Co znaczy O POPRAWIE WAD WYMOWY:
Wydane w 1741 r. dzieło Stanisława Konarskiego było podręcznikiem do edukacji retoryki, opracowanym z myślą o uczniach wyższych klas zreformowanych szkół pijarskich, a przede wszystkim o młodzieży uczęszczającej do powołanego rok przedtem w Warszawie Collegium Nobilium. Wzorując się na antycznych traktatach, autor nadał pracy formę dyskursu trzech rozmówców: Cezjusza, Navianusa i Laurenusa. Przedstawił sporo typów mów okolicznościowych i w jasnym wywodzie poddał je analizie w celu wydobycia wszelkich nagannych, wynaturzonych zjawisk z zakresu stylu (metaforyki, doboru słownictwa, składni) i kompozycji tekstów.
Za jedną z głównych przyczyn skażenia wymowy Konarski uznał naśladowanie negatywnych wzorców przejmowanych z piśmiennictwa włoskiego, francuskiego i niemieckiego. Sztukę wymowy, którą cechuje umiejętność przekonywania, zaliczył do głownych dziedzin życia. Uważał, że ideał obywatela służącego ojczyźnie winien łączyć mądrość i zdolność przemawiania, dla której konieczne jest "słuszne i mądre rozumowanie" i "dobór właściwych słów". Zdecydowanie odrzucił schemat patronujący oratorstwu późnego baroku, szczególnie w skostniałej postaci użytkowany w okolicznościowych tekstach i panegirykach w czasach saskich. W podręczniku zarysował nowy wzorzec stylowy i koncepcję języka jako sprawnego i pięknego narzędzia międzyludzkiego porozumienia. Zalecał jasny, logiczny tok rozumowania i klarowną, przejrzystą stylistykę.
Konarski odnosił swe zalecenia do różnych form prozy - przemówień publicznych, sztuki epistolarnej, dzieł naukowych. Przeciwny był posługiwaniu się w nich stylem właściwym dla literaturze, tzn. ozdobnym, emocjonalnie nacechowanym, nasyconym amplifikacjami, hiperbolami i przenośniami. Tego typu ekspresję w prozie uznał za zwyrodnienie i przeciwstawił jej jasność myśli i logiczną, intelektualną dyscyplinę. Krytycznie ocenił wysoki, napuszony styl, zasadzający się na operowaniu inteligentnymi skojarzeniami i posługiwaniu dziwacznym, zaskakującym słownictwem, a również na wprowadzaniu do tekstów "igraszek słownych pełnych płaskich dowcipów" - wymyślnych konstrukcji, wymuszonych przenośni i sprzecznych z dobrym smakiem, uwznioślających peryfraz. Ośmieszył miernych, "fałszywych" mówców, którzy "głową sięgając gwiazd", chcą olśnić słuchacza "nadętością stylu i półtorastopowymi wyrazami".
W procesie nauczania Konarski zalecał najpierw "prosty sposób przemawiania, byle tylko tylko przemówienie było jasne i dobrze zbudowane". Waloryzował z kolei schemat wymowy mającej na celu jasny, rzeczowy, myślowo uporządkowany przekaz informacji. Do mierników poprawności języka zaliczył "zdrowy sedno", tzn. logiczność, prostotę, surową oszczędność (lecz nie ubóstwo i prostactwo), zwięzłość, łatwość zrozumienia, powagę i bezpośredniość wypowiedzi.
(Bożena Mazurkowa)
Zobacz także: COLLEGIUM NOBILIUM, KLASYCYZM
Za jedną z głównych przyczyn skażenia wymowy Konarski uznał naśladowanie negatywnych wzorców przejmowanych z piśmiennictwa włoskiego, francuskiego i niemieckiego. Sztukę wymowy, którą cechuje umiejętność przekonywania, zaliczył do głownych dziedzin życia. Uważał, że ideał obywatela służącego ojczyźnie winien łączyć mądrość i zdolność przemawiania, dla której konieczne jest "słuszne i mądre rozumowanie" i "dobór właściwych słów". Zdecydowanie odrzucił schemat patronujący oratorstwu późnego baroku, szczególnie w skostniałej postaci użytkowany w okolicznościowych tekstach i panegirykach w czasach saskich. W podręczniku zarysował nowy wzorzec stylowy i koncepcję języka jako sprawnego i pięknego narzędzia międzyludzkiego porozumienia. Zalecał jasny, logiczny tok rozumowania i klarowną, przejrzystą stylistykę.
