamięć o chwalebnych kartach narodowej przeszłości, eksponując szczególnie mocno waloryzowany w późnej fazie sentymentalizmu kult rycerstwa. Stworzenie dzieła wiązało się z projektem tak zwany pieśnioksięgu narodowego, który J.P. Woronicz przedstawił w trzech Rozprawach o pieśniach narodowych (1803, 1805 i 1806). Planowany zestaw miał obejmować w następnych częściach: pieśni religijne, moralne i historyczne dawnych i współczesnych autorów. Gdy pierwotny intencja został zredukowany do części historycznej, S. Staszic, który w 1806 r. przejął pieczę nad planowanym wydawnictwem, zwrócił się z propozycją napisania poetyckiego cyklu właśnie do Niemcewicza. Śpiewy historyczne, których kluczowy trzon powstawał w czasach Księstwa Warszawskiego (1808-1810), wspólnie z rycinami zostały wydane w nowej sytuacji dziejowej - w momencie Królestwa Kongresowego (1816). W przedmowie do dzieła autor omówił koncepcję cyklu, kryteria doboru treści w wierszach, a również cele, które patronowały mu przy pisaniu utworów o tematyce narodowej.
Na czele poetyckiego zbioru Niemcewicz zamieścił Bogurodzicę. Do cyklu włączył trzy przedtem napisane pieśni bohaterskie, tzn. dumy przeznaczone hetmanom: Stanisławowi Żółkiewskiemu (1786) i Stefanowi Potockiemu (1788) i kniaziowi Michałowi Glińskiemu (1803). Bohaterami "śpiewów" uczynił 23 władców Polski, zaczynając od Piasta (w pierwotnej, rękopiśmiennej wersji dodał jeszcze jedną strofę, przeznaczona legendarnemu Lechowi), a kończąc na Janie III Sobieskim. W osobnych utworach upamiętnił również postaci sławnych hetmanów (Stefana Czarnieckiego, Jana Zamoyskiego, Konstantego ks. Ostrogskiego, Karola Chodkiewicza, Jana Tarnowskiego). Cykl zamknął wierszami poświęconymi Zawiszy Czarnemu i Józefowi Poniatowskiemu. Od podstawowego korpusu "śpiewów" oddzielił ostatni tekst (w przeciwieństwie od innych utworów pozbawiony historiograficznych przypisów) krótkim zarysem dziejów rodzimych od czasów Jana III Sobieskiego (jemu przeznaczony był ostatni utwór "królewski") do Zgonu księcia (19 X 1813).
W poetyckim cyklu Niemcewicz opiewał w pierwszej kolejności rycerskie tradycje Polski. W przedmowie do dzieła wyjaśnił, że poprzez "śpiewy historyczne" rozumie "rodzaj wierszopistwa wyższy nad pieśni potoczne, a wkładając na piszącego wymóg trzymania się prawdy, odejmuje mu najcelniejszą w literaturze sprężynę, odejmuje mu imaginacją". Utwory o "kronikarskim" charakterze miały pełnić funkcje dydaktyczne, programowo zostały zatem pozbawione fikcji literackiej i wątków romansowych, które pisarz wprowadzał do dum. W wierszach poświęconych "prawdzie, miłości ojczyzny i niezmyślonej sławie przodków naszych", podporządkowanych zasadom klasycystycznej poetyki i oświeceniowej myśli historycznej, Niemcewicz starał się połączyć wiernie odtworzone wątki dziejowe z nastrojową nutą liryczną, inspirowaną Pieśniami Osjana J. Macphersona.
Utwory, gdzie nakreślone zostały wizerunki władców polskich i znakomitych wodzów i rycerzy, miały wzmocnić patriotyczne nastroje i bojowego ducha. Podnosiły odwagę, poświęcenie, rycerskie zdolności i cnoty do rangi naczelnych cech narodowego charakteru Polaków. "Śpiewy" łatwo zapadały w pamięć dzięki przystępnemu, jasnemu językowi i klarownej, rytmicznej budowie. Literackie obrazy Niemcewicz dopełnił w przypisach wiedzą historyczną. Tu zamieścił należyte adnotacje i wyjaśnienia, odsyłając czytelników do dzieł naukowych.
Przy pisaniu "śpiewów" Niemcewiczowi patronowały cele dydaktyczne, co pociągnęło za sobą daleko posuniętą idealizację bohaterów narodowej przeszłości, a również przywoływanie w utworach takich wydarzeń z rodzimej historii, które utrwalały w najwyższym stopniu chwalebne i heroiczne rysy owych dziejów. Dla następnych pokoleń Polaków żyjących pod zaborami wielokrotnie wznawiane Śpiewy historyczne były wierszowanym "elementarzem" dziejów polskich. Siłę oddziaływania tych utworów zwiększała muzyka, jaką (w kilku wariantach) napisano do tekstów Niemcewicza. Przygotowywano także inscenizacyjne wersje wierszy w formie tak zwany żywych obrazów. Potwierdzeniem popularności cyklu są także tłumaczenia na język niemiecki, francuski, angielski i rosyjski. Na Śpiewach historycznych wychowało się pokolenie romantycznych Tyrteuszy.
