Co znaczy DRAMATY MROŻKA:
Sławomir Mrożek znany jest raczej czytelnikom ze zbiorów opowiadań, miłośnikom zaś teatru ze swych dramatów. Pierwszy z nich opatrzony podwójnym tytułem Policja (albo Policjanci) wystawiony został w 1958 r. Następne tytuły to: Męczeństwo Piotra Oheya, Indyk, Karol, Zabawa. Z tej ekipy dramatów na specjalną uwagę zasługuje Indyk, będący zapisem "powszechnej niemożności", która prowadzi do zaniechania wszelkich działań, a przecież dzianie się o istocie dramatu stanowi. Świat przedstawiony w pierwszych dramatach Mrożka ma charakter nielogiczny, rządzi nim groteska. Celem takiej kreacji jest jednak wypowiedzenie prawdy o świecie "prawdziwym", nas otaczającym, posiadającym własne wyraźne wyznaczniki polityczne, socjalne, ideologiczne, również psychologiczne. Dramaty stają się miejscem polemiki z tymi ideologiami, stereotypami, mitami, konwencjami.
Zwieńczeniem pierwszego okresu dramaturgicznej twórczości Mrożka stało się Tango przypominające o odwiecznej walce pokoleń, o odrzuceniu tego, co nienowoczesne, zgodne dla przeszłości. Takie próby bohaterów Tanga są oczywiście skazane na niepowodzenie, gdyż wszelka nowoczesność prowadzi do powrotu ku temu, co już było. Rozwój - okazuje się - ma charakter kolisty i powraca do punktu wyjścia. Taką wymowę ma końcowy taniec, który wpisuje się w kontekst tańca chocholego z Wesela czy poloneza z Popiołu i diamentu Jerzego Andrzejewskiego. Odczytywano Tango jako twórczy komentarz do wydarzeń politycznych po 1956 r., gdy usiłowano budować mit rozwoju społecznego, kulturalnego, który to postęp w gruncie rzeczy był pozorny. Tango i inne dramaty powstałe w tym czasie wyraźnie wpisują się w tradycję teatru absurdu.
Drugi moment dramaturgicznej twórczości Sławomira Mrożka przypada na lata 70. Wtedy powstają między innymi jego w najwyższym stopniu znane, przeważnie grywane dramaty: Emigranci, Rzeźnia, Garbus. Naukowcy twórczości Mrożka zwracają uwagę na fakt, Iż mamy w nich do czynienia z metodą psychodramy, grą psychologiczną, jaką prowadzą bohaterzy tych dramatów, próbując stwarzać swe wnętrze. W ten sposób definiuje Mrożek swoich bohaterów jako ludzi uwikłanych w gry, cudze formy. Bohaterzy ci bliscy są postaciom z utworów Gombrowicza.
Sięgnął w tym czasie Mrożek również do tradycji powiastki filozoficznej w tych dramatach, jak: Lis filozof, Polowanie na lisa, Lis aspirant.
Buduje Mrożek swe dramaty wg pewnego schematu, wychodząc od szczegółu, jakim jest konkretna przypadek dramatyczna albo charakterystyczna postać. Zasadą jest także kreacja postaci w dramatach na zasadzie opozycji. W Emigrantach będzie to kontrast pomiędzy inteligentem i prostakiem, w Tangu pomiędzy intelektem i cielesnością, w Rzeźni między tym, co konwencjonalne i tym, co płynie z odruchu.
W 1994 r. ukazał się następny dramat Mrożka Miłość na Krymie. Dramat ten, dziejący się w świecie bohaterów przeniesionych jakby z tekstów Czechowa, jest ogromną przypowieścią o rozkładzie. Rozkładzie miłości, lecz również rozkładzie państwa, społeczeństwa, mocarstwa, jakim jest Rosja. Dramat ten to ogromny intertekstualny collage, który jest nie tylko inteligentną refleksją na temat Rosji, lecz także znaczącym eksperymentem formalnym.
Obserwując przemiany, jakim ulegała dramaturgia Sławomira Mrożka w okresie ostatnich czterdziestu lat, zauważamy, Iż jawi nam się poeta jako witruoz formy dramatycznej, nieustanny eksperymentator, mierzący się z zawiłościami tej formy. To jedno jego oblicze. Lecz równie istotne - kto wie czy nie bardziej - jest oblicze Mrożka filozofa, który kreśląc postaci bohaterów swych dramatów, mówi nam prawdę o świecie nas otaczającym, demaskuje pozory naszych zachowań, zakłamanie ideologii. Ujawnia sprzeczności, które rządzą światem, kreśli nadzwyczajnie bogaty, a zarazem wiarygodny obraz człowieczego losu.
