Co to znaczy drukarstwo ksiˇżka definicja.

Definicja KSIˇŻKA I DRUKARSTWO oznacza porównać aż do dwudziestego wieku, gdy dzięki wynalazkom.

Czy przydatne?

Definicja KSIˇŻKA I DRUKARSTWO

Co znaczy KSIˇŻKA I DRUKARSTWO: Przełom dokonany w kulturze europejskiej dzięki drukarstwu nie da się z niczym porównać aż do dwudziestego wieku, gdy dzięki wynalazkom takim jak komputer i telewizja możliwości międzyludzkiej komunikacji w zakresie kultury wzrosły znów wielokrotnie. Trzeba jednak podkreślić, Iż przełom ten nie dokonał się w sposób natychmiastowy. Podręcznik rękopiśmienna nie została zastąpiona od razu poprzez drukowaną - nie wszyscy zdają sobie sprawę z tego, Iż obie formy przekazu słowa pisanego i ilustracji towarzyszyły sobie aż do XVIII w. Druki, które powstały przed rokiem 1500, zwane inkunabułami sporo ze swego kształtu zawdzięczają książce rękopiśmiennej, a natomiast książki (kodeksy) rękopiśmienne z XVI czy XVII w. wzorowane były na drukach raczej dlatego, Iż rękopis był tylko etapem w procesie powstawania książki drukowanej, lecz również z tego powodu, że nie wszystkie rękopisy i kopie rękopiśmienne były tworzone wyłącznie w celu rozpowszechniania, bez nadziei na druk. Działo się tak w Polsce w wieku XVII, gdy z jednej strony publikowało się wielkie ilości kalendarzy, prognostyków, panegiryków czy niewiele wartościowej literatury religijnej, a dzieła literackie, które my uważamy aktualnie za największe dokonania artystyczne epoki, czekały na druk do wieku XIX, a nawet XX. "Zasługa" to raczej skrupulatnej cenzury kościelnej i niewybrednych gustów czytelniczych publiczności literackiej.
Warto także dodać, Iż istniał swoisty faza pośredni pomiędzy książką rękopiśmienną a książką drukowaną, a mianowicie podręcznik ksylograficzna (od gr. ksylon - drewno i grapho - piszę), zwana także blokową albo zwyczajnie drzeworytową. Projekt stronicy rysowano na kawałku drewna w negatywie, w dalszym ciągu tworzono wypukły wzór i odbijano go na papierze. Była to metoda bardzo pracochłonna, w Polsce nie użytkowana. Używano jej raczej do odbijania książek religijnych (takich jak przeznaczoną dla słabo wykształconych czytelników Biblia pauperum z obrazkami i tekstem). Wynalazek Jana Gutenberga z Moguncji, który umożliwiał druk dzięki składu wykonanego z ruchomych czcionek, wielokrotnie stosowanych, stanowił rewolucję. Dokonała się ona około 1445 r., a w roku 1455 albo 1456 została wydana poprzez Gutenberga słynna Biblia 42 wierszowa (zwana tak, bo na jednej stronicy mieściły się 42 wiersze). Warto pamiętać, Iż jeden z nielicznych do dziś zachowanych egzemplarzy znajduje się w Polsce, w Bibliotece Seminarium Duchownego w Pelplinie na Pomorzu.
Odtąd drukarstwo stało się jednym z głównych czynników przemian, w szczególności Iż służyło kształtującym świadomość socjalną historykom i poetom, humanistom katolickim i protestanckim, szermierzom reformacji i - potem - kontrreformacji, politykom i władcom. Pod koniec XV w. i w wieku XVI etapowo doskonalą się techniki drukarskie, kształtują się fundamentalne czcionki - antykwa, a więc pismo łacińskie tworzone na wzór tak zwany minuskuły humanistycznej (drukowano nią w XVI w. przewarzająca część tekstów łacińskich) i pismo gotyckie - szwabacha (spotykamy ją przeważnie w polskich drukach renesansowych), a również wąska, ostrzejsza od niej fraktura. W roku 1501 pojawił się krój pisma zwany kursywą.
