Postać FIDEL ALEJANDRO CASTRO RUZ biografia

Kim był FIDEL ALEJANDRO CASTRO RUZ co zrobił: u r . 1 3 sierpnia 1 9 2 6 Urodził się w rodzinie bogatego plantatora trzciny cukrowej koło Mayari, w prowincji Oriente. Po ukończeniu szkół jezuickich w Santiago de Cuba i Hawanie studiował prawo na Uniwersytecie Hawańskim. W 1950 r. uzyskał dyplom doktora praw i nauk socjalnych. Jako jeden z najlepszych studentów otrzymywał wysokie stypendium, co pozwoliło mu uniezależnić się od rodziny. Prowadząc kancelarię adwokacką, bronił praw biedoty, a równocześnie zaczął działalność opozycyjną. Chciał, jako patriota i nacjonalista, pełnej niezależności Kuby. Rzucił hasło: "Ojczyzna lub zgon! Zwyciężymy!". Próbował obalić dyktaturę Fulgencio Batisty. Po nieudanej próbie stworzenia (atak na koszary Moncada 26 lipca 1953 r.) został skazany na 15 lat więzienia. W 1955 r., po ogłoszeniu amnestii, wyszedł z więzienia, a w dalszym ciągu wyjechał do Meksyku. Na emigracji, razem z Ernesto "Che" Guevarą, stworzył organizację Ruch 26 Lipca. W grudniu 1956 r. rozpoczęli oni walki z armią Batisty. Ostatecznie w styczniu 1959 r. Batista uciekł z Kuby, a władzę przejęły ugrupowania opozycyjne. Miesiąc potem stanął na czele rządu mającego charakter demokratyczny i narodowy. Ogłoszona radykalna reforma rolna i nacjonalizacja amerykańskiej własności za zbyt małym, zdaniem Amerykanów, odszkodowaniem wywołały zaostrzenie stosunków z USA. W 1961 r., po nawiązaniu poprzez Castro stosunków dyplomatycznych z ZSRR (1960) i podpisaniu umów gospodarczych, rząd USA zerwał relacje dyplomatyczne z Kubą. Równocześnie prezydent John F. Kennedy, próbując zastosować niezadowolenie części Kubańczyków (ok. 10 procent wyemigrowało do 1961 z Kuby), zorganizował próbę obalenia Castro. Desant 1300 ochotników kubańskich w Zatoce Świń (kwiecień 1961 r.) zakończył się niepowodzeniem i kompromitacją USA. Wydarzenie to doprowadziło do radykalizacji postawy Castro. Zrezygnował on z koncepcji tak zwany trzeciej drogi. Określił rewolucję na Kubie jako socjalistyczną. Wykorzystał inwazję do radykalnej rozprawy z opozycją w państwie. Zainstalowanie radzieckich wyrzutni rakietowych na Kubie doprowadziło w październiku 1962 r. do kryzysu kubańskiego, który mógł przekształcić się w światowy konflikt atomowy. Wycofanie rakiet radzieckich skończyło konflikt, lecz umocniło antyamerykańskie nastawienie Castro. W 1965 r. został sekretarzem generalnym Komunistycznej Partii Kuby i naczelnym dowódcą sił zbrojnych. Od 1976 r. sprawuje urząd prezydenta państwie. Pod koniec lat 70. rozpoczął nasilać się na Kubie kryzys gospodarczy. Część mieszkańców próbowała uciekać nielegalnie do USA. Kryzys pogłębił się po cofnięciu subwencji radzieckich poprzez Michaiła Gorbaczowa. W 1992 r. zmieniono konstytucję Kuby, ograniczając między innymi centralne planowanie w gospodarce. Próbą poprawy sytuacji gospodarczej było postawienie na postęp turystyki i otwarcie się na inwestorów zagranicznych. 31 lipca 2006r., przez wzgląd na operacją, Fidel Castro przekazał tymczasowo władzę swojemu bratu, Raulowi. Opinie o Castro są krańcowe: od bezwzględnego dyktatora do bohatera, symbolu walki o wolność Ameryki Łacińskiej. Znany jest z wielogodzinnych, kwiecistych przemówień i palenia cygar. Popularnie jest nazywany El Comandante. Wprowadził na Kubie fideizm (castroizm) - połączenie przedmiotów marksizmu z tezami José Martiego. Opowiedział się za latynoamerykańską drogą do socjalizmu, głosząc hasło: "Socjalizm lub zgon". Wspierał rewolucyjne ruchy w Ameryce Łacińskiej (Boliwia, Nikaragua, Salwador, Grenada) i w Afryce (Etiopia, Angola). Najpierw XXI w., w ramach tak zwany internacjonalistycznego obowiązku rewolucyjnej Kuby, poparł Boliwię i Wenezuelę. Wysłał tam nie tylko lekarzy-misjonarzy, lecz również w 2006r. podpisał Boliwariańską Alternatywę dla Ameryki (ALBA) i Traktat o handlu narodów, mający zacieśnić współpracę gospodarczą między tymi krajami. Próbował także odegrać najważniejszą rolę w ruchu krajów niezaangażowanych, co skończyło się niepowodzeniem. W polityce wewnętrznej sukcesem była walka z analfabetyzmem, upowszechnienie kultury, brak problemów rasowych i do lat 90. wysoki poziom ochrony zdrowia. Nastąpił jednak stopniowy upadek rolnictwa. Powszechna stała się reglamentacja żywności i innych produktów i energii elektrycznej. Za obecne kłopoty wini sankcje USA, głosząc poprzez cały moment swych rządów hasło: "Kuba - tak. Jankesi - nie!". (KM)