Postać GIORDANO BRUNO właśc. Filippo Bruno biografia

Kim był GIORDANO BRUNO właśc. Filippo Bruno co zrobił: s t y c z e ń 1 5 4 8 - 1 7 lutego 1 6 0 0 Ten włoski filozof, astronom i matematyk do dzisiaj uważany jest za znak ofiary poniesionej w imieniu wolności badań naukowych. Urodził się w Nola, koło Neapolu. W 1563 r. wstąpił w Neapolu do zakonu dominikanów i dziesięć lat potem dostał święcenia kapłańskie. W 1576 r. oskarżony został o herezję, gdyż podawał w niepewność dogmaty. Po ekskomunice, w niebezpieczeństwie aresztowaniem, uciekł z Neapolu, zrzucił habit zakonny i zaczął wędrówkę po Włoszech. W 1578 r. osiedlił się w Genewie, licząc na opiekę tamtejszej gminy kalwińskiej, lecz i stamtąd został usunięty za swe poglądy. Przeniósł się wówczas do Francji, gdzie w latach 1579-1583 był wykładowcą w Tuluzie i Paryżu. Później wyjechał w 1585 r. na krótko do Anglii, znajdującej się pod panowaniem Elżbiety I, lecz i tam, mimo odrębności Kościoła anglikańskiego, jego poglądy nie spotkały się z aprobatą. W następnych latach wędrował po Europie - raczej po państwach niemieckich. Poprzez rok nawet wykładał w Wittenberdze, zbliżając się do Kościoła luterańskiego. W 1592 r. namówiony do powrotu do Italii, został zdradzony poprzez jednego ze swych przyjaciół i wydany w ręce poszukującej go inkwizycji. Zapoczątkowało to prawie 8-letnie śledztwo, a później mechanizm skończony spaleniem na stosie. To, co w poglądach Giordana Bruna było nie do przyjęcia dla Kościoła katolickiego i powodowało ściganie go w całej Europie, to jego poglądy na wszechświat, podważające dogmatycznie traktowane Objawienie. Odwołując się do bliskiego mu neoplatonizmu i do idei kopernikańskiej, Bruno był przekonany do heliocentrycznego obrazu świata. Do tego prezentował wizję jego nieskończoności w przestrzeni i w okresie (Komos cyklicznie rodzący się i ginący), tak jak nieskończona jest natura Stwórcy, i wyciągał z tego logiczny wniosek, że mechanizm słoneczny jest tylko jednym z wielu tego typu ("Istnieje niezliczona liczba słońc; wokół tych słońc poruszają się niezliczone ziemie, podobnie jak siedem planet obiega nasze Słońce. Te światy są zamieszkane poprzez żyjące istoty, które znajdują się w kosmosie"). Próbował na nowo interpretować również dogmat o Trójcy Świętej, uważając Ducha Świętego za byt przenikający swą duchową istotą cały wszechświat. W czasach Bruna Trybunał Inkwizycji był już zreformowany i w połowie XVI w. zajmował się nie tylko, jak w średniowieczu, ściganiem "kacerzy" i "heretyków", lecz również - jako tak zwany Święte Oficjum - stał na straży religijnej ortodoksji. Mechanizmy prowadzone poprzez zakon dominikanów budziły strach sposobami, które stosowano i karą palenia na stosie, która groziła "herezjarchom", choć samo wykonywanie wyroków należało do władzy świeckiej. Początkowo Giordano Bruno zgodził się na publiczne odwołanie swoich poglądów, lecz ostatecznie wycofał się i przesłał na ręce papieża Klemensa VIII obszerne ich uzasadnienie. To wywołało podjęcie śledztwa, które trwało prawie 8 lat i skończyło się wydaniem wyroku skazującego za herezję. Także po nim nie odwołał swoich poglądów, jednakże pozostawiono mu 8 dni do namysłu. Wyrok został więc wykonany. Do sędziów miał się zwrócić wtedy ze słowami "Ten werdykt, ogłoszony w imieniu miłosiernego Boga, przeraża was zapewne bardziej niż mnie". Wchodząc na stos w Stolicy Piotrowej na Campo di Fiori, do tłumu skierował zaś słowa: "Umieram jako męczennik, z własnej woli. Moja dusza wraz z dymem uleci do raju". (RK)