Postać MARCIN LUTER biografia

Kim był MARCIN LUTER co zrobił: 1 0 listopada 1 4 8 3 - 1 8 lutego 1 5 4 6 Urodził się w rodzinie plebejskiej, był synem górnika z Eisleben, w Saksonii-Anhalt. Dzieciństwo przeżył w ciężkich uwarunkowaniach materialnych. W okresie edukacji szkolnej był śpiewakiem w chórze kościelnym. Po uzyskaniu tytułu magistra na uniwersytecie w Erfurcie przerwał w 1505 r. dalsze studia, kiedy w trakcie burzy przeżył religijną iluminację, co skłoniło go do wstąpienia do zakonu augustianów. W 1507 r. dostał święcenia kapłańskie i podjął studia teologiczne w Wittenberdze, gdzie w 1512 r. dostał promocję doktorską i został profesorem, piastując to stanowisko już do swojej zgonu. Początkiem jego działalności reformatorskiej było ogłoszenie 31 października 1517 r. 95 tez, krytykujących zainicjowaną poprzez papieża Leona X akcję sprzedawania odpustów w celu uzyskania funduszy na przebudowę bazyliki św. Piotra w Rzymie. Bezpośrednim przyczyną wystąpienia Lutra było przybycie do Turyngii dominikanina Johanna Teztela, który z handlu odpustami uczynił rodzaj przedsięwzięcia handlowego. W 1518 r. w Augsburgu przed legatem papieskim Thomasem Cajetanem odmówił odwołania swoich tez, a w rok potem, w trakcie tak zwany lipskiej dysputy z Johannem Eckiem, odwołując się do poglądów Jana Husa, utrzymywał, iż "również sobór może się mylić". W 1520 r. opublikował trzy kluczowe pisma luterańskiej reformacji: Do szlachty chrześcijańskiej niemieckiego narodu, O niewoli babilońskiej Kościoła, O wolności chrześcijanina. Tezy Lutra spotkały się z potępieniem Stolicy Apostolskiej w bulli Exsurge Domine, którą Luter publicznie spalił wraz z egzemplarzem prawa kanonicznego. Wezwany przed stany Rzeszy, bronił przed Karolem V i zebranym Reichstagiem swoich poglądów. Obłożony klątwą, musiał jednak uciekać i schronił się na zamku elektora saksońskiego, Fryderyka Mądrego w Wartburgu. Tam w 10 miesięcy dokonał przekładu na język niemiecki Nowego Testamentu. W 1522 r. roku wrócił do Wittenbergi i zaczął prace nad przekładem Starego Testamentu. Zrzucił równocześnie habit zakonny i ożenił się z byłą zakonnicą, Katarzyną Bora. Kiedy wybuchła antyfeudalna wojna chłopska, zareagował na te wystąpienia ostrą krytyką powstańców i udzielił poparcia książętom. Całe własne życie poświęcił utrwalaniu nowego wyznania. W 1526 r. opracował nową liturgię w języku niemieckim - Deutsche Messe, a w rok potem podjął religijną polemikę z Ulrichem Zwinglim i Janem Kalwinem, negując sposobność oparcia ewangelizacji na przymusie wynikającym z prawa świeckiego. Ukoronowaniem jego poczynań po sejmie w Spirze i proteście opozycji (stąd protestantyzm) było opracowanie i wydanie drukiem w 1529 r. Dużego Katechizmu, gdzie podsumował doktrynalne zasady luteranizmu. Posłużyło to Philippowi Melanchtonowi do opracowania w 1530 r. augsburskiego wyznania wiary. Luter został pochowany w kościele w Wittenberdze. Marcin Luter, starając się o reformę Kościoła katolickiego, zapoczątkował w 1517 r. jego najpoważniejszy wewnętrzny kryzys. Dzisiaj je-go wynikiem jest istnienie wielu niezależnych od siebie wyznań chrześcijańskich (prócz Kościoła ewangelicko-augsburskiego również Kościołów stworzonych z powodu wewnętrznych podziałów zborów kalwińskich i Kościoła anglikańskiego), które wzorem Lutra nie uznają prymatu biskupa rzymskiego - papieża. Próbą powrotu do pierwotnej wspólnoty chrześcijaństwa jest zapoczątkowany w XIX w. poprzez protestantów ruch ekumeniczny, którego struktury organizacyjne ukształtowały się w trakcie Światowej Konferencji w Edynburgu w 1910 r. W Amsterdamie w 1948 r. z udziałem 147 Kościołów powołano Światową Radę Kościołów z siedzibą w Genewie (skupia aktualnie powyżej 300 Kościołów). Wspólną podstawę teologiczną Kościołów zrzeszonych w Radzie stanowi uznanie bóstwa i zbawczej roli Jezusa Chrystusa. Kościół katolicki, początkowo nieufny wobec tej idei, sformułował swoje zasady ekumenizmu przy zachowaniu teologicznego pluralizmu na Soborze Watykańskim II. (RK)