Postać PLATON właśc. Arystokles biografia

Kim był PLATON właśc. Arystokles, co zrobił: o k . 4 2 7 - 3 4 7 przed naszą erą Urodził się w Atenach (wg nie wszystkich przekazów na Eubei), w arystokratycznej rodzinie Kodrydów, a poprzez matkę spokrewniony był z Solonem. Początkowo zamierzał się poświęcić karierze politycznej, lecz burzliwe wydarzenia po przegranej Aten w wojnie peloponeskiej powstrzymały go przed taką decyzją. Znalazł się wówczas w gronie uczniów Sokratesa, zostając sukcesorem jego filozoficznej spuścizny. Po zgonu swego mistrza w 399 r. przed naszą erą wiele podróżował, docierając do starożytnego Egiptu i Italii. Po powrocie do Aten założył pomiędzy 387 a 385 r. przed naszą erą szkołę filozoficzną, zwaną Akademią Platońską. Mieściła się ona w gaju platanowym poświęconym herosowi Akademosowi, leżącym na północny zachód od centrum Aten. Platon poświęcił się od tej pory nauczaniu, starając się nie angażować w bieżące konflikty polityczne, niszczące jego rodzinne miasto. Jednak zaproszony do Syrakuz (w 366 i 361 r. przed naszą erą ), bezskutecznie podwójnie próbował nakłonić tyranów Dionizjusza I, a później Dionizjusza II Młodszego do wykorzystania powstałych poprzez siebie zasad idealnego państwa. Ostatecznie do Aten wrócił w 361 r. przed naszą erą Żył w dostatku, w otoczeniu swoich uczniów (najsławniejszym z nich okazał się Arystoteles), którzy po zgonu uznali go za półboga. Platon pozostawił po sobie obszerną spuściznę, w momencie antycznym uporządkowaną w formie 9 tetralogii, gdzie znalazły się w pierwszej kolejności dialogi i listy, między innymi: Obrona Sokratesa, Laches(o odwadze), Charmides (o roztropności), Eutyfron (o pobożności), Protagoras (o cnocie), Gorgiasz (o retoryce), Fedon (o nieśmiertelności duszy), Uczta (o miłości), Teajtet (o poznaniu), Kraj (dziesięć ksiąg o idealnym kraju, równocześnie synteza poglądów filozoficznych autora), Parmenides (o metodzie dialektycznej), Prawa (teoria idealnego państwa). Ich opracowaniem zajmowano się w Akademii, która przetrwała aż do VI w. n.e., kiedy zamknięto ją na rozkaz cesarza Justyniana Wielkiego. Platon, w okolicy Sokratesa i Arystotelesa, należy do najwybitniejszych artystów ateńskich szkół filozoficznych. Uważany jest za twórcę filozofii idealistycznej. Jego poglądy ontologiczne opierały się na stworzonej poprzez niego koncepcji istnienia świata wiecznych i niezmiennych bytów doskonałych (idei) jako wzorów dla zmiennych, fizycznych i ograniczonych czasowo bytów realnych (rzeczy). Za podstawę poznania uważał racjonalizm i metodę dialektyczną, odrzucając jako zawodny, ponieważ oparty na zmysłach, empiryzm. W poglądach etycznych, odwołując się do własnej koncepcji duszy, stworzył teorię czterech cnót: mądrości, męstwa, panowania nad sobą i sprawiedliwości. Częścią poglądów etycznych Platona była jego teoria idealnego państwa (w istocie arystokratycznego), które miało być organiczną, hierarchicznie skonstruowaną całością opartą na wiedzy. Na czele państwa mieli stać filozofowie-władcy, którym podlegać mieli strażnicy państwa, tworzący wraz z filozofami dwa najwyższe stany dążące do doskonałości i nieposiadające własności indywidualnej. Trzecim stanem byli wytwórcy niepodlegający tym ograniczeniom, ale niebiorący równocześnie udziału w rządzeniu krajem. (RK)