Postać MIESZKO I biografia

Kim był MIESZKO I co zrobił: z m . 9 9 2Pierwszy historyczny przedstawiciel dynastii Piastów, książę polski, wg Galla Anonima syn Siemomysła. Obejmując tron ok. 960 r., przejmował kraj już stosunkowo dobrze zorganizowane, które poprzez kilkadziesiąt lat - od końca IX w. - budowali jego przodkowie: Siemomysł, Lestek i Siemowit, syn legendarnego Piasta. W rękach Mieszka I były więc: Wielkopolska (kolebka państwowości polańskiej), Łęczyckie, Sieradzkie, Kujawy, Sandomierskie, a zapewne również Mazowsze i Pomorze Gdańskie. W pierwszych latach swego panowania zaangażowany był w regionie nad środkową i dolną Odrą. Wtedy to opanował ziemię lubuską, lecz przekraczając Odrę, naruszył niemiecką strefę wpływów, co doprowadziło do konfliktu z margrabią Marchii Wschodniej, Geronem. W tym czasie prowadził także ekspansję w kierunku Pomorza Zachodniego, co natomiast przyczyniło się do konfliktu z plemionami wieleckimi i z panującymi nad ujściem Odry Wolinianami. Tych ostatnich wspomagał związany z Geronem banita niemiecki, Wichman, który w 963/964 r. podwójnie pokonał Mieszka I. Skłoniło to naszego władcę do uregulowania stosunków z Cesarstwem i z Czechami, sojusznikami związku wieleckiego. Po zawarciu układu z Ottonem I Mieszko, nazywany przyjacielem cesarza (967), zobowiązał się płacić na jego rzecz trybut "po rzekę Wartę"; użyte ustalenie dotyczyło najpewniej ziemi lubuskiej. W 965 r. Mieszko I zawarł z kolei sojusz z Czechami, który został przypieczętowany jego małżeństwem z Dobrawą, córką Bolesława, księcia czeskiego. Jednym z następstw tego związku było przyjęcie poprzez Mieszka I w 966 r. chrztu, do czego zachęcała go małżonka. To z kolei zapoczątkowało chrystianizację państwa i tworzenie organizacji kościelnej, a z powodu wprowadziło Polskę w krąg krajów kultury łacińskiej. Z kolei pomoc czeska umożliwiła mu pokonanie w 967 r. Wolinian, a z powodu kontynuowanie podboju Pomorza Zachodniego. To doprowadziło do interwencji margrabiego Marchii Łużyckiej, Hodona. Ten, próbując zapobiec dalszej ekspansji władcy polskiego, został jednak w 972 r. pokonany w bitwie pod Cedynią. Po zgonu cesarza Ottona I Mieszko I włączył się w walki o tron niemiecki i popierał kandydaturę księcia bawarskiego, Henryka Kłótnika, przeciwnika Ottona II. Tron jednak objął ten ostatni i w akcie zemsty zorganizował wyprawę przeciw władcy polskiemu, która skończyła się niepowodzeniem. Nowy układ pokojowy został przypieczętowany małżeństwem owdowiałego Mieszka I z Odą, byłą mniszką, córką Dytryka, margrabiego Marchii Północnej. Po zgonu Ottona II w 983 r., Mieszko I ponownie poparł Henryka Kłótnika. Kiedy jednak zwyciężyło stronnictwo Ottona III, związał się z nowym władcą i wspierał go w wyprawach przeciw Wieletom. W tym czasie prowadził dalszą ekspansję, tym wspólnie w kierunku południowym. Po zgonu Dąbrówki (977), nastąpiło ochłodzenie stosunków polsko-czeskich, a Mieszko zaatakował Małopolskę, którą zajął zapewne w latach 988-989. W dalszym ciągu, korzystając z pomocy Cesarstwa, w 990 r. przyłączył Śląsk. Pod koniec życia, chcąc najprawdopodobniej zabezpieczyć dziedzictwo synom Ody (Mieszkowi, Lambertowi, Świętopełkowi), wydzielił Bolesławowi Chrobremu Małopolskę z Krakowem, lecz bez Grodów Czerwieńskich, które jeszcze w 981 r. zajął książę ruski, Włodzimierz. Pozostałe ziemie państwa polskiego (tak zwany kraj gnieźnieńskie) najprawdopodobniej w 991 r. przekazał pod protekcję papieską (tak zwany Dagome iudex). Został najpewniej pochowany w Poznaniu. Podzielony państwo zjednoczył najstarszy jego syn, Bolesław Chrobry, zrodzony z Dąbrówki, który wygnał macochę i swoich przyrodnich braci. (JM)