W dziedzinie ilustracji dominowały drzeworyty, aczkolwiek pojawiały się metaloryty, a od drugiej połowy XVI w. także miedzioryty. Etapowo ukształtował się schemat karty tytułowej z najczęściej nieodłączną drzeworytową albo miedziorytową ramką, tytułem, sygnetem drukarza (był on nie tylko technicznym wykonawcą, lecz również wydawcą), miejscem i datą wydania. Bardzo charakterystyczne dla druków tego czasu są dedykacje, regularnie wierszowane (najpierw), a również wiersze kierowane "do Zoila", a więc zawistnego krytyka (na końcu).
Pierwsze druki na ziemiach polskich opublikował wędrowny drukarz niemiecki Kasper Straube. Znamy cztery produkty tej drukarni: almanach (kalendarz) na rok 1474, traktat o lichwie Opus restitutionum... Franciszka de Platea, objaśnienia do Psałterza Jana Turrecrematy i Opuscula św. Augustyna. Aczkolwiek należało wymienić pierwsze druki w Polsce wydane, musimy podkreślić, Iż ani Straube, ani Szwajpolt Fiol, który od 1491 r. wydał kilka druków cyrylickich, nie dokonali tu przełomu. Wymieniane regularnie Statuta synodalia z 1475 r. wydane poprzez Kaspra Elyana z Wrocławia (miasta nie należącego zresztą już wówczas do Rzeczypospolitej), zawierające pierwsze polskie teksty - modlitwy - także nie wyznaczają momentu przełomowego. Zgodne początki drukarstwa na ziemiach polskich należy łączyć z założeniem w 1503 r. w Krakowie pierwszej stałej polskiej drukarni poprzez przybyłego zresztą z Niemiec Kaspra Hochfedera. Od 1505 r. do swej Zgonu w roku 1525 prowadził ją Jan Haller, który uzyskał dla swojej oficyny przywileje królewskie i biskupie zapewniające mu (aż do roku 1517) monopol na druk tych dzieł, które ukazywały się w jego drukarni. Z około 260 dzieł, które opublikował, przeważnie przywoływany jest tak zwany Statut Łaskiego (Commune incliti Poloniae Regni privilegium) z roku 1506, a więc zestaw praw polskich skodyfikowanych poprzez kanclerza Jana Łaskiego. W tej książce po raz pierwszy ukazała się drukiem Bogurodzica.
Następnym drukarzem krakowskim był także Niemiec, Florian Ungler. Działał on w latach 1510-1536 (w latach 1510-1520 we współpracy z Hallerem), opublikował podobną liczba druków jak Haller (około 250) i pośród nich przeważnie zmienia się wydany w roku 1513 Raj duszny Biernata z Lublina poprzez przewarzająca część badaczy uznawany za "pierwszą książkę polską", aczkolwiek niektórzy chcą przyznawać takie pierwszeństwo anonimowej Historyi umęczenia Jezusa, która podobno ukazała się w drukarni Hochfedera około roku 1508. Ungler wydawał nie tylko druki religijne - także przyrodnicze (O ziołach i mocy ich Stefana Falimirza), geograficzne (mapy Bernarda Wapowskiego) i muzyczne (pierwsze drukowane polskie nuty). Wydał także traktat ortograficzny Stanisława Zaborowskiego.
W latach 1518-1546 działał Hieronim Wietor, uznawany za pierwszego prawdziwie renesansowego drukarza i wydawcę. Opublikował on około 550 książek, w tym łacińskie dzieła humanistyczne, lecz również utwory istotne dla historii literatury polskiej - Rozmowy, które miał władca Salomon mądry z Marchołtem grubym a sprośnym (1521), czy Ezop Biernata z Lublina (około 1522).
