Postać TADEUSZ MAZOWIECKI biografia

Kim był TADEUSZ MAZOWIECKI, co zrobił: u r . 1 8 kwietnia 1 9 2 7 Urodził się w Płocku. W 1946 r. ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Stanisława Małachowskiego w Płocku. Studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim (nie dokończył). Działał w prokomunistycznym Stowarzyszeniu Katolików Świeckich "PAX". Był współzałożycielem i redaktorem naczelnym "Wrocławskiego Tygodnika Katolickie-go" (1953-1955). Opublikował na jego łamach artykuł krytykujący działalność biskupa kieleckiego, Czesława Kaczmarka. W 1955 r. popadł w konflikt z Bolesławem Piaseckim i jako lider tak zwany frondy paksowskiej został usunięty ze stowarzyszenia. Po Polskim Październiku należał do współzałożycieli warszawskiego Klubu Inteligencji Katolickiej (w latach 1975-1981 był jego prezesem). W 1958 r. założył katolicki miesięcznik "Więź" i został redaktorem naczelnym. W latach 1961-1972 Mazowiecki był bezpartyjnym posłem na Sejm PRL III, IV i V kadencji. Należał do koła poselskiego "symbol". Składał interpelacje sejmowe po wydarzeniach marcowych 1968 r. i wydarzeniach na Wybrzeżu w grudniu 1970 r. Żądał utworzenia komisji, która ustaliłaby winnych rozlewu robotniczej krwi. Po wydarzeniach czerwcowych 1976 r. uczestniczył w działalności demokratycznej opozycji, między innymi współpracował z Polskim Porozumieniem Niepodległościowym. W okresie strajków sierpniowych 1980 r. na Wybrzeżu Gdańskim stał na czele Komisji Specjalistów, która wspomagała Międzyzakładowy Komitet Strajkowy, kierowany poprzez Lecha Wałęsę. W dalszym ciągu był doradcą Krajowej Komisji Porozumiewawczej Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego "Solidarność" i redaktorem naczelnym tygodnika "Solidarność". Po wprowadzeniu stanu wojennego (13 grudnia 1981) został internowany. Przebywał w obozach w Strzebielinku, Jaworzu i Darłówku. Został zwolniony 23 grudnia 1982 r. Był doradcą L. Wałęsy. W 1988 r. uczestniczył w rozmowach ze stroną partyjno-rządową w Magdalence i był współzałożycielem Komitetu Obywatelskiego przy przewodniczącym NSZZ "Solidarność". W czasie obrad Okrągłego Stołu (1989) należał do głównych architektów porozumienia. Nie uczestniczył jednak w pierwszych wolnych wyborach (4 czerwca 1989). Odmówił kandydowania na posła. Odpowiednio z hasłem Adama Michnika "Wasz prezydent, nasz premier" Mazowiecki przyjał propozycję L. Wałęsy objęcia funkcji premiera. Od 24 sierpnia 1989 r. do 12 stycznia 1991 r. był premierem pierwszego niekomunistycznego rządu w Europie Wschodniej (jednak z udziałem przedstawicieli PZPR, ZSL i SD). W swoim exposé sejmowym mówił o "grubej linii" (zmienionej poprzez Jarosława Kaczyńskiego w 1990 r. na "grubą kreskę"), odcięciu się rządu od sytuacji w gospodarce polskiej, wytworzonej poprzez PZPR. Jego krytycy uznali to za brak chęci wyliczenia z systemem komunistycznym. Zainicjował szereg przemian politycznych - wprowadzenie mechanizmu wielopartyjnego, zmianę konstytucji (29 grudnia 1989 - koniec PRL), zniesienie cenzury, likwidację nomenklatury w obsadzaniu stanowisk. Jego rząd zaczął transformację mechanizmu gospodarczego opierając się na planu Leszka Balcerowicza (między innymi wprowadzenie systemów rynkowych i prywatyzacji). Zapoczątkował także mechanizm uniezależniania III Rzeczypospolitej od ZSRR. W 1990 r. doszło do tak zwany wojny na górze, konfliktu z L. Wałęsą. Doprowadziła ona do rozpadu obozu solidarnościowego. W listopadzie 1990 r. Mazowiecki przegrał w pierwszej turze wybory na prezydenta RP. W latach 1990-1994 był przewodniczącym Unii Demokratycznej, a w latach 1994-1995 Unii Wolności (UW). W kolejnych latach był jej honorowym przewodniczącym. W 2002r. wystąpił z partii w konsekwencji między innymi koalicji wyborczej UW z SLD. W 2005r. należał do współzałożycieli Partii Demokratycznej - demokraci.pl. W latach 1991-2001 był posłem na Sejm I, II i III kadencji. W latach 1992-1995, jako Szczególny Wysłannik ONZ w Bośni i Hercegowinie, ogłosił raport o łamaniu praw człowieka na tym terenie. Dostał liczne nagrody i odznaczenia, między innymi Order Orła Białego (1995) i Order Legii Honorowej (1997). Jest doktorem honoris causa licznych uczelni, między innymi Uniwersytetu Warszawskiego, Uniwersytetu w Genui i Akademii Ekonomicznej w Katowicach. (KM)