Postać BORYS NIKOŁAJEWICZ JELCYN biografia

Kim był BORYS NIKOŁAJEWICZ JELCYN co zrobił: 1 lutego 1 9 3 1 - 2 3 kwietnia 2 0 0 7 Urodził się we wsi Butka, niedaleko Swierdłowska (aktualnie Jekaterynburg). W młodości pracował jako robotnik budowlany. W 1955 r. ukończył Uralski Instytut Politechniczny i uzyskał tytuł inżyniera budownictwa. W 1961 r. został członkiem Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego (KPZR). W latach 1966-1976 był pracownikiem obwodowej organizacji partyjnej. Odpowiadał za postęp budownictwa mieszkaniowego. W 1976 r. został I sekretarzem Obwodowego Komitetu KPZR w Swierdłowsku. Od 1981 r. był członkiem Komitetu Centralnego KPZR. Po dojściu do władzy Michaiła Gorbaczowa (1985) Jelcyn został przeniesiony do Moskwy, gdzie pełnił funkcję I sekretarza Komitetu Miejskiego KPZR. Popierany poprzez Gorbaczowa, najpierw 1986 r. został zastępcą członka Biura Politycznego KC KPZR. Jako rzeczywisty gospodarz Moskwy zapewnił sobie sporą popularność pośród jej mieszkańców. Ogłosił program walki z korupcją. Zrezygnował z nie wszystkich przywilejów, na przykład ze służbowej limuzyny. Radykalnie poparł program pierestrojki. Wręcz rozpoczął krytykować Gorbaczowa, że ten jest zbyt zachowawczy. Wywołało to krytykę jego poczynań poprzez część kierownictwa partii. Wykorzystując atak serca, który przeszedł 9 listopada 1987 r., pozbawiono go funkcji partyjnych. Mianowano go pierwszym zastępcą kierownika Państwowego Komitetu ZSRR do spraw Budownictwa. Jednak Jelcyn, mając poparcie reformatorskiego skrzydła KPZR i liberalnej inteligencji i robotników, etapowo odbudowywał swą pozycję. 27 marca 1989 r. zyskał w Moskwie 89,6% głosów w wyborach na deputowanego Zjazdu Delegatów Ludowych. Dalsze powiększenie jego popularności zaowocowało wyborem na przewodniczącego Porady Najwyższej Rosyjskiej Federacyjnej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej (29 maja 1990). Pokonał popieranego poprzez Gorbaczowa Aleksandra Własowa. W praktyce odpowiadało to funkcji premiera Rosji. Następnym sukcesem był wybór na prezydenta RFSRR. 12 czerwca 1991 r. zdecydowanie wygrał w wyborach powszechnych. 10 lipca objął urząd pierwszego prezydenta Rosji. Jeszcze większą popularność zyskał po puczu sierpniowym. W dniach 19- 21 sierpnia 1991 r. wiceprezydent ZSRR, Giennadij I. Janajew i premier Walentyn Pawłow próbowali obalić rządy Gorbaczowa. Jelcyn przekształcił parlament rosyjski w centrum oporu i wydał decyzje unieważniające przejęcie władzy poprzez puczystów. Dzięki poparciu społeczeństwa i lokalnego wojska przywrócił rządy Gorbaczowa. Naprawdę pucz wyniósł do władzy Jelcyna, który zastąpił chwiejnego w tym czasie Gorbaczowa. W dniach 7-8 grudnia 1991 r. Jelcyn doprowadził do spotkania w Puszczy Białowieskiej z prezydentem Ukrainy, Leonidem Krawczukiem i prezydentem Białorusi, Stanisławem Szuszkiewiczem. Bez powiadomienia prezydenta ZSRR, Gorbaczowa powołali oni Wspólnotę Niepodległych Krajów. Oznaczało to koniec ZSRR (formalne rozwiązanie 25 grudnia 1991).następne miesiące rządów przyniosły spadek popularności Jelcyna. Brak efektów reform gospodarczych i krytyka ze strony Porady Najwyższej wywołały radykalizację jego działań. 21 września 1993 r. rozwiązał parlament, a w październiku na jego rozkaz oddziały wojskowe zdobyły gmach zbuntowanego parlamentu. 12 grudnia 1993 r. przeforsował nową konstytucję Rosji. Szeroko zwiększała ona kompetencje prezydenta. Brak konsekwencji w realizowaniu polityki gospodarczej, nadużywanie alkoholu, pogarszający się stan zdrowia i niepopularny atak na Czeczenię (11 grudnia 1994) osłabił jego pozycję w Rosji. Pomimo tego, przy poparciu gen. A. Lebiedzia, wygrał wybory prezydenckie w 1996 r. W drugiej turze pokonał Giennadija Ziuganowa. Dalsze pogorszenie stanu zdrowia zmusiło go do ustąpienia przed upływem kadencji. 31 grudnia 1999 r. zastąpił go ówczesny premier Władimir Putin. Zmarł w Moskwie. Został pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym. Uroczysty pogrzeb odbył się z udziałem przedstawicieli byłych i aktualnych władz państwowych z zagranicy. (KM)