(Bogdan Zeler)
Zobacz także: DRAMAT; POLICJA MROŻKA; TEATR
Zwieńczeniem pierwszego okresu dramaturgicznej twórczości Mrożka stało się Tango przypominające o odwiecznej walce pokoleń, o odrzuceniu tego, co nienowoczesne, zgodne dla przeszłości. Takie próby bohaterów Tanga są oczywiście skazane na niepowodzenie, gdyż wszelka nowoczesność prowadzi do powrotu ku temu, co już było. Rozwój - okazuje się - ma charakter kolisty i powraca do punktu wyjścia. Taką wymowę ma końcowy taniec, który wpisuje się w kontekst tańca chocholego z Wesela czy poloneza z Popiołu i diamentu Jerzego Andrzejewskiego. Odczytywano Tango jako twórczy komentarz do wydarzeń politycznych po 1956 r., gdy usiłowano budować mit rozwoju społecznego, kulturalnego, który to postęp w gruncie rzeczy był pozorny. Tango i inne dramaty powstałe w tym czasie wyraźnie wpisują się w tradycję teatru absurdu.
Drugi moment dramaturgicznej twórczości Sławomira Mrożka przypada na lata 70. Wtedy powstają między innymi jego w najwyższym stopniu znane, przeważnie grywane dramaty: Emigranci, Rzeźnia, Garbus. Naukowcy twórczości Mrożka zwracają uwagę na fakt, Iż mamy w nich do czynienia z metodą psychodramy, grą psychologiczną, jaką prowadzą bohaterzy tych dramatów, próbując stwarzać swe wnętrze. W ten sposób definiuje Mrożek swoich bohaterów jako ludzi uwikłanych w gry, cudze formy. Bohaterzy ci bliscy są postaciom z utworów Gombrowicza.
Sięgnął w tym czasie Mrożek również do tradycji powiastki filozoficznej w tych dramatach, jak: Lis filozof, Polowanie na lisa, Lis aspirant.
Buduje Mrożek swe dramaty wg pewnego schematu, wychodząc od szczegółu, jakim jest konkretna przypadek dramatyczna albo charakterystyczna postać. Zasadą jest także kreacja postaci w dramatach na zasadzie opozycji. W Emigrantach będzie to kontrast pomiędzy inteligentem i prostakiem, w Tangu pomiędzy intelektem i cielesnością, w Rzeźni między tym, co konwencjonalne i tym, co płynie z odruchu.
W 1994 r. ukazał się następny dramat Mrożka Miłość na Krymie. Dramat ten, dziejący się w świecie bohaterów przeniesionych jakby z tekstów Czechowa, jest ogromną przypowieścią o rozkładzie. Rozkładzie miłości, lecz również rozkładzie państwa, społeczeństwa, mocarstwa, jakim jest Rosja. Dramat ten to ogromny intertekstualny collage, który jest nie tylko inteligentną refleksją na temat Rosji, lecz także znaczącym eksperymentem formalnym.
Obserwując przemiany, jakim ulegała dramaturgia Sławomira Mrożka w okresie ostatnich czterdziestu lat, zauważamy, Iż jawi nam się poeta jako witruoz formy dramatycznej, nieustanny eksperymentator, mierzący się z zawiłościami tej formy. To jedno jego oblicze. Lecz równie istotne - kto wie czy nie bardziej - jest oblicze Mrożka filozofa, który kreśląc postaci bohaterów swych dramatów, mówi nam prawdę o świecie nas otaczającym, demaskuje pozory naszych zachowań, zakłamanie ideologii. Ujawnia sprzeczności, które rządzą światem, kreśli nadzwyczajnie bogaty, a zarazem wiarygodny obraz człowieczego losu.
(Bogdan Zeler)
Zobacz także: DRAMAT; POLICJA MROŻKA; TEATR
- Co znaczy DRAMAT I TEATR RENESANSOWY:
- Porównanie dramatyczne i teatralne zostały w renesansie odziedziczone po epoce poprzedniej, aczkolwiek przybierały one nieco odmienną postać. Równocześnie kształtowały się formy nowe. Trzeba pamiętać, Iż dramaty mrożka co znaczy.
- Krzyżówka DDM (DOMINUJˇCY DYSKURS MEDIALNY):
- Dlaczego zobacz Poezja POLSKA NA PRZEŁOMIE WIEKÓW dramaty mrożka krzyżówka.
- Co to jest DRAMAT ROMANTYCZNY:
- Jak lepiej popowstaniowym dramat stał się w polskim romantyzmie jedną z głownych form wypowiedzi literackiej, wykonywaną poprzez najwybitniejszych artystów. Zerwano radykalnie z ugruntowanymi jeszcze w Poetyce dramaty mrożka co to jest.
- Słownik DRUGI OBIEG:
- Kiedy literacka reakcja na zapisy cenzorskie (zakaz druku), jakimi objęto dziesiątki intelektualistów - sygnatariuszy listów protestacyjnych w kwestii poprawek do Konstytucji PRL i protestów dotyczących dramaty mrożka słownik.
- Czym jest DLA JANA POLKOWSKIEGO ŚWIETLICKIEGO:
- Od czego zależy napisany w czerwcu 1988 r., został po raz pierwszy przedstawiony publicznie w czerwcu 1989 r., w trakcie mówionego pisma literackiego NaGłos . Publikacji pisanej doczekał się w czerwcu roku 1990, w dramaty mrożka czym jest.
Czym jest dramaty mrożka znaczenie w Motywy literatura D .
