Co znaczy PRZEŁOM 1932 ROKU:
Data 1932 w umowny sposób wyznacza istotną cezurę w dziejach literatury okresu dwudziestolecia. Wiąże się ona z przesunięciem punktu ciężkości w stronę prozy, w szczególności jeżeli chodzi o zjawiska nowatorskie, które w poprzedniej dekadzie dominowały w literaturze. Z początkiem lat 30. do literatury wkracza także nowa generacja pisarzy (tak zwany pokolenie 1910).
Wymieniła się geografia życia literackiego. W literaturze nowe zjawiska ujawniły się gdyż w ośrodkach prowincjonalnych. W środowisku lubelskim rolę animatora odegrał Józef Czechowicz, który skupił wokół siebie grono młodszych pisarzy (J. Łobodowski, W. Iwaniuk i inni). Dzięki Czechowiczowi stworzony został pomost pomiędzy poetycką awangardą lat 20. i jej następcami. Spektakularnym wydarzeniem był zorganizowany poprzez lubelskiego poetę (już po przeprowadzeniu się do stolicy) festiwal nazwany najazdem Awangardy na Warszawę (1934), który zwrócił uwagę publiczności i centralnych pism literackich na debiutantów. Niemniej ważna okazała się działalność ośrodka wileńskiego, czyli pisarzy związanych z ekipą Żagarów (nazwa pochodzi od pisma wydawanego nieregularnie w latach 1931-1934), między innymi J. Zagórskiego, T. Bujnickiego, C. Miłosza. Druga Awangarda poetycka (zobacz Awangarda tak zwany Druga) nawiązywała do dokonań zwrotniczan (zobacz Awangarda Krakowska), odrzucając zarazem ich cywilizacyjny optymizm i proponując inną problematykę. Ukazując doświadczenia egzystencjalne i zagrożenia niesione poprzez historię, chętnie sięgano także do tradycji symbolizmu (motywy apokaliptyczne i katastroficzne).
Nastroje takie nie były obce także debiutantom w prozie. Aczkolwiek nie tworzyli oni ani grup ani programów literackich, chętnie manifestowali wspólnotę pokoleniową - i tak także byli postrzegani poprzez krytyków. Prócz przedstawicieli pokolenia 1910, najpierw lat 30. debiutował także Bruno Schulz, związany z młodszymi autorami intelektualnie i towarzysko.
Utwory debiutantów na różne metody zrywały bądź bardzo głęboko modyfikowały tradycję mimetyczną. Niektórzy pisarze, w nawiązaniu do naturalizmu, równocześnie proponowali rozwiązania prekursorskie wobec prozy przedstawiającej wizję jednostki o rysach znamiennych dla antropologii behawiorystycznej czy egzystencjalistycznej (Szczury Adolfa Rudnickiego, Wspólny pokój Zbigniewa Uniłowskiego). W Adamie Grywałdzie Tadeusza Brezy pasja analityczna, zorientowana na przedstawienie systemów funkcjonowania jednostki w społeczeństwie, zbiegła się z chłodnym, beznamiętnym dyskursem narratora, co zapowiada późniejsze przemiany tej twórczości, powiązane ze zjawiskiem eseizacji prozy. Twórczość debiutantów otworzyła się także na inspiracje nowych koncepcji psychologicznych: personalizmu i psychoanalizy (Jerzy Andrzejewski, Michał Choromański, również (zobacz) powieść historyczna). Dążenia do eksperymentu najsilniej wystąpiły zaś w pierwszych utworach Gombrowicza (zobacz Opowiadania Gombrowicza) i prozie Schulza (zobacz Proza Schulza i Sklepy cynamonowe Schulza).
Propozycje debiutantów lat 30. były bardzo mocno osadzone w klimacie ideowym epoki. Nieufność wobec zastanych struktur socjalnych i mechanizmów politycznych skłaniała do postawy krytycznej, ujawniania anachronizmów polskiej kultury, manifestowania niewiary w trwałość zastanego porządku, opisywania systemów podporządkowujących indywiduum społeczeństwu. Aczkolwiek u ówczesnych debiutantów trudno się dopatrzeć daleko idących zbieżności w dziedzinie poetyki, ich wystąpienie odświeżyło i wzbogaciło literackie konwencje, inicjując szereg tendencji, które rozwinęły się w momencie powojennym.
