Co znaczy Barok : Zapamiętaj tych pisarzy:
Józef Baka (1707-1780) – poprzez długie lata uważany za grafomana; jezuita, pisarz piszący raczej o Zgonu. Używał poetyki późnego baroku, aczkolwiek chronologicznie pisał już w czasach saskich. Jan III Sobieski (1629-1696) – listy króla do królowej Marysieńki to najsłynniejszy przykład epistolografii barkowej. Prócz wyznań miłosnych władca pisze także o zdarzeniach wojennych, co pozwala je traktować jako dokument historyczny. Wespazjan Kochowski (1633-1700) – pisarz, sarmata tęskniący za ziemiańskim życiem i harmonią. Zestaw jego wierszy to Niepróżnujące próżnowanie, a zestaw psalmów jego autorstwa nosi tytuł Psalmodia polska. Uważał, Iż Polacy są narodem wybranym poprzez Boga do wyższych celów – do tej tematyki powrócą romantycy. Jan Andrzej Morsztyn (1621-1693) – artysta literaturze dworskiej, marinista. Mówiono, Iż błahą treść ubiera w wyszukaną formę. Posługiwał się zaskakującymi porównaniami, powtórzeniami, wyliczeniami. Tłumaczył również tragedie francuskie Pierre’a Corneille’a. Zbigniew Morsztyn (1628-1689) – doświadczony w wojennych potyczkach (między innymi w wojnach kozackich i moskiewskich) pisał o wojnie. Jego tom wierszy to Muza domowa. Daniel Naborowski (1573-1640) – skończył medycynę i służył na dworach magnackich, lecz jest znany z literaturze barokowej. Poprzez długie lata był dyplomatą, lecz na starość, znudzony takim życiem, został ziemianinem. W wierszach pisze o przemijaniu, kruchości istnienia, następstwie pokoleń. Jan Chryzostom Pasek (około 1636-około 1701) – przedstawiciel szlachty sarmackiej, który opisał własne życie w Pamiętnikach. Znalazła się tam i wojskowa młodość, i ziemiański wiek średni. Dzięki jego twórczości poznajemy mentalność i charaktery szlachty barokowej. Wacław Potocki (1621-1696) – po ślubie wymienił wyznanie, ponieważ jego żona była arianką; w ich domu odbywały się spotkania innowierców, poprzez co miał liczne kłopoty. Jest przedstawicielem, lecz także krytykiem kultury sarmackiej. Mocno krytykował magnaterię. Idealizował ziemski wzorzec życia, lecz widział jego słabe strony (w odróżnieniu do większości Sarmatów). Był pisarzem-dziennikarzem – w swoich tekstach zawarł sporo propozycji reform. Samuel Twardowski (1600-1661) – jezuita, epik, piewca miłości. Jego najsłynniejszy utwór to Dafuis w drzewo bobkowe przemieniła się..., do którego nawiązał w swoim wierszu Jarosław Marek Rymkiewicz
Streszczenie Pisarzy Tych znaczenie.
