Postać MICHAIŁ BUŁHAKOW biografia

Kim był MICHAIŁ BUŁHAKOW co zrobił: 3 m a j a 1 8 9 1 - 1 0 marca 1 9 4 0Michaił Bułhakow to autor jednej z głownych i najpopularniejszych powieści rosyjskich początku XX w. - Mistrza i Małgorzaty. W powszechnej świadomości jest on utożsamiany niemal wyłącznie z tą książką. Mistrz i Małgorzata - pozostając niewątpliwie dziełem jego życia - nie może przesłonić reszty dorobku Bułhakowa. Mamy gdyż do czynienia nie tylko z autorem wielu powieści, lecz również z dramatopisarzem i nowelistą, a w pierwszej kolejności z człowiekiem, którego biografia staje się wymownym znakiem zmagania się pisarza z systemem stalinowskim. Przyszły autor Mistrza i Małgorzaty Urodził się w Kijowie. Zanim poświęcił się pisaniu, skończył studia medyczne. Doświadczenia lekarza z czasów I wojny światowej i rosyjskiej rewolucji zaowocowały pierwszymi utworami, gdzie do głosu doszły - jak w opowiadaniu Morfina (1927) - wstrząsające przeżycia pisarza walczącego z uzależnieniem. Pokłosiem medycznego wykształcenia Bułhakowa były także Zapiski młodego lekarza, lecz najpierw lat dwudziestych autor porzucił wyuczony zawód, który ustąpił miejsca pasji literackiej. Biografia Bułhakowa jest świadectwem walki pisarza z trudnościami finansowymi w porewolucyjnej Rosji, kłopotami wydawniczymi, wreszcie - z surową oceną własnego pisarstwa. Poeta, przebywający od 1921 r. w Moskwie, podejmuje się wykonywania różnorodnych zajęć: jest konferansjerem, redaktorem, felietonistą. Towarzyszą temu nieustające próby pisarskie. W latach dwudziestych powstają autobiograficzne Notatki na mankietach (1920-1922), powieść Biała gwardia, utwory science fiction - Psie serce (1926) i Fatalne jaja (1925). Prawdziwa popularność Bułhakowa wiąże się z rozpoczęciem poprzez pisarza współpracy z teatrem. Adaptacja sceniczna Białej gwardii (jako Dni Turbinów), jak także sztuka Mieszkanie Zojki spotykają się z jednej strony z uznaniem publiczności, z drugiej jednak - narażają pisarza na konflikt z władzą, w szczególności w obliczu nasilającego się terroru stalinowskiego. Poeta, który już przedtem nie ukrywał negatywnego relacji do rewolucji, zmierzyć się musiał z konfiskatą rękopisów i zakazami wystawienia sztuk i druku. Koleje losu Bułhakowa aż do zgonu w 1940 r. uwarunkowane będą poczynaniami decyzyjnych o wszystkim władz radzieckich. Okresy spokojnej pracy twórczej pisarza, powiązane w pierwszej kolejności z teatrem, kolejnymi adaptacjami i nowo napisanymi sztukami, przeplatały się w latach trzydziestych z atakami krytyków, trudnościami finansowymi i represjami spadającymi na przyjaciół. Biografia Bułhakowa tym samym urosła do rangi symbolu pisarza zmagającego się z terrorem, a sporo jego tekstów w pełnej, nieocenzurowanej wersji albo wręcz po raz pierwszy mogło ukazać się dopiero w drugiej połowie XX w. Główna powieść Bułhakowa - Mistrz i Małgorzata - powstawała poprzez sporo lat i doczekała się kilku wersji. Ostateczny kształt przybrała w 1938 r., aczkolwiek jeszcze krótko przed śmiercią zmagający się z ciężką chorobą poeta dyktował poprawki. Dzieło jego życia to podręcznik złożona i niejednoznaczna - w okolicy obrazu współczesnej pisarzowi Moskwy, traktuje także o istocie pisarstwa, zmaganiu dobra ze złem, miłości, i przynosi historię - szkatułkowo zawartą w narracji Bułhakowa - osnutą na motywach biblijnych. Losy tytułowego Mistrza, który jest poetą, i jego ukochanej Małgorzaty krzyżują się z losami Wolanda - uosobienia szatana. Wielowymiarowość i niejednoznaczność postaci, w szczególności Wolanda, wywołały, iż powieść cieszy się niesłabnącą popularnością. Do dzisiaj jest inspiracją dla artystów teatralnych, filmowych i wielu pisarzy. (MP)