Postać MARIA SKŁODOWSKA-CURIE biografia

Kim był MARIA SKŁODOWSKA-CURIE co zrobił: 7 listopada 1 8 6 7 - 4 lipca 1 9 3 4 Urodziła się w Warszawie, w podupadłej rodzinie szlacheckiej. Matka, przełożona pensji, zmarła, gdy Maria miała dziesięć lat. Tata był nauczycielem fizyki. Po ukończeniu poprzez Marię gimnazjum władze rosyjskie nie zgodziły się, aby kontynuowała naukę na wyższych studiach. Pracowała jako guwernantka, pomagając finansowo siostrze, Bronisławie, która studiowała w Paryżu. W 1891 r. jako pierwsza w historii kobieta zdała egzaminy wstępne na wydział fizyki i chemii paryskiej Sorbony. W 1893 r. uzyskała licencjat z fizyki, a rok potem z matematyki. W 1895 r. wyszła za mąż za cenionego chemika, Pierre’a Curie. W 1897 r. podjęła studia doktoranckie pod kierunkiem Antoine’a Henriego Becquerela. Prowadziła badania radioaktywności nie wszystkich rodzajów rud uranowych, między innymi blendy smolistej. Stwierdziła, iż nie tylko uran ma właściwości promieniotwórcze. Również tor wykazuje te właściwości. Po dwóch latach razem z mężem odkryli nowy pierwiastek chemiczny, który nazwali polon. Dalsze badania, prowadzone w prymitywnych uwarunkowaniach (dziurawa szopa, brak pracowników i pieniędzy), doprowadziły do odkrycia następnego pierwiastka radioaktywnego - radu. W 1903 r. jako pierwsza w historii kobieta uzyskała tytuł doktora fizyki. W tym samym roku razem z mężem i Becquerelem dostała Nagrodę Nobla w zakresie fizyki. W dowód uznania władze Sorbony powierzyły Pierre’owi Curie stanowisko profesora i swoje laboratorium, gdzie Maria została kierownikiem badań. Po tragicznej zgonu męża w 1906 r. objęła po nim katedrę i pracownię. Została pierwszą w dziejach Sorbony kobietą-profesorem. W 1910 r. razem z André Debier-ne’em dostała rad w formie metalicznej. W 1911 r. nie została wybrana członkiem Akademii Francuskiej (zabrakło dwóch głosów). Prasa codzienna oskarżyła ją o romans z Pau-lem Langevinem (naukowcem zatrudnionym w laboratorium Curie) i rozbicie jego małżeństwa; snuła także przypuszczenia o żydowskim pochodzeniu Marii. Swoistym zadośćuczynieniem i podkreśleniem jej zasług dla edukacji było przyznanie pod koniec 1911 r. Nagrody Nobla w zakresie chemii. Dostała także od francuskiego rządu fundusze na budowę Instytutu Radowego, gdzie prowadzono badania z zakresu chemii, fizyki i medycyny. W okresie I wojny światowej była organizatorką służby radiologicznej. Po wojnie jako pierw-sza kobieta została członkiem Francuskiej Akademii Medycznej. Nadal kierowała pracami Instytutu Radowego i założyła fundację wspierającą tworzenie instytutów medycznych, zajmujących się leczeniem chorób nowotworowych. W Polsce taki instytut powstał w 1932 r. dzięki pomocy prezydenta Ignacego Mościckiego. Jego pierwszą kierowniczką była siostra Marii, Bronisława. Pod koniec życia cierpiała na typowe symptomy dolegliwości popromiennej. W tym czasie nie zdawano sobie kwestie z niebezpieczeństwa, jakie niesie ze sobą promieniowanie. Zmarła na białaczkę w klinice Sallanches pod Paryżem. Robota naukowa Marii Skłodowskiej-Curie przyczyniła się do sformułowania teorii rozpadów promieniotwórczych. Na Międzynarodowym Kongresie Fizyki (1900) wystąpiła ona z tezą, że źródłem energii są jakieś mechanizmy zachodzące wewnątrz atomów, a nie reakcje chemiczne. Po odkryciu polonu i radu wprowadziła do edukacji razem z mężem termin "promieniotwórczość". Opracowała również technikę rozdzielania izotopów promieniotwórczych. Była inicjatorką radiochemii. Rozpoczęła badania nad leczeniem raka dzięki promieniotwórczości. (KM)