Co znaczy POWIEŚĆ TZW. NURTU WIEJSKIEGO:
O wyodrębnieniu nurtu wiejskiego w prozie powojennej zdecydowały nie tylko kryteria tematyczne. W latach 60. mieliśmy do czynienia ze swoistą inwazją prozaików o wiejskiej genealogii socjalnej i kulturowej. Najstarszą generację w tym gronie tworzyli autorzy debiutujący jeszcze przed II wojną światową (między innymi Józef Morton, Henryk Worcell). Ich rówieśnikiem był Julian Kawalec, choć poeta ten zaczął własną karierę znacząco potem, po roku 1956. O dynamice i znaczeniu nurtu wiejskiego zdecydowała jednak twórczość autorów urodzonych w latach 30., między innymi Tadeusza Nowaka, Mariana Pilota, Zygmunta Trziszki, Wiesława Myśliwskiego.
Proza nurtu wiejskiego skupiała się na analizie zjawisk socjalnych i psychologicznych, będących następstwem mechanizmów migracyjnych. Portretowano patriarchalną kulturę i obyczajowość wiejską, wysuwając zarazem na pierwszy plan bohaterów rozdartych, tęskniących za stabilnym i uporządkowanym światem, który opuścili, lecz także rozumiejących, Iż powrót nie jest możliwy. Nie tylko dlatego, Iż wymagałoby to porzucenia obranej drogi życiowej, regularnie związanej z osobistą karierą, lecz i z tego względu, że kultura wiejska - w konsekwencji przemian cywilizacyjnych - ulega nieodwracalnej destrukcji.
Pisarstwo najstarszych autorów z kręgu nurtu wiejskiego pozostawało wierne wzorom powieści realistycznej. Odpowiednikiem utwory Kawalca: Ziemi przypisany, Tańczący jastrząb. Dla twórczości generacji urodzonej w latach 30. charakterystyczna była natomiast taka konstrukcja świata przedstawionego, która opierała się na strukturach mitycznych. Dotyczy to w szczególności utworów najwybitniejszych. W powieściach Tadeusza Nowaka spotykamy się z narratorem personalnym, operującym naiwną perspektywą, która wyraża pkt. widzenia gromady. Dochodzi tu do konfrontacji nie pozbawionego archaicznych rysów światopoglądu bohaterów z historią (wojną), której wtargnięcie w obręb zamkniętego świata znaczy rozbicie dotychczasowego metafizycznego i moralnego ładu. Nowak chętnie przy tym w kompozycji swoich utworów nawiązywał do tradycji literatury ludowej, na przykład baśni (Takie większe wesele, A jak królem, a jak katem będziesz). Na mitycznych strukturach wspierają się także fabuły w powieściach Wiesława Myśliwskiego: poszukiwanie Ojca (Nagi sad), fascynacja kulturą "wyższą" (Pałac), kruszenie i zamieranie dawnego ładu (Kamień na kamieniu).
Za kontynuatorów nurtu wiejskiego można uznać nie wszystkich prozaików urodzonych w latach 40. Utwory Edwarda Redlińskiego i Józefa Łozińskiego w szyderczy sposób negują jednak konwencje dominujące w latach 60. W Konopielce Redliński ukazał wieś prymitywną, w Awansie zaś - "nowoczesną", poddaną przemożnym wpływom kultury masowej. Nie o diagnozę socjalną tu wszakże chodziło, lecz o rozprawę z tradycją literacką i wywodzącymi się z niej stereotypami (prymitywność i naturalność kultury chłopskiej, idea misji oświatowo - cywilizacyjnej na wsi). Łoziński skupił się raczej na dramacie wydziedziczenia inteligencji o chłopskim rodowodzie (Chłopacka wysokość, Paroksyzm). Mit awansu został tu skompromitowany nie tylko w warstwie fabularnej, lecz w pierwszej kolejności przez język bohaterów, będący mieszaniną publicystycznych frazesów, pospiesznej przyswojonej wiedzy akademickiej i stylu potocznego. Istotną tradycję dla obu autorów stanowiły groteski Gombrowicza i Mrożka.
(Krzysztof Uniłowski)
Proza nurtu wiejskiego skupiała się na analizie zjawisk socjalnych i psychologicznych, będących następstwem mechanizmów migracyjnych. Portretowano patriarchalną kulturę i obyczajowość wiejską, wysuwając zarazem na pierwszy plan bohaterów rozdartych, tęskniących za stabilnym i uporządkowanym światem, który opuścili, lecz także rozumiejących, Iż powrót nie jest możliwy. Nie tylko dlatego, Iż wymagałoby to porzucenia obranej drogi życiowej, regularnie związanej z osobistą karierą, lecz i z tego względu, że kultura wiejska - w konsekwencji przemian cywilizacyjnych - ulega nieodwracalnej destrukcji.
