Postać ADOLF HITLER biografia

Kim był ADOLF HITLER co zrobił: 2 0 kwietnia 1 8 8 9 - 3 0 kwietnia 1 9 4 5 Urodził się w Braunau am Inn (Austria). W latach 1907-1913 przebywał w Wiedniu, gdzie bez powodzenia próbował otrzymać się do Akademii Sztuk Pięknych. Utrzymywał się między innymi ze sprzedaży akwareli. W 1913 r. wyjechał do Monachium. Po wybuchu I wojny światowej jako ochotnik walczył w armii niemieckiej na froncie zachodnim. Był podwójnie ranny i odznaczony Krzyżem Żelaznym I i II klasy. W 1919 r. wstąpił do Niemieckiej Partii Robotniczej, która przekształciła się w Narodowosocjalistyczną Niemiecką Partię Robotniczą (NSDAP). W połowie 1921 r. stanął na jej czele jako führer (wódz). Utworzył bojówki partyjne, tak zwany oddziały szturmowe (SA). W listopadzie 1923 r. wspólnie z gen. E. Ludendorffem próbował przejąć władzę (tak zwany pucz monachijski). Po 8 miesiącach więzienia przystąpił do odbudowy partii. Rozwinął aparat propagandowy. Sam z polityka regionalnego stał się charyzmatycznym przywódcą ogólno niemieckim. Wykorzystał ogromny kryzys gospodarczy do powiększenia popularności partii. Po przyjęciu obywatelstwa niemieckiego kandydował w 1932 r. na urząd prezydenta. Walkę przegrał z dotychczasowym prezydentem P. von Hindenburgiem, lecz NSDAP stała się najliczniejszą partią w Reichstagu (parlamencie). Po uzyskaniu poparcia przedstawicieli ogromnych koncernów niemieckich stworzył z konserwatystami rząd koalicyjny (1933). Jako kanclerz dostał od Reichstagu wyjątkowe pełnomocnictwa. Wykorzystując sfingowane podpalenie gmachu Reichstagu, rozprawił się z komunistami na mocy ustawy Zum Schutz von Volk und Staat (O ochronie narodu i państwa). Do końca roku zlikwidował także inne partie polityczne i związki zawodowe. W czerwcu 1934 r. zlikwidował opozycję wewnątrz NSDAP w trakcie tak zwany nocy długich noży. Spadła w tym czasie ranga SA kosztem SS kierowanej poprzez H.?Himmlera. Po zgonu Hindenburga połączył urząd kanclerza i prezydenta, co zo-stało potwierdzone ogólnonarodowym plebiscytem. Zastąpił także tradycyjną flagę swastyką. Zunifikował struktury państwowe (Gleichtschaltung). Administrację państwa podporządkował kierownictwu partyjnemu. Zniósł prawa obywatelskie. Wprowadził terror oparty na, w okolicy SS i SA, Tajnej Policji Państwowej - gestapo i służbie bezpieczeństwa SD. Przeciwników umieszczano w więzieniach albo obozach koncentracyjnych. Powstało kraj totalitarne. W polityce zagranicznej sukcesywnie łamał postanowienia wersalskie. Zainicjował postęp przemysłu zbrojeniowego, przyśpieszając tym samym wyjście Niemiec z kryzysu gospodarczego i wprowadził powszechny wymóg służby wojskowej (1935). Ogłosił remilitaryzację Nadrenii (1936). W 1936 r. podpisał układ z Mussolinim (oś Berlin - Rzym) i Japonią (pakt antykominternowski). Układy te przekształciły się w 1937 r. w oś Berlin - Rzym - Tokio. W 1938 r. zaczął moment podbojów terytorialnych, początkowo pokojowy. Zajął Austrię (tak zwany Anschluss), Sudety czeskie (po konferencji monachijskiej), a w 1939 r. resztę Czech (tak zwany Protektorat Czech i Moraw) i Kłajpedę i podporządkował sobie nowo powstałą Słowację. Nawiązał bliskie relacje dyplomatyczne z ZSRR (układ Ribbentrop-Mołotow). Atakiem na Polskę (1 września 1939) zaczął II wojnę światową. W 1940 r. zajął Danię, Norwegię, Belgię, Holandię, Luksemburg i pokonał Francję. Zaczął także wojnę z Ogromną Brytanią. W 1941 r. wkroczył na Bałkany. Do 1943 r. walczył w Afryce Północnej. Początkiem klęski stała się agresja na ZSRR (1941). Niecelny blitzkrieg i stworzenie koalicji antyhitlerowskiej doprowadziły do upadku III Rzeszy. W lipcu 1944 r. doszło w Wilczym Szańcu do nieudanego zamachu dokonanego poprzez płk. Clausa Schenka von Stauffenberga. Ostatecznie popełnił samobójstwo w swej kwaterze w Berlinie. Był ideologiem niemieckiego faszyzmu zwanego hitleryzmem albo nazizmem. Własne poglądy zawarł w Mein Kampf (Moja walka). W 1 tomie Abrechnung (Obrachunek) omówił powody klęski Niemiec w 1918 r. i wystąpił z koncepcją Lebensraumu (przestrzeni życiowej). Tom 2 Die Nationalsozialistische Bewegung (Ruch narodowosocjalistyczny) mówi o walce politycznej i przyszłości nazistowskiego państwa. Był on nasycony antysemityzmem, nacjonalizmem i antykomunizmem. Wprowadził definicja wyższości rasy aryjskiej (rasy panów) i usuwanie podludzi, do których zaliczał Żydów, Cyganów, homoseksualistów i chorych psychicznie. W praktyce zaowocowało to ustawami norymberskimi i ludobójstwem mln ludzi. (KM)