Konarski odnosił swe zalecenia do różnych form prozy - przemówień publicznych, sztuki epistolarnej, dzieł naukowych. Przeciwny był posługiwaniu się w nich stylem właściwym dla literaturze, tzn. ozdobnym, emocjonalnie nacechowanym, nasyconym amplifikacjami, hiperbolami i przenośniami. Tego typu ekspresję w prozie uznał za zwyrodnienie i przeciwstawił jej jasność myśli i logiczną, intelektualną dyscyplinę. Krytycznie ocenił wysoki, napuszony styl, zasadzający się na operowaniu inteligentnymi skojarzeniami i posługiwaniu dziwacznym, zaskakującym słownictwem, a również na wprowadzaniu do tekstów "igraszek słownych pełnych płaskich dowcipów" - wymyślnych konstrukcji, wymuszonych przenośni i sprzecznych z dobrym smakiem, uwznioślających peryfraz. Ośmieszył miernych, "fałszywych" mówców, którzy "głową sięgając gwiazd", chcą olśnić słuchacza "nadętością stylu i półtorastopowymi wyrazami".
W procesie nauczania Konarski zalecał najpierw "prosty sposób przemawiania, byle tylko tylko przemówienie było jasne i dobrze zbudowane". Waloryzował z kolei schemat wymowy mającej na celu jasny, rzeczowy, myślowo uporządkowany przekaz informacji. Do mierników poprawności języka zaliczył "zdrowy sedno", tzn. logiczność, prostotę, surową oszczędność (lecz nie ubóstwo i prostactwo), zwięzłość, łatwość zrozumienia, powagę i bezpośredniość wypowiedzi.
(Bożena Mazurkowa)
Zobacz także: COLLEGIUM NOBILIUM, KLASYCYZM
- Co znaczy OCALENIE MIŁOSZA:
- Porównanie się w 1945 r. nakładem wydawnictwa Czytelnik . Był to ostatni tom wierszy, jaki Czesław Miłosz opublikował w krajowym wydawnictwie przed podjętą w 1951 r. decyzją o pozostaniu na emigracji we Francji o poprawie wad wymowy co znaczy.
- Krzyżówka O´HARYZM:
- Dlaczego neologizm utworzony od nazwiska amerykańskiego poety Franka O´Hary (1926-1966), w Polsce znanego w pierwszej kolejności dzięki prezentacji w poezji na Świecie (nr 7/86 i 3/94) i publikacji wyboru o poprawie wad wymowy krzyżówka.
- Co to jest OBIADY CZWARTKOWE:
- Jak lepiej najgłośniejszych polskich salonów literackich doby oświecenia. Rozpoczął funkcjonować lub pod koniec 1771 r., lub najpierw 1772. Zalążkiem obiadów czwartkowych były zgromadzenia Towarzystwa o poprawie wad wymowy co to jest.
- Słownik OPIS OBYCZAJÓW ZA PANOWANIA AUGUSTA III:
- Kiedy Kitowicza, pisane pod koniec XVIII w., w całości wydane dopiero w latach 1840-1841, ma walory utworu literackiego, a jednocześnie jest niekwestionowanym osiągnięciem w zakresie pisarstwa o poprawie wad wymowy słownik.
- Czym jest OSJANIZM:
- Od czego zależy sentymentalnej i romantycznej, zapoczątkowana utworem szkockiego pisarza Jamesa Macphersona (1736-1796), zatytułowanym Pieśni Osjana (The Works of Ossian, 1760-1763). Autor posłużył się mistyfikacją o poprawie wad wymowy czym jest.
Czym jest o poprawie wad wymowy znaczenie w Motywy literatura O .
