Postać RONALD WILSON REAGAN biografia

Kim był RONALD WILSON REAGAN co zrobił: 6 lutego 1 9 1 1 - 5 czerwca 2 0 0 4 Urodził się w Tampico (stan Illinois). Jego tata, John Reagan, był katolikiem pochodzenia irlandzkiego, a matka, Nellie - protestantką pochodzenia szkockiego. Szkołę fundamentalną i średnią ukończył w miasteczku Dixon. W latach 1928-32 studiował ekonomię i socjologię w Eureka College (stan Illinois). Po studiach został sprawozdawcą sportowym w radiu w Davenport i radiostacji WHO w Des Moines (stan Iowa). Posługiwał się w tym czasie przydomkiem Dutch. Jako aktor zadebiutował w 1937 r., grając rolę sprawozdawcy sportowego w filmie Love Is on the Air (Miłość czuć w powietrzu). W sumie do 1957 r. zagrał w 52 filmach. Prowadził także poprzez 8 lat swoje stałe programy telewizyjne General Electric Theater i Death Halley Days. Nie był jednak aktorem znakomitym. Od 1938 r. należał do Screen Actors Guild - organizacji związkowej amerykańskich aktorów. Był sześciokrotnie jej przewodniczącym i dał się poznać jako działacz efektywnie walczący o interesy aktorów. Przy realizacji filmów poznał własne żony - Jane Wyman (1940) i Nancy Davies (1952). Prócz sportu i aktorstwa trzecią jego miłością, jak pisał w swojej autobiografii, była polityka. Początkowo był demokratą. Popierał politykę Franklina D. Roosevelta i Harry S. Trumana. W latach 50. poparł makkartyzm. Usuwał z SAG aktorów, którzy odmówili oczyszczenia się przed Komisją ds. Działalności Antyamerykańskiej z zarzutów, że są komunistami albo zwolennikami partii komunistycznej. Stał się w tym czasie jednym z głównych działaczy antykomunistycznych. W 1962 r. opuścił Partię Demokratyczną i zarejestrował się jako republikanin. Jego przemówienia polityczne i poparcie wielkiego kapitału doprowadziły go do fotela gubernatora Kalifornii. Poprzez dwie kadencje (1967-1974) dał się poznać jako kompetentny szef administracji stanowej. W 1975 r. zrezygnował z kandydowania na gubernatora, poświęcając całą energię na walkę o urząd prezydenta USA. Ostatecznie w 1980 r. pokonał Jimmiego Cartera, prowadząc kampanię pod hasłami: rodzina, robota, sąsiedztwo, wolność, pokój. Następne wybory w 1984 r. wygrał w sposób bezapelacyjny. Po zakończeniu drugiej kadencji ograniczył własną aktywność. Wpłynął na to podeszły wiek i stan zdrowia (3 operacje w momencie prezydentury, dolegliwość Alzheimera). Zmarł w Bel Air (Los Angeles). Znaczna część politologów uważa go za największego prezydenta USA od czasów wojny secesyjnej. W polityce wewnętrznej podniósł na piedestał patriotyzm, zwalczał przestępczość, szczególnie narkotykową, wprowadził tak zwany reaganomikę - pomniejszenie podatku dochodowego, budżetu federalnego, kosztów społecznych, ograniczenie interwencjonizmu państwowego, podniesienie kosztów na zbrojenia, stabilizacja dolara. Doprowadził do ożywienia gospodarki amerykańskiej. W polityce zagranicznej świat podzielił na imperium zła (ZSRR) i imperium dobra (USA), na królestwo szatana i królestwo Boga. Był przeciwny polityce odprężenia. Rywalizację z ZSRR traktował kompleksowo i globalnie. Dlatego także prezentował twardy kurs antykomunistyczny. Popierał dążenia Polaków do obalenia komunizmu, dostarczał broń powstańcom afgańskim, antykomunistycznej partyzantce w Nikaragui i Salwadorze. W 1983 r. obalił komunistyczny rząd w Grenadzie. Wy-powiedział wojnę ekonomiczną ZSRR, między innymi przez tak zwany gwiezdne wojny - ogłoszoną w 1983 r. Inicjatywę Obrony Strategicznej (SDI). Był to projekt powstania mechanizmu przeciwrakietowego i mechanizmu baz kosmicznych, mogących niszczyć w locie rakiety przeciwnika. Zaostrzył także kurs przeciwko Libii za popieranie terroryzmu (nalot bombowy na Trypolis w 1986?r.). W sumie przyczynił się w znacznym stopniu do upadku ZSRR, mechanizmu komunistycznego i muru berlińskiego. (KM)