Co znaczy BRODZIŃSKI KAZIMIERZ (1791-1835):
Był sielankopisarzem i teoretykiem literaturze tworzącym w pierwszych dziesięcioleciach XIX w. Na początkach jego twórczości znamię odcisnął epizod wojenny. W 1809 r. wstąpił do wojska polskiego; służbę pod dowództwem W. Reklewskiego (również poety) godził ze studiami w Akademii Krakowskiej. Brał także udział w kampanii 1812 r.; walczył pod dowództwem księcia J. Poniatowskiego aż do bitwy pod Lipskiem, gdzie został ranny i wzięty do pruskiej niewoli. W Dzienniku wojskowym z 1813 r. zawarł wzruszające refleksje nad losem całego narodu, a w wierszu Żołnierz nad rzeką Moskwą w r. 1812 silnie doszła do głosu żołnierska tęsknota za spokojnym, harmonijnym życiem w wiejskiej idylli.
Po wyjściu z niewoli Brodziński zaczął w Warszawie działalność urzędniczą i zajął się pisarstwem. Jako członek warszawskiej loży masońskiej "Świątynia Izis" propagował wolnomularskie idee humanitaryzmu, cnoty, solidarności w dążeniu do szczęścia ludzkości, piętnował przejawy fanatyzmu religijnego, ciemnoty i społecznego ucisku. Pisał elegie zawierające motywy grobu i pogrzebu (między innymi Na wyprowadzenie zwłok księcia Józefa Poniatowskiego spod Lipska do Warszawy r. 1814), sentymentalne dumy łączące pierwiastki historyczne z elementami ludowej obrzędowości, narodowe sielanki (między innymi Wiesław, Staś i Halina), do których wprowadzał historycznie skonkretyzowane realia socjalne i obyczajowe polskiej wsi, a również ody przeznaczone zasłużonym stróżom i badaczom polszczyzny, "skarbu ocalonego" w zawierusze dziejów (Oda z okoliczności ukończenia "Słownika" Lindego, Przy oddaniu medalu Kopczyńskiemu). Przydzielonymi do śpiewu "wierszami miarowymi" przyczynił się do upowszechnienia sylabotonicznego wzorca metrycznego. W 1822 r. ukazało się jego wyjaśnienie Cierpień młodego Wertera Goethego. Nowe rysy twórczość Brodzińskiego uzyskała po stworzeniu listopadowym. W jego wierszach osobistych (na przykład Elegia) i patriotycznych (na przykład Na zabór bibliotek, Do Niemcewicza, Rocznica) pojawiły się motywy smutku, rezygnacji, pesymizmu, a również wątki tragiczne i mesjanistyczne i ton moralnej powagi. Z bliższych zainteresowań Biblią wyrosły parafrazy Trenów Jeremiasza i Księgi Hioba. W Posłaniu do braci wygnańców przedstawił analogię pomiędzy doświadczeniami Polski i cierpieniami Hioba i męką Chrystusa.
Znaczną częścią dorobku Brodzińskiego są teoretyczne prace przeznaczone literaturze. Głośnym wydarzeniem literackim był druk jego rozprawy O klasyczności i romantyczności tudzież o duchu literaturze polskiej (1818). Ponadto pisał: O elegii (1822), O satyrze (1822), O idylli pod względem moralnym (1823), O wymowie u dawnych Polaków (1827). W momencie przełomu romantycznego niechętnie przyjął propozycję nowego pokolenia pisarzy i krytyków. W rozprawach O krytyce i O egzaltacji i entuzjazmie (1830) negatywnie ustosunkował się do cenionego poprzez romantyków świata fantastyki (piekieł, duchów i upiorów) i żywiołowej uczuciowości nowej literaturze. Istotną częścią spuścizny Brodzińskiego jest także popularyzacja filozoficznych i estetycznych poglądów i literackich dokonań niemieckich romantyków (między innymi Herdera i Schillera). Mimo przejęcia pewnych pierwiastków romantycznych, jako pisarz i teoretyk do końca silnie powiązany był z tendencjami sentymentalnymi.
