Co znaczy GOŚĆ W HEILSBERGU:
Odpowiednio z najlepszymi wzorcami retorycznymi Stanisław Trembecki zaczął list poetycki, którym chciał pozyskać Ignacego Krasickiego do królewskich planów politycznych, od rozbudowanej pochwały poety biskupa, dając słowo perfekcyjnej zdolności wyzyskania sztuki komplementu do celów perswazyjnych. Laudacja zaskakuje pomysłowością i elegancją i wyrafinowaniem argumentów pochwalnych. Trembecki mentorskim tonem podniósł do rangi społecznego wzoru zalety, talenty i dokonania Krasickiego. Niewymuszone, gładkie komplementy konkretyzują postać pierwszego polskiego poety, wprowadzającego "pod naszym Augustem" nowe wzorce pisarskie. Heilsberg, zdaniem Trembeckiego, miał więcej do zaoferowania niż słynne Ferney, posiadłość Woltera, pełniąca funkcję europejskiego centrum kultury i oświeceniowej myśli filozoficznej.
W drugiej części wiersza Trembecki przedstawił polityczne przesłanki swej przemowy. Jednoznacznie ocenił sytuację państwie, sięgając po alegoryczny obraz nawy zniszczonej poprzez burze i wichury, miotanej po niespokojnym morzu, narażonej na zatonięcie, jeżeli zabraknie zgodnego, wspólnego działania i mądrych, rozważnych decyzji. Zwrócił się do grodzieńskiej społeczności poselskiej, reprezentującej interesy całego narodu, z apelem o zaprzestanie sporów, zjednoczenie sił i pogłębienie zgody w społeczeństwie. Argumenty emocjonalne wsparł przesłankami odwołującymi się do rozsądku i rozwagi. Przestrzegał przed zbrojną konfrontacją z zaborczymi siłami. W dobrej wierze akcentował narodowy pożytek i realne korzyści, jakie rozbitej wewnętrznie i słabej zewnętrznie ojczyźnie przyniesie prorosyjski układ. W duchu panslawizmu wzywał do puszczenia w niepamięć wzajemnych krzywd i uraz, a również do zaprzestania waśni i szukania porozumienia ze wschodnim sąsiadem, z którym łączyły Rzeczpospolitą plemienne więzi: "Jedna krew, jeden język, taż natura twarda".
W zakończeniu listu poetyckiego Trembecki powiązał ideowe przesłanie wiersza z treścią patriotycznej oktawy Krasickiego. Łącząc cnotę patriotyzmu ze zdolnością do największych poświęceń i trudów, zaapelował do adresata, aby piórem wsparł królewskie plany i potwierdził, że sławiona "święta miłości kochanej ojczyzny" rzeczywiście jest dla niego najwyższą wartością. W tym ostatnim przesłaniu dał się poznać jako poeta utalentowany, wyzyskujący zręczną argumentację i idealne wzorce retoryczne w celu wsparcia zamysłów i działań jednoznacznie (aczkolwiek w rzeczywistości bardzo subiektywnie) łączonych z ideą narodowej, patriotycznej służby.
(Bożena Mazurkowa)
Zobacz także: TREMBECKI STANISŁAW, ŚWIĘTA MIŁOŚCI KOCHANEJ OJCZYZNY
W drugiej części wiersza Trembecki przedstawił polityczne przesłanki swej przemowy. Jednoznacznie ocenił sytuację państwie, sięgając po alegoryczny obraz nawy zniszczonej poprzez burze i wichury, miotanej po niespokojnym morzu, narażonej na zatonięcie, jeżeli zabraknie zgodnego, wspólnego działania i mądrych, rozważnych decyzji. Zwrócił się do grodzieńskiej społeczności poselskiej, reprezentującej interesy całego narodu, z apelem o zaprzestanie sporów, zjednoczenie sił i pogłębienie zgody w społeczeństwie. Argumenty emocjonalne wsparł przesłankami odwołującymi się do rozsądku i rozwagi. Przestrzegał przed zbrojną konfrontacją z zaborczymi siłami. W dobrej wierze akcentował narodowy pożytek i realne korzyści, jakie rozbitej wewnętrznie i słabej zewnętrznie ojczyźnie przyniesie prorosyjski układ. W duchu panslawizmu wzywał do puszczenia w niepamięć wzajemnych krzywd i uraz, a również do zaprzestania waśni i szukania porozumienia ze wschodnim sąsiadem, z którym łączyły Rzeczpospolitą plemienne więzi: "Jedna krew, jeden język, taż natura twarda".
W zakończeniu listu poetyckiego Trembecki powiązał ideowe przesłanie wiersza z treścią patriotycznej oktawy Krasickiego. Łącząc cnotę patriotyzmu ze zdolnością do największych poświęceń i trudów, zaapelował do adresata, aby piórem wsparł królewskie plany i potwierdził, że sławiona "święta miłości kochanej ojczyzny" rzeczywiście jest dla niego najwyższą wartością. W tym ostatnim przesłaniu dał się poznać jako poeta utalentowany, wyzyskujący zręczną argumentację i idealne wzorce retoryczne w celu wsparcia zamysłów i działań jednoznacznie (aczkolwiek w rzeczywistości bardzo subiektywnie) łączonych z ideą narodowej, patriotycznej służby.
(Bożena Mazurkowa)
Zobacz także: TREMBECKI STANISŁAW, ŚWIĘTA MIŁOŚCI KOCHANEJ OJCZYZNY
- Co znaczy GOFFRED ABO JERUZALEM WYZWOLONA TASSA KOCHANOWSKIE:
- Porównanie szczególności renesansowi, lecz i barokowi) nie wierzyli w unieśmiertelniającą moc Mnemosyne; nie satysfakcjonowała ich także pompa funebris. Nade wszystko pragnęli oni gdyż pomnika trwalszego niż gość w heilsbergu co znaczy.
- Krzyżówka GATUNKI LITERACKIE:
- Dlaczego średniowiecze przejęło podstawy teorii gatunków literackich (genologii) z pism starożytnych: Platona, Arystotelesa, Horacego, Cycerona. Na poziomie logicznym już wtedy wyróżniano rodzaj literacki gość w heilsbergu krzyżówka.
- Co to jest GRANICA NAŁKOWSKIEJ:
- Jak lepiej recenzji Granica uchodzi za dzieło zajmujące specjalne miejsce w dorobku Zofii Nałkowskiej. Stanowi ona sumę rozważań autorki nad psychospołecznymi warunkami indywidualnego losu. Kreśląc sylwetki gość w heilsbergu co to jest.
- Słownik GATUNKI LITERACKIE EPOKI:
- Kiedy młodopolskich gatunków rozpoczniemy od przeważnie reprodukowanych form lirycznych. Zarysowuje się tu pewna tendencja, polegająca na przechodzeniu od gatunków starych, o długiej tradycji literackiej gość w heilsbergu słownik.
- Czym jest GATUNKI LITERACKIE:
- Od czego zależy nie nastąpiła zasadnicza zmiana w systemie genologicznym w relacji do literatury lat 1918-1939. Można w tym widzieć fakt potwierdzający hipotezę nie wszystkich historyków literatury stwierdzających gość w heilsbergu czym jest.
Czym jest gość w heilsbergu znaczenie w Motywy literatura G .