(Krzysztof Uniłowski)
Zobacz także: PERIODYZACJA
Wymieniła się geografia życia literackiego. W literaturze nowe zjawiska ujawniły się gdyż w ośrodkach prowincjonalnych. W środowisku lubelskim rolę animatora odegrał Józef Czechowicz, który skupił wokół siebie grono młodszych pisarzy (J. Łobodowski, W. Iwaniuk i inni). Dzięki Czechowiczowi stworzony został pomost pomiędzy poetycką awangardą lat 20. i jej następcami. Spektakularnym wydarzeniem był zorganizowany poprzez lubelskiego poetę (już po przeprowadzeniu się do stolicy) festiwal nazwany najazdem Awangardy na Warszawę (1934), który zwrócił uwagę publiczności i centralnych pism literackich na debiutantów. Niemniej ważna okazała się działalność ośrodka wileńskiego, czyli pisarzy związanych z ekipą Żagarów (nazwa pochodzi od pisma wydawanego nieregularnie w latach 1931-1934), między innymi J. Zagórskiego, T. Bujnickiego, C. Miłosza. Druga Awangarda poetycka (zobacz Awangarda tak zwany Druga) nawiązywała do dokonań zwrotniczan (zobacz Awangarda Krakowska), odrzucając zarazem ich cywilizacyjny optymizm i proponując inną problematykę. Ukazując doświadczenia egzystencjalne i zagrożenia niesione poprzez historię, chętnie sięgano także do tradycji symbolizmu (motywy apokaliptyczne i katastroficzne).
Nastroje takie nie były obce także debiutantom w prozie. Aczkolwiek nie tworzyli oni ani grup ani programów literackich, chętnie manifestowali wspólnotę pokoleniową - i tak także byli postrzegani poprzez krytyków. Prócz przedstawicieli pokolenia 1910, najpierw lat 30. debiutował także Bruno Schulz, związany z młodszymi autorami intelektualnie i towarzysko.
Utwory debiutantów na różne metody zrywały bądź bardzo głęboko modyfikowały tradycję mimetyczną. Niektórzy pisarze, w nawiązaniu do naturalizmu, równocześnie proponowali rozwiązania prekursorskie wobec prozy przedstawiającej wizję jednostki o rysach znamiennych dla antropologii behawiorystycznej czy egzystencjalistycznej (Szczury Adolfa Rudnickiego, Wspólny pokój Zbigniewa Uniłowskiego). W Adamie Grywałdzie Tadeusza Brezy pasja analityczna, zorientowana na przedstawienie systemów funkcjonowania jednostki w społeczeństwie, zbiegła się z chłodnym, beznamiętnym dyskursem narratora, co zapowiada późniejsze przemiany tej twórczości, powiązane ze zjawiskiem eseizacji prozy. Twórczość debiutantów otworzyła się także na inspiracje nowych koncepcji psychologicznych: personalizmu i psychoanalizy (Jerzy Andrzejewski, Michał Choromański, również (zobacz) powieść historyczna). Dążenia do eksperymentu najsilniej wystąpiły zaś w pierwszych utworach Gombrowicza (zobacz Opowiadania Gombrowicza) i prozie Schulza (zobacz Proza Schulza i Sklepy cynamonowe Schulza).
Propozycje debiutantów lat 30. były bardzo mocno osadzone w klimacie ideowym epoki. Nieufność wobec zastanych struktur socjalnych i mechanizmów politycznych skłaniała do postawy krytycznej, ujawniania anachronizmów polskiej kultury, manifestowania niewiary w trwałość zastanego porządku, opisywania systemów podporządkowujących indywiduum społeczeństwu. Aczkolwiek u ówczesnych debiutantów trudno się dopatrzeć daleko idących zbieżności w dziedzinie poetyki, ich wystąpienie odświeżyło