(Bożena Mazurkowa) Zobacz także: DUMA, DUMA O ŻÓŁKIEWSKIM, SENTYMENTALIZM
Na czele poetyckiego zbioru Niemcewicz zamieścił Bogurodzicę. Do cyklu włączył trzy przedtem napisane pieśni bohaterskie, tzn. dumy przeznaczone hetmanom: Stanisławowi Żółkiewskiemu (1786) i Stefanowi Potockiemu (1788) i kniaziowi Michałowi Glińskiemu (1803). Bohaterami "śpiewów" uczynił 23 władców Polski, zaczynając od Piasta (w pierwotnej, rękopiśmiennej wersji dodał jeszcze jedną strofę, przeznaczona legendarnemu Lechowi), a kończąc na Janie III Sobieskim. W osobnych utworach upamiętnił również postaci sławnych hetmanów (Stefana Czarnieckiego, Jana Zamoyskiego, Konstantego ks. Ostrogskiego, Karola Chodkiewicza, Jana Tarnowskiego). Cykl zamknął wierszami poświęconymi Zawiszy Czarnemu i Józefowi Poniatowskiemu. Od podstawowego korpusu "śpiewów" oddzielił ostatni tekst (w przeciwieństwie od innych utworów pozbawiony historiograficznych przypisów) krótkim zarysem dziejów rodzimych od czasów Jana III Sobieskiego (jemu przeznaczony był ostatni utwór "królewski") do Zgonu księcia (19 X 1813).
W poetyckim cyklu Niemcewicz opiewał w pierwszej kolejności rycerskie tradycje Polski. W przedmowie do dzieła wyjaśnił, że poprzez "śpiewy historyczne" rozumie "rodzaj wierszopistwa wyższy nad pieśni potoczne, a wkładając na piszącego wymóg trzymania się prawdy, odejmuje mu najcelniejszą w literaturze sprężynę, odejmuje mu imaginacją". Utwory o "kronikarskim" charakterze miały pełnić funkcje dydaktyczne, programowo zostały zatem pozbawione fikcji literackiej i wątków romansowych, które pisarz wprowadzał do dum. W wierszach poświęconych "prawdzie, miłości ojczyzny i niezmyślonej sławie przodków naszych", podporządkowanych zasadom klasycystycznej poetyki i oświeceniowej myśli historycznej, Niemcewicz starał się połączyć wiernie odtworzone wątki dziejowe z nastrojową nutą liryczną, inspirowaną Pieśniami Osjana J. Macphersona.
Utwory, gdzie nakreślone zostały wizerunki władców polskich i znakomitych wodzów i rycerzy, miały wzmocnić patriotyczne nastroje i bojowego ducha. Podnosiły odwagę, poświęcenie, rycerskie zdolności i cnoty do rangi naczelnych cech narodowego charakteru Polaków. "Śpiewy" łatwo zapadały w pamięć dzięki przystępnemu, jasnemu językowi i klarownej, rytmicznej budowie. Literackie obrazy Niemcewicz dopełnił w przypisach wiedzą historyczną. Tu zamieścił należyte adnotacje i wyjaśnienia, odsyłając czytelników do dzieł naukowych.
Przy pisaniu "śpiewów" Niemcewiczowi patronowały cele dydaktyczne, co pociągnęło za sobą daleko posuniętą idealizację bohaterów narodowej przeszłości, a również przywoływanie w utworach takich wydarzeń z rodzimej historii, które utrwalały w najwyższym stopniu chwalebne i heroiczne rysy owych dziejów. Dla następnych pokoleń Polaków żyjących pod zaborami wielokrotnie wznawiane Śpiewy historyczne były wierszowanym "elementarzem" dziejów polskich. Siłę oddziaływania tych utworów zwiększała muzyka, jaką (w kilku wariantach) napisano do tekstów Niemcewicza. Przygotowywano także inscenizacyjne wersje wierszy w formie tak zwany żywych obrazów. Potwierdzeniem popularności cyklu są także tłumaczenia na język niemiecki, francuski, angielski i rosyjski. Na Śpiewach historycznych wychowało się pokolenie romantycznych Tyrteuszy.
(Bożena Mazurkowa) Zobacz także: DUMA, DUMA O ŻÓŁKIEWSKIM, SENTYMENTALIZM
- Co znaczy SOFIJÓWKA:
- Porównanie Trembeckiego należy do najwybitniejszych osiągnięć oświeceniowej literaturze opisowej. Fragmenty poematu zostały opublikowane w Tygodniku Wileńskim w połowie 1804 r., a całość ukazała się w dwa lata śpiewy historyczne co znaczy.
- Krzyżówka SKAMANDER:
- Dlaczego była w najwyższym stopniu popularnym i wpływowym ugrupowaniem w Polsce międzywojennej. Miała olbrzymi wpływ na ukształtowanie się obiegowego stylu poetyckiego tamtych lat. Inne istotne programy śpiewy historyczne krzyżówka.
- Co to jest SKLEPY CYNAMONOWE SCHULZA:
- Jak lepiej to tytuł pierwszego zbioru opowiadań Brunona Schulza wydanego w roku 1934. Podręcznik zawiera 13 opowiadań (15, jeśli jako osobne opowiadania potraktujemy rozdzielony na trzy części Traktat o śpiewy historyczne co to jest.
- Słownik SZTAMBUCH:
- Kiedy przekazywali sobie godne uwagi wiadomości zapisane na białej tablicy (z łaciny albus - ´biały´), której znaczenie wyewoluowało dzisiaj w stronę ekskluzywnych przedsięwzięć edytorskich, bogato śpiewy historyczne słownik.
- Czym jest SZKOLNICTWO:
- Od czego zależy renesansu odziedziczyło sporo przedmiotów po epoce poprzedniej. Nadal istnieją i rozwijają się szkoły elementarne - parafialne, kolegiackie i katedralne, które przez wzgląd na rozwijającą się śpiewy historyczne czym jest.
Czym jest śpiewy historyczne znaczenie w Motywy literatura S .
