Postać ABRAHAM LINCOLN biografia

Kim był ABRAHAM LINCOLN co zrobił: 1 2 lutego 1 8 0 9 - 1 5 kwietnia 1 8 6 5 Urodził się w Hodgenville (stan Kentucky). Jego tata, pochodzenia angielskiego, był cieślą. W 1811 r. rodzina przeniosła się do Knob Grek, a pięć lat potem do Pigeon Greek (stan Indiana). Do szkoły nie uczęszczał często, wiedzę zdobywał z książek, z których uczył się czytać, i z życia. W tym czasie ciężko pracował w rodzinnym gospodarstwie i wynajmował się do pracy. W 1830 r. rodzina przeprowadziła się do Macon w Illinois. Rok potem zaczął pracę w sklepie i młynie jako buchalter. Krótko, w 1832 r., przebywał w wojsku. Po powrocie, razem z Williamem Bertym, założył trzy sklepy. Wkrótce zbankrutował. Potem był kierownikiem poczty, listonoszem i zastępcą powiatowego mierniczego. Działalność publiczną rozpoczął Lincoln jako lokalny polityk w New Salem. W latach 1834-1840 był 4-krotnie wybierany do stanowego zebrania ustawodawczego. W 1837 r. został adwokatem w Springfield. W latach 1847-1849 był członkiem Izby Reprezentantów z ramienia partii wigów. Na kilka lat wycofał się z działalności politycznej, gdyż nie dostał posady rządowej od prezydenta Taylora, którego popierał w wyborach. Wrócił jako zagorzały przeciwnik rozszerzania zasięgu niewolnictwa w stanach zjednoczonych ameryki o nowe stany, przez wzgląd na uchwaleniem w 1854 r. ustawy Kansas-Nebraska. Jej autorem był jego lokalny przeciwnik polityczny, demokrata Spółka akcyjna Douglas. W 1856 r. przyłączył się do Partii Republikańskiej. Dwa lata potem przegrał wybory do Senatu, lecz głośne debaty z Douglasem, gdzie piętnował niewolnictwo, przysporzyły mu popularności. W 1860 r. uzyskał nominację republikanów w wyborach prezydenckich, które wygrał dzięki rozłamowi pośród demokratów. Jeszcze przed zaprzysiężeniem Lincolna na prezydenta (4 marca 1861) rozpoczęła się secesja stanów południowych. W sumie 11 stanów na symbol protestu opuściło Unię. Lincoln starał się uratować jedność państwie. Chociaż 12 kwietnia 1861 r. wybuchła wojna pomiędzy Północą a Południem. Wojna secesyjna trwała do 1865 r. Lincoln nie wahał się użyć wszelkich dostępnych mu środków, aby przez zwycięstwo militarne nad Południem wypełnić konstytucyjny wymóg. Po bitwie pod Gettysburgiem (1863) wygłosił jedną z najsłynniejszych swoich mów, gdzie wysiłek wojenny utożsamiał z obroną wolności i przetrwaniem demokracji. Równocześnie bezpośrednio kierował prowadzeniem działań wojennych, nie unikał podejmowania trudnych decyzji strategicznych i personalnych. Ostatecznie, w 1864 r., mianował na głównych dowódców Ulyssesa Granta i Williama Shermana, którzy zapewnili wojskom Unii zwycięstwo. W 1862 r. doprowadził do przyjęcia ustawy o osadnictwie (Homestead Act), która zjednała dla Unii rzesze farmerów z nowych terytoriów. Sprawę zniesienia niewolnictwa rozpoczął traktować nie tylko jako akt sprawiedliwości, lecz również jako konieczny środek wojenny. 1 stycznia 1863 r. ogłosił Akt o abolicji (w 1865 r. wszedł, jako XIII poprawka, do Konstytucji Stanów Zjednoczonych), który przyznawał wolność niewolnikom na terytoriach objętych rebelią. W ten sposób 180 tys. Murzynów walczyło po stronie Unii. W 1864 r. wybrany został ponownie na prezydenta w wyborach, gdzie nie uczestniczyły stany Południa. Pokonał demokratę, gen. Mc Clellana. Wojna secesyjna przyniosła olbrzymie utraty. Po obu stronach zginęło ok. 620 tys. żołnierzy. Po jej zakończeniu Lincoln chciał przywrócić jedność przez amnestię, niepodejmowanie jakichkolwiek środków karnych wobec Południa. Warunkiem było uznanie poprzez Południe konstytucji wspólnie z XIII poprawką. 14 kwietnia 1865 r., 5 dni po kapitulacji Południa pod Appomattox, prezydent został śmiertelnie postrzelony w teatrze w Waszyngtonie poprzez fanatycznego zwolennika Południa, aktora J.W. Bootha. Był osobą kontrowersyjną. W Stanach Zjednoczonych Ameryki zaliczany jest do głownych bohaterów narodowych, wspólnie z Jerzym Washingtonem i ojcami założycielami. Równocześnie przeciwnicy oceniają go jako największego zdrajcę ideałów amerykańskich. Na południu jest traktowany jako tyran, który odmówił im prawa do wolności w imię zachowania jedności państwie. (KM)