Istotną rolę w pierwszej połowie XVI w. odegrali Szarffenbergowie. Oficyna Macieja Szarffenberga wydała w roku 1543 Krótką rozprawę Mikołaja Reja. Tę oficynę przejęli Siebeneicherowie (1557-1625). Natomiast inny warsztat Szarffenbergów - założony w 1543 r. poprzez Marka (początkowo, od 1520 r., tylko księgarza i introligatora), dwa lata potem przejęty poprzez żonę i synów (Mikołaja i Stanisława) - zasłużył się dla polskiej kultury publikacją pierwszego drukowanego tekstu katolickiej Biblii z roku 1561, nazywanej nieraz Biblią Leopolity (Jan Leopolita był tłumaczem, a może raczej tylko redaktorem tego przekładu). Obaj synowie Szeffrenberga prowadzili potem osobne warsztaty, a z nich ważniejsza dla kultury polskiej okazała się drukarnia Mikołaja. Opublikował on sporo druków urzędowych, założył "drukarnię latającą", która jeżdżąc wspólnie z królem Stefanem Batorym po całym królestwie drukowała także dzieła literackie, na przykład kilka utworów Jana Kochanowskiego, w tym Pieśni trzy /i/i/i/i/ii Odprawę posłów greckich Jana Kochanowskiego. W XVII w. przejął tę drukarnię Franciszek Cezary i oficyna Cezarego była jedną z najlepszych oficyn na terenach Rzeczypospolitej.
Oficynę Wietora od roku 1550 prowadził Łazarz Andrysowic znany w pierwszej kolejności jako pierwszy wydawca niepełnego (na skutek ingerencji cenzury kościelnej) wydania O naprawie Rzeczypospolitej Andrzeja Frycza Modrzewskiego. "Drukarnia Łazarzowa" była jedną z najsłynniejszych w Polsce. Zachowała swą firmową nazwę i wtedy, gdy od 1577 r. prowadził ją syn Łazarza Andrysowica, Jan Januszowski, wydawca większości dzieł Jana Kochanowskiego - Psałterza Dawidów, Trenów, Fraszek czy zbiorowego, pośmiertnego wydania dzieł poety zatytułowanego krótko Jan Kochanowski. Januszowski, przyjaciel poety, był prawdziwym humanistą, wykształconym we Włoszech. W swojej drukarni stosował nowoczesne kroje czcionek, miał swoje koncepcje na tematy powiązane z wydawaniem książek, czego dowodem jest wspólna podręcznik trzech autorów - Łukasza Górnickiego, Jana Kochanowskiego i właśnie Jana Januszowskiego - na temat polskiej ortografii (Nowy karakter polski).
W latach 1576-1632 działała w Krakowie znana drukarnia Piotrkowczyków, która prócz druków sejmowych i synodalnych (na które miała przywilej) publikowała także dzieła znakomitych pisarzy, na przykład Piotra Skargi, a również Jana Kochanowskiego i Łukasza Górnickiego. Warto także wymienić drukarnie zakonne, z których najaktywniejsze były drukarnie jezuickie używane do propagandy antyróżnowierczej - w dobie renesansu pierwsza z nich powstała w Wilnie (1586), następne zakładano już w XVII w. w Kaliszu, Lwowie, Poznaniu, Lublinie i Braniewie.
Osobne miejsce w dziejach renesansowego drukarstwa zajmują oficyny różnowiercze, które w dużej mierze (aczkolwiek nie wyłącznie) publikowały druki wykorzystywane propagandzie wyznań stworzonych wskutek reformacji. Od roku 1557 do 1605 działał w Krakowie kalwiński drukarz, Maciej Wirzbięta, który wydawał sporo druków reformacyjnych; był on kluczowym wydawcą utworów Mikołaja Reja (także kalwinisty), aczkolwiek publikował także utwory pisarzy katolickich - Kochanowskiego i Górnickiego.