Pisarstwo najstarszych autorów z kręgu nurtu wiejskiego pozostawało wierne wzorom powieści realistycznej. Odpowiednikiem utwory Kawalca: Ziemi przypisany, Tańczący jastrząb. Dla twórczości generacji urodzonej w latach 30. charakterystyczna była natomiast taka konstrukcja świata przedstawionego, która opierała się na strukturach mitycznych. Dotyczy to w szczególności utworów najwybitniejszych. W powieściach Tadeusza Nowaka spotykamy się z narratorem personalnym, operującym naiwną perspektywą, która wyraża pkt. widzenia gromady. Dochodzi tu do konfrontacji nie pozbawionego archaicznych rysów światopoglądu bohaterów z historią (wojną), której wtargnięcie w obręb zamkniętego świata znaczy rozbicie dotychczasowego metafizycznego i moralnego ładu. Nowak chętnie przy tym w kompozycji swoich utworów nawiązywał do tradycji literatury ludowej, na przykład baśni (Takie większe wesele, A jak królem, a jak katem będziesz). Na mitycznych strukturach wspierają się także fabuły w powieściach Wiesława Myśliwskiego: poszukiwanie Ojca (Nagi sad), fascynacja kulturą "wyższą" (Pałac), kruszenie i zamieranie dawnego ładu (Kamień na kamieniu).
Za kontynuatorów nurtu wiejskiego można uznać nie wszystkich prozaików urodzonych w latach 40. Utwory Edwarda Redlińskiego i Józefa Łozińskiego w szyderczy sposób negują jednak konwencje dominujące w latach 60. W Konopielce Redliński ukazał wieś prymitywną, w Awansie zaś - "nowoczesną", poddaną przemożnym wpływom kultury masowej. Nie o diagnozę socjalną tu wszakże chodziło, lecz o rozprawę z tradycją literacką i wywodzącymi się z niej stereotypami (prymitywność i naturalność kultury chłopskiej, idea misji oświatowo - cywilizacyjnej na wsi). Łoziński skupił się raczej na dramacie wydziedziczenia inteligencji o chłopskim rodowodzie (Chłopacka wysokość, Paroksyzm). Mit awansu został tu skompromitowany nie tylko w warstwie fabularnej, lecz w pierwszej kolejności przez język bohaterów, będący mieszaniną publicystycznych frazesów, pospiesznej przyswojonej wiedzy akademickiej i stylu potocznego. Istotną tradycję dla obu autorów stanowiły groteski Gombrowicza i Mrożka.
(Krzysztof Uniłowski)
- Co znaczy POEZJA SŁOWACKIEGO:
- Porównanie Juliusza Słowackiego (1809-1849), uznawanego za najwybitniejszego w okolicy Mickiewicza polskiego poetę romantycznego, podzielić można na kilka odrębnych etapów. Początki twórczości Słowackiego powieść tzw. nurtu wiejskiego co znaczy.
- Krzyżówka PERIODYZACJA, NAZWA EPOKI, GEOGRAFIA LITERACKA:
- Dlaczego przypada około 1890 r.; jego datę końcową zwykło się wiązać z rokiem 1918. Oba te terminy należy objaśnić i wyliczyć wątpliwości, pomimo których utrwaliły się w nauce o poezji. W pobliżu progu 1890 powieść tzw. nurtu wiejskiego krzyżówka.
- Co to jest POEZJA CZASU WOJNY:
- Jak lepiej spowodowała rozbicie polskiego życia literackiego. Od września 1939 r. poezja polska powstaje w trzech skrajnie odmiennych przypadkach życiowych pisarzy. Przeprowadzenie podziału tu jest zabiegiem powieść tzw. nurtu wiejskiego co to jest.
- Słownik POWIEŚĆ HISTORYCZNA SIENKIEWICZA:
- Kiedy Sienkiewiczowskiej powieści historycznej stanowi, jak uważa Tadeusz Bujnicki, swoistą summę wszelkich dokonań w obrębie tej formy gatunkowej. Powieści Krzyżacy, Pan Wołodyjowski i inne, może nie są powieść tzw. nurtu wiejskiego słownik.
- Czym jest POEZJA PROLETARIACKA:
- Od czego zależy polityczna po pierwszej wojnie światowej - odzyskanie niepodległości i stworzenie w najbliższym sąsiedztwie państwa socjalistycznego bezpośrednio wpłynęło na oblicze polskiej literaturze powieść tzw. nurtu wiejskiego czym jest.
Czym jest powieść tzw. nurtu wiejskiego znaczenie w Motywy literatura P .