(Bożena Mazurkowa)
Zobacz także: ELEGIA, O KLASYCZNOŚCI I ROMANTYCZNOŚCI TUDZIEŻ O DUCHU Literaturze POLSKIEJ, SIELANKA, WIESŁAW
Po wyjściu z niewoli Brodziński zaczął w Warszawie działalność urzędniczą i zajął się pisarstwem. Jako członek warszawskiej loży masońskiej "Świątynia Izis" propagował wolnomularskie idee humanitaryzmu, cnoty, solidarności w dążeniu do szczęścia ludzkości, piętnował przejawy fanatyzmu religijnego, ciemnoty i społecznego ucisku. Pisał elegie zawierające motywy grobu i pogrzebu (między innymi Na wyprowadzenie zwłok księcia Józefa Poniatowskiego spod Lipska do Warszawy r. 1814), sentymentalne dumy łączące pierwiastki historyczne z elementami ludowej obrzędowości, narodowe sielanki (między innymi Wiesław, Staś i Halina), do których wprowadzał historycznie skonkretyzowane realia socjalne i obyczajowe polskiej wsi, a również ody przeznaczone zasłużonym stróżom i badaczom polszczyzny, "skarbu ocalonego" w zawierusze dziejów (Oda z okoliczności ukończenia "Słownika" Lindego, Przy oddaniu medalu Kopczyńskiemu). Przydzielonymi do śpiewu "wierszami miarowymi" przyczynił się do upowszechnienia sylabotonicznego wzorca metrycznego. W 1822 r. ukazało się jego wyjaśnienie Cierpień młodego Wertera Goethego. Nowe rysy twórczość Brodzińskiego uzyskała po stworzeniu listopadowym. W jego wierszach osobistych (na przykład Elegia) i patriotycznych (na przykład Na zabór bibliotek, Do Niemcewicza, Rocznica) pojawiły się motywy smutku, rezygnacji, pesymizmu, a również wątki tragiczne i mesjanistyczne i ton moralnej powagi. Z bliższych zainteresowań Biblią wyrosły parafrazy Trenów Jeremiasza i Księgi Hioba. W Posłaniu do braci wygnańców przedstawił analogię pomiędzy doświadczeniami Polski i cierpieniami Hioba i męką Chrystusa.
Znaczną częścią dorobku Brodzińskiego są teoretyczne prace przeznaczone literaturze. Głośnym wydarzeniem literackim był druk jego rozprawy O klasyczności i romantyczności tudzież o duchu literaturze polskiej (1818). Ponadto pisał: O elegii (1822), O satyrze (1822), O idylli pod względem moralnym (1823), O wymowie u dawnych Polaków (1827). W momencie przełomu romantycznego niechętnie przyjął propozycję nowego pokolenia pisarzy i krytyków. W rozprawach O krytyce i O egzaltacji i entuzjazmie (1830) negatywnie ustosunkował się do cenionego poprzez romantyków świata fantastyki (piekieł, duchów i upiorów) i żywiołowej uczuciowości nowej literaturze. Istotną częścią spuścizny Brodzińskiego jest także popularyzacja filozoficznych i estetycznych poglądów i literackich dokonań niemieckich romantyków (między innymi Herdera i Schillera). Mimo przejęcia pewnych pierwiastków romantycznych, jako pisarz i teoretyk do końca silnie powiązany był z tendencjami sentymentalnymi.
(Bożena Mazurkowa)
Zobacz także: ELEGIA, O KLASYCZNOŚCI I ROMANTYCZNOŚCI TUDZIEŻ O DUCHU Literaturze POLSKIEJ, SIELANKA, WIESŁAW
- Co znaczy BIBLIA A LITERATURA:
- Porównanie święte Starego i Nowego Testamentu) spisana w oryginale w językach hebrajskim, aramejskim i greckim, funkcjonowała w średniowieczu w pierwszej kolejności w wersji łacińskiej, potem również w brodziński kazimierz (1791-1835) co znaczy.
- Krzyżówka BIBLIOTEKA ZAŁUSKICH:
- Dlaczego Polsce publiczną i narodową bibliotekę ufundowali: Józef Andrzej i Andrzej Stanisław Załuscy. Księgozbiory odziedziczone poprzez braci po stryju, ich swoje zbiory i dary innych osób umieszczono w brodziński kazimierz (1791-1835) krzyżówka.
- Co to jest BIBLIA A LITERATURA:
- Jak lepiej pozostawała nadal jednym z głównych źródeł inspiracji literackiej. Jak zauważył Janusz Pelc w swej rozprawie o Miejscu Biblii w tradycji wg artystów literatury polskiego renesansu: Dla artystów brodziński kazimierz (1791-1835) co to jest.
- Słownik BALLADY I ROMANSE:
- Kiedy Ballad i romansów powstawał w latach 1819-1821, a został opublikowany poprzez Adama Mickiewicza w czerwcu 1822 r. w pierwszym tomie Literaturze wspólnie z czterema innymi wierszami (cenzura nie brodziński kazimierz (1791-1835) słownik.
- Czym jest BOGUSŁAWSKI WOJCIECH (1757-1829):
- Od czego zależy dyrektorem Teatru Narodowego, dramaturgiem, tłumaczem i aktorem zasłużonym dla dziejów polskiej sceny. Uczęszczał do konwiktu pijarskiego i Szkół Nowodworskich w Krakowie. W 1778 r., po krótkim brodziński kazimierz (1791-1835) czym jest.
Czym jest brodziński kazimierz (1791-1835) znaczenie w Motywy literatura B .
