Postać JAN PAWEŁ II właśc. Karol Józef Wojtyła biografia

Kim był JAN PAWEŁ II właśc. Karol Józef Wojtyła, co zrobił: 1 8 m a j a 1 9 2 0 - 2 kwietnia 2 0 0 5 Urodził się w Wadowicach w skromnej rodzinie urzędniczej. W 1938 r. ukończył wadowickie gimnazjum. W dalszym ciągu zaczął studia polonistyczne na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego (UJ). Po zamknięciu uniwersytetu poprzez hitlerowców pracował od 1940 r. jako robotnik w kamieniołomach Zakładów Chemicznych "Solvay" na Zakrzówku w Krakowie, a w dalszym ciągu w Borku Fałęckim, pod Krakowem. Razem z Mieczysławem Kotlarczykiem założył konspiracyjny Teatr Rapsodyczny (1941). Występował w nim jako aktor i reżyser, pisał także sztuki sceniczne. W 1942 r. wstąpił do konspiracyjnego Arcybiskupiego Seminarium Duchownego w Krakowie i studiował teologię na tajnym Wydziale Teologicznym UJ. 1 listopada 1946 r. dostał święcenia kapłańskie. W latach 1946-1948 studiował teologię na Papieskim Uniwersytecie Św. Tomasza z Akwinu w Rzymie. Po powrocie był wikariuszem we wsi Niegowić (pow. bocheński). Na Wydziale Teologicznym UJ w 1948 r. obronił pracę doktorską pt. Problem wiary w pismach św. Jana od Krzyża. W 1949 r. został wikarym w parafii św. Floriana w Krakowie w celu zorganizowania duszpasterstwa akademickiego. W tym samym roku rozpoczął także współpracę z "Tygodnikiem Powszechnym". Od 1953 r. był wykładowcą etyki socjalnej na Wydziale Teologicznym UJ, a od 1954 r. na Wydziale Filozoficznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (KUL). W 1954 r. została zatwierdzona jego habilitacja. Tytuł pracy O możliwościach zbudowania etyki katolickiej w oparciu o mechanizm Maxa Schelera. W 1956 r. został profesorem i kierownikiem Katedry Etyki KUL. W 1958 r. papież Pius XII mianował go biskupem pomocniczym archidiecezji krakowskiej. W 1963 r. papież Paweł VI mianował go arcybiskupem krakowskim. Brał aktywny udział w pracach II Soboru Watykańskiego (1962-1965). W 1967 r. został kardynałem. W swej archidiecezji walczył o budowę kościołów, między innymi w 1967 r. zainaugurował budowę kościoła Arka Pana w Nowej Hucie. W 1969 r. założył archidiecezjalny Instytut Teologii Rodziny. Pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski i przewodniczącego Komisji Episkopatu Polski do spraw Edukacji Katolickiej. 16 października 1976 r. został wybrany papieżem. Przybrał imię Jan Paweł II. W 1981 r. dokonano nieudanego zamachu na jego życie. Zmarł w Rzymie. Był pielgrzymem pokoju i ewangelii. Obdarzony ogromną charyzmą, łatwo nawiązywał kontakt z ludźmi. Odwiedził wszystkie kontynenty w okresie swoich 104 pielgrzymek. Dla Polski i Polaków spore znaczenie miały pielgrzymki w 1979, 1983, 1987, 1991, 1995, 1997, 1999 i 2002r. Przyczynił się do upadku mechanizmu komunistycznego w Polsce i innych państwach Europy Wschodniej. W sferze wewnątrzkościelnej był tradycjonalistą. Część oceniających jego pontyfikat wskazuje, że liczono, iż będzie nowoczesnym i liberalnym papieżem. Zarzucano mu konserwatyzm w sprawie uczestnictwa kobiet w życiu Kościoła, celibatu, aborcji, antykoncepcji czy także odrzucenie latynoskiej teologii wyzwolenia. Równocześnie jego poglądy na temat filozofii człowieka, losów jednostki ludzkiej, głownych problemów politycznych współczesnego świata były nowoczesne i śmiałe. Apelował o sprawiedliwość dla krajów Trzeciego Świata, dialog pomiędzy Wschodem i Zachodem, pokój i porozumienie na świecie. W wydanych 13 encyklikach poruszał sprawy socjalne (Laborem exercens, 1981), teologiczne (Redemptor hominis, 1979) i ekumeniczne (Ut unum sint, 1995). Dokonał reformy prawa kanonicznego i wprowadził poprawki w procedurze procesu beatyfikacyjnego i kanonizującego (1983). Sam przeprowadził sporo beatyfikacji i kanonizacji. Dokonał reorganizacji Kurii Rzymskiej. W 1992 r. wprowadził nowy Katechizm Kościoła katolickiego. Wydał także liczne prace filozoficzne, na przykład Zagadnienie podmiotu moralności, literackie, na przykład Brat naszego Boga, Tryptyk rzymski. (KM)