Co to znaczy słowiańska literatura definicja.

Definicja LITERATURA SŁOWIAŃSKA oznacza poprzez A. Mickiewicza w latach 1840-1844 w Colle`ge de.

Czy przydatne?

Definicja LITERATURA SŁOWIAŃSKA

Co znaczy LITERATURA SŁOWIAŃSKA: poezji słowiańskiej przeznaczony był cykl otwartych wykładów, wygłaszanych poprzez A. Mickiewicza w latach 1840-1844 w Colle`ge de France i wydanych po raz pierwszy w czterech tomach w przekladzie Feliksa Wrotnowskiego w latach 1842-1845 jako Kurs literatury słowiańskiej wykładanej w Kolegium Francuskim poprzez Adama Mickiewicza, a cztery lata potem opublikowanych również w oryginale francuskim. Teksty te odtworzone zostały ze stenogramów, będących zapisem słów Mickiewicza.
Katedrę literatur słowiańskich w Colle`ge de France utworzono w 1840 r., a jej objęcie zaproponowano Mickiewiczowi, który był wówczas profesorem literatury łacińskiej w Lozannie. Decyzja o opuszczeniu gościnnej Szwajcarii i rezygnacji z zajęcia wykładowcy, zapewniającego jego rodzinie dobre warunki materialne i perspektywy ustabilizowanej przyszłości, była niełatwa. Pisarz jednak uznał, że przyjęcie prestiżowej paryskiej oferty stanowi jego patriotyczny wymóg, bo pozwoli mu publicznie podnieść sprawę Polski. Nominację na profesora tej uczelni dostał 8 września 1840 r., a 22 grudnia wygłosił pierwszy z wykładów. Zazwyczaj odbywały się one dwa razy w tygodniu, we wtorki i czwartki.
W pierwszym kursie, trwającym do 29 czerwca 1841 r., Mickiewicz wygłosił 41 wykładów, przedstawiając słuchaczom zarys historii narodów słowiańskich i kształtowania się ich piśmiennictwa od czasów najdawniejszych do wieku XVI, specjalne miejsce poświęcając dziejom i poezji polskiej. Kurs drugi, trwający od 14 grudnia 1841 r. do 1 lipca 1842 r., obejmował 33 wykłady, przeznaczone czasom od XVII do XIX w. Koncentrował się w nich Mickiewicz na kwestiach Polski i Rosji i stosunków między tymi państwami. Mówiąc o poezji w. XIX, Mickiewicz zatrzymał się nieco dłużej przy twórczości Antoniego Malczewskiego, Stefana Garczyńskiego i polskiego filozofa Józefa Marii Hoene Wrońskiego, który głosił idee mesjanizmu narodowego. Właśnie mesjanizm dominował w coraz większym stopniu w wystąpieniach Mickiewicza. Wpływ na to miało przystąpienie poety 1 lipca 1841 r. do grona zwolenników Andrzeja Towiańskiego.
Kursy kolejne - trzeci i czwarty - stawały się coraz jawniej trybuną, z której Mickiewicz propagował idee towianizmu, popadając z czasem w konflikt z niechętnie na to spoglądającymi władzami francuskimi. W duchu mesjanistycznym interpretował gdyż historię i piśmiennictwo narodów słowiańskich, głosząc ich posłannictwo w przyszłych dziejach ludzkości. Specjalną rolę w historii świata przyznawał Napoleonowi Bonaparte, w czym dopatrywano się coraz bardziej manifestacji politycznej. Wykłady wygłaszane w ostatnim roku były już jawnym głoszeniem towianizmu, połączonym z krytyką urzędowego Kościoła, który - wg nauk Towiańskiego - zdradzić miał swe posłannictwo.
Ostatni z wykładów, wygłoszony 24 maja 1844 r., kończył się apoteozą Napoleona i idei napoleońskiej. Oficjalnie Mickiewicz pozostawał nadal profesorem Colle`ge de France, jego wykłady jednak zostały zawieszone poprzez władze francuskie. Także niektórzy z polskich słuchaczy krytycznie odnosili się do wygłaszanych poprzez Mickiewicza sądów.
W okresie, kiedy Mickiewicz wygłaszał własne wykłady, profesorami tej uczelni byli również dwaj popularni wówczas francuscy uczeni, z którymi łączyła go bliska znajomość. Jednym z nich był Edgar Quinet (1803-1875), historyk i poeta, od 1841 prof. Colle`ge de France. Mickiewicz poznał go już przedtem, 21 grudnia 1837 r., w trakcie jednego ze spotkań towarzyskich w gronie polskiej emigracji. Nawiązana wówczas znajomość przerodziła się wnet w zażyłą przyjaźń.
Drugim był również historyk Jules Michelet (1798-1874). Wizerunki Micheleta, Quineta i Mickiewicza znalazły się na wspólnym pamiątkowym medalu wybitym w 1845 r. dla uczczenia znakomitych wykładowców. W tym samym roku wszystkich trzech profesorów ostatecznie usunięto z katedry Colle`ge de France, po wcześniejszym okresie zawieszenia ich wykładów.
(Jacek Lyszczyna)
Zobacz także: BÓG W Poezji, EMIGRACJA, HISTORIOZOFIA, MESJANIZM, TOWIANIZM
Co znaczy LIST O GUŚCIE, CZYLI SMAKU:
Porównanie guście jest Józef Szymanowski (1748-1801), pisarz rokokowy. Tekst Listu włączony został do Listów krytycznych o różnych literatury rodzajach i dziełach, opublikowanych jako bonus do komedii A.K literatura słowiańska co znaczy.
Krzyżówka LEGENDA O ŚW. ALEKSYM:
Dlaczego Legendy o św. Aleksym (inc. Ach krolu wieliki nasz... ) powstała w początkach XV w., zaś najstarsza znana jej kopia pochodzi z roku 1454. Brakuje w niej zakończenia opisującego lamentacje rodziny i literatura słowiańska krzyżówka.
Co to jest ŁACINA W KULTURZE EPOKI:
Jak lepiej zachodnioeuropejskie to średniowiecze łacińskie: chrześcijaństwo i łacina stają się wówczas kluczowymi filarami europejskiej wspólnoty cywilizacyjnej (christianitas, latinitas). Po upadku Rzymu i literatura słowiańska co to jest.
Słownik LITERATURA WOBEC WOJNY:
Kiedy powstała w okresie II wojny światowej i tuż po jej zakończeniu stanowi, pomimo łączącego je tematu, zespół tekstów nadzwyczajnie różnorodnych. Obserwujemy w takich latach zarówno dalszą działalność literatura słowiańska słownik.
Czym jest LAURA I FILON:
Od czego zależy dialogowa sielanka Franciszka Karpińskiego, wydana w lwowskim tomiku Zabawki wierszem i przykłady obyczajne (1780), jest utworem reprezentatywnym dla poetyki sentymentalizmu. Kanwą wiersza jest literatura słowiańska czym jest.

Czym jest literatura słowiańska znaczenie w Motywy literatura L .

  • Dodano:
  • Autor: