Postać ROMUALD TRAUGUTT biografia

Kim był ROMUALD TRAUGUTT co zrobił: 1 6 stycznia 1 8 2 6 - 5 sierpnia 1 8 6 4 Urodził się w Szostakowie (pow. brzeski, gubernia grodzieńska), w niezamożnej rodzinie szlacheckiej. Ukończył gimnazjum w Świsłoczy. W 1844 r. zdał egzamin na junkra w saperach. W 1845 r. zaczął służbę wojskową w Żelechowie, na Lubelszczyźnie. W okresie Wiosny Ludów brał udział jako chorąży w tłumieniu stworzenia węgierskiego. Jego oddział wchodził w skład armii gen. Iwana Paskiewicza, którą w 1849 r. car Mikołaj I wysłał na pomoc cesarzowi Franciszkowi Józefowi I. Za zasługi w walkach dostał srebrny medal. W 1851 r. awansował na stopień porucznika. Wyróżnił się również w okresie wojny krymskiej (1853-1856). Brał udział w obronie twierdzy sewastopolskiej. Potem służył w Odessie, Charkowie i Petersburgu. W 1859 r. został zaliczony do korpusu inżynierów armii i został instruktorem-wykładowcą w Instytucie Galwaniczno-Technicznym. Awansował na stopień kapitana. Dostał Order św. Anny III stopnia. W 1862 r. w konsekwencji tragedii osobistej (zgon kilku członków rodziny) wystąpił z armii w stopniu podpułkownika. Osiadł w małym majątku w Ostrowiu, pod Kobryniem. Miał kontakty z przedstawicielami obozu Białych, lecz był przeciwny działaniom powstańczym. W maju 1863 r. dał się przekonać sąsiadom. Jako dowódca oddziału powstańczego stoczył kilka potyczek z Rosjanami w powiecie kobryńskim i pińskim (Polesie). W lipcu 1863 r., po bitwie pod Kołodnem rozpuścił oddział i osiadł na krótko w majątku Elizy Orzeszkowej pod Kobryniem. Po przyjeździe do Warszawy został awansowany poprzez Rząd Narodowy na stopień generała i mianowany komisarzem pełnomocnym Rządu na Galicję. W sierpniu 1863 r. przebywał w Paryżu, szukając pomocy dla stworzenia. W październiku 1863 r., poparty poprzez Białych, odsunął rząd Czerwonych i przejął władzę dyktatorską. Pracował w ścisłej konspiracji pod nazwiskiem Michała Czarneckiego. Jego reformy przyszły jednak zbyt późno. Sukcesy wojsk rosyjskich najpierw 1864 r. i ukaz carski o uwłaszczeniu chłopów zadecydowały o klęsce stworzenia. 10 kwietniu 1864 został aresztowany poprzez policję rosyjską. Więziono go na Pawiaku i X Pawilonie Cytadeli. Wyrokiem Audytoriatu Polowego został zdegradowany i powieszony na stokach warszawskiej Cytadeli. Pośrodku 17 lat służby w wojsku rosyjskim dał się poznać jako wzorowy żołnierz. W czasie stworzenia styczniowego, dzięki jego osobistej odwadze i konsekwencji i talentowi organizacyjnemu i dowódczemu nastąpiło ożywienie stworzenia. Licząc na konflikt francusko-rosyjski, w 1864 r. odbudował aparat władzy i próbował zreorganizować armię powstańczą. W listopadzie 1863 r. dokonał reorganizacji miasta Warszawy. Na jej naczelnika powołał Aleksandra Waszkowskiego. Dekretem z 15 grudnia 1863 r. wprowadził jednolitą organizację wojsk powstańczych, tworząc cztery korpusy podzielone na kompanie, bataliony i pułki. 27 grudnia 1863 r. wydał dekret powołujący delegatów terenowych celem realizacji uwłaszczenia chłopów. Po przyciągnięciu ich do stworzenia liczył na powstanie wiosną 1864 r. chłopskiego pospolitego ruszenia. Starał się o pożyczki w państwie i za granicą. Przeprowadził zmiany w polityce zagranicznej. Zdymisjonował Ludwika Mierosławskiego z naczelnego organizatora sił zbrojnych za granicą. Nie udał mu się plan stworzenia zbrojnego na terenie Galicji po wprowadzeniu poprzez Wiedeń w lutym 1864 r. stanu oblężenia. Głęboko religijny, prosił papieża Piusa IX o apostolskie błogosławieństwo. Kiedy okazało się, iż pomoc krajów zachodnich jest niemożliwa, próbował szukać poparcia u rewolucjonistów włoskich (rozmowy z Garibaldim), węgierskich i czeskich. Był symbolem męstwa i poświęcenia dla ojczyzny. (KM)