Postać Bolesław Wstydliwy biografia

Kim był Bolesław Wstydliwy co zrobił: 1226-1279 Urodził się 21 czerwca 1226 r. jako drugie dziecko Leszka Białego i Grzymisławy. Nie dane mu było poznać ojca, który zginął tragicznie w Gąsawie, kiedy Bolesław miał niecałe półtora roku. Na skutek wieku nie mógł więc także objąć rządów w Krakowie. Odpowiednio z układami w Cieni z 1228 r., po zgonu Leszka tron objął Władysław Laskonogi. Wkrótce także, na skutek problemów Laskonogiego w Wielkopolsce, w jego imieniu przejął tron krakowski Henryk Brodaty. Niedługo trzeba było czekać, by o tron ów wybuchły następne duży, gdyż pretensje doń zgłaszał również młodszy brat Leszka Białego, Konrad Mazowiecki. Malutki Bolesław wspólnie z matką przebywali w owym czasie w Sandomierzu, który został im oddany na siedzibę. W zasadzie każdy obejmujący tron krakowski książę brał ich pod opiekę, niezależnie od rodzonego stryja Bolesława, Konrada, który porwał go w 1233 r. i osadził wraz z Grzymisławą w Czersku, a potem w Sieciechowie. Z niewoli odbił ich Klemens z Ruszczy, z rodu Gryfitów, na zlecenie Henryka Brodatego, który tym samym wzmocnił własne panowanie w Krakowie. Grzymisława gdyż w imieniu syna zrzekła się praw do Krakowa, książę śląski przekazał im z kolei ziemię sandomierską, nad którą sprawował opiekę.Pomimo dojścia do lat sprawnych i ożenku Bolesława z księżniczką węgierską Kingą w 1239 r., nikt nie miał zamiaru oddawać mu tronu krakowskiego i Bolesław chyba się z tym faktem pogodził. Chociaż wypadki losu potoczyły się odmiennie - w 1238 r. zmarł Henryk Brodaty, po którym tron krakowski objął jego syn, Henryk Pobożny. Po jego tragicznej zgonu pod Legnicą w 1241 r. na kilka miesięcy zasiadł na owym tronie jego najstarszy syn Bolesław, zwany Rogatką, a po wygnaniu tego ostatniego - młodszy brat Leszka Białego, Konrad Mazowiecki. Trzeba tu dodać, iż uchodząc przed najazdem mongolskim do siostry na Węgry, Bolesław nie mógł wziąć udziału w rozgrywkach o tron krakowski po zgonu Pobożnego. Chociaż po swoim powrocie, przy użyciu wspomnianego już Klemensa z Ruszczy, powiodło mu się odebrać Kraków z rąk stryja i w 1243 r. oficjalnie zasiąść na jego tronie. Samego Konrada pokonał zaś w bitwie pod Suchodołem, a rychła zgon księcia mazowieckiego (1247) usunęła przeciwników rządów Bolesława w Krakowie. Książę ten okazał się zresztą prawdziwym dobroczyńcą dla miasta i jego mieszkańców. To za jego rządów wzrósł niepomiernie prestiż biskupstwa krakowskiego, doszło także do kanonizacji biskupa Stanisława. Najistotniejszą jednak kwestią była lokacja Krakowa na prawie niemieckim z 5 czerwca 1257 r., którego ślady widać do dziś w planie Starego Miasta. Na rządach Bolesława zdobyła także ziemia krakowska, lokacja Krakowa nie była gdyż jedyną dokonaną poprzez Bolesława - prawa miejskie dostała wówczas między innymi również Bochnia. Ponadto Bolesław doprowadził do rozbudowy i modernizacji bardzo dochodowych żup solnych w Wieliczce i Bochni. Wymieniła się również hierarchizacja urzędów - przed będącym dotąd na czele wojewodą stanął kasztelan krakowski. W ślady męża i brata szły Salomea i Kinga, fundując nowe klasztory - Salomea klaryskom w Zawichoście, a potem w Skale, a Kinga w Starym Sączu.W 1253 r. Bolesław, ze względu pochodzenia żony, zaangażował się po stronie węgierskiej w konflikt o Morawy, który strona węgierska toczyła z Czechami. Dla kwestie tej pozyskał księcia sieradzkiego Leszka Czarnego i księcia halickiego Daniela. Do głównej bitwy przy współudziale wojsk polskich, którą władca węgierski przegrał, doszło w 1260 r. pod Groissenbrunn. Na krótko wcześniej na Małopolskę najechały po raz następny wojska mongolskie (1259/1260), przed którymi Bolesław uszedł, tym wspólnie do Sieradza na dwór Leszka Czarnego. Konflikt z Czechami, gdzie Bolesław opowiedział się po stronie węgierskiej, nie przyniósł nam jakichkolwiek wymiernych korzyści, lecz również uchronił od strat. Choć podkreślić należy, iż - pomimo tego że w powyższym sporze spadek po Babenbergach przeszedł w ręce czeskie - Węgrzy co parę lat podejmowali próby jego przejęcia, a Bolesław za każdym wspólnie wiernie stał u ich boku. Niestety, było tak do r. 1272, kiedy to nowy król węgierski, Władysław IV, okazał się miernym politykiem i władca czeski Przemysł Ottokar II przeciągnął na własną stronę Bolesława Wstydliwego i Leszka Czarnego. Zmiana sojusznika nie do końca okazała się szczęśliwa, gdyż w 1278 r. Ottokar II przegrał pod Suchymi Krutami bitwę o ów spadek, tym wraz z władcą niemieckim (sam Przemysł zresztą zginął); wojska Wstydliwego, będące u jego boku, siłą rzeczy również poniosły klęskę, a dziedzictwo po Babenbergach przeszło na Rudolfa Habsburga. Nie wyszła także księciu próba chrystianizacji ziemi łuckiej.Innymi słowy można stwierdzić, iż jeżeli w razie Krakowa i Małopolski Bolesław okazał się dobrym władcą, to jednak nie wykazał się ani talentem dyplomatycznym, ani strategicznym na polu międzynarodowym. Zaznaczyć jednak trzeba, iż w trakcie próby strącenia go z tronu krakowskiego, podjętej poprzez księcia opolskiego Władysława, pokonał przeciwnika w 1273 r. pod Bogucinem i utrzymał się na stolicy krakowskiej aż do zgonu. Zmarł 7 grudnia 1279 r., bezpotomnie. Zgodnie gdyż z obowiązującą w tamtym czasie modą, księżna Kinga poprosiła męża o tak zwany białe małżeństwo, na co Bolesław dwornie, jednakże z oporami przystał. Gdyż Kinga, pomimo namów spowiednika i krewnych, nie złamała ślubowania, na Bolesławie skończyła się linia małopolska Piastów. Książę został pochowany w klasztorze franciszkanów Krakowie. (BCz)1226narodziny Bolesława1227zgon Leszka Białego w Gąsawie1241pierwszy najazd Tatarów na Polskę1243-1279rządy Bolesława Wstydliwego w Krakowie1253kanonizacja biskupa Stanisława1257lokacja Krakowa na prawie niemieckim1279zgon Bolesława Wstydliwego