Znakomite miejsce w dziejach polskiego drukarstwa zajmuje krakowska oficyna Aleksego Rodeckiego, która publikowała dziesiątki druków polskich i łacińskich na potrzeby zboru braci polskich zwanych arianami - katechizmy, traktaty teologiczne i filozoficzne, pisma polemiczne. Ok. 1600 r. została przeniesiona do Rakowa - ariańskiego miasteczka na Kielecczyźnie - i tam działała do likwidacji w roku 1638.
Z racji na opiekę możnych patronów drukarnie różnowiercze działały więc regularnie poza stolicą. Na pierwszym miejscu trzeba wymienić Królewiec - stolicę będących lennem Polski Prus Książęcych. Był to w XVI w. kluczowy ośrodek wydawniczy luteranizmu. W różnych oficynach opublikowano tam dziesiątki druków w j. polskim propagujących nową wiarę - w pierwszej kolejności postylle (zbiory kazań) i śpiewniki (a więc kancjonały). Dla historii kultury główne jest jednak wydanie tam pierwszego nowoczesnego polskiego przekładu Nowego Testamentu autorstwa Stanisława Murzynowskiego i słownika łacińsko polskiego Jana Mączyńskiego.
Na czwartym miejscu należy wymienić drukarnie powiązane z mecenatem litewskich Radziwiłłów - w Brześciu Litewskim (tu ukazała się w 1563 r. słynna kalwińska Biblia brzeska), a również w Pińczowie, Nieświeżu, Łosku i Wilnie.
W wieku XVI wydano w Polsce najprawdopodobniej około ośmiu tys. tytułów (dla porównania warto dodać, Iż w całej Europie ukazało się około 150-200 tys. pozycji). Udział Polski w pierwszym etapie rozwoju drukarstwa nie był więc mały, a wpływ działalności oficyn wydawniczych na postęp języka narodowego, kultury literackiej, reformacji i kontrreformacji jest trudny do przecenienia.
Zobacz także: REFORMACJA
Co znaczy KRYTYKA LITERACKA:
Porównanie piśmiennictwa w momencie Młodej Polski spełniał ważne i różnorodne zadania. Towarzyszył rozwijającej się poezji, pogłębiając jej samoświadomość poprzez wskazywanie metafizycznych i duchowych wartości ksiˇżka i drukarstwo co znaczy.
Krzyżówka KRÓTKA ROZPRAWA... I ŻYWOT CZŁOWIEKA POCZCIWEGO M:
Dlaczego można powiedzieć, Iż był człowiekiem sukcesu. Doznał go jako ziemianin obywatel, lecz również jako poeta i to już za życia. Stał się niekwestionowanym autorytetem jako artysta tego nurtu w nowożytnej ksiˇżka i drukarstwo krzyżówka.
Co to jest KRONIKI TYGODNIOWE BOLESŁAWA PRUSA:
Jak lepiej zaczął Prus współpracę z Kurierem Warszawskim , jednym z w najwyższym stopniu popularnych i w najwyższym stopniu poczytnych dzienników wydawanych w stolicy. Od marca kolejnego roku zaś przyszły autor ksiˇżka i drukarstwo co to jest.
Słownik KRASICKI IGNACY (1735-1801):
Kiedy Warmiński był najwybitniejszym przedstawicielem klasycyzmu w poezji polskiej drugiej połowy XVIII w. Jego majątek pisarski, już ówcześnie uznawany za wzorcowy, cechuje ogromna różnorodność form ksiˇżka i drukarstwo słownik.
Czym jest KOMEDIA:
Od czego zależy naczelnych gatunków dydaktycznych polskiego oświecenia, znakomicie spełniającym pouczające i wychowawcze funkcje, jakie poezji wyznaczono w programie reform. Wysoka ranga komedii w dużej mierze ksiˇżka i drukarstwo czym jest.

Czym jest ksiˇżka i drukarstwo znaczenie w Motywy literatura K .

  • Dodano:
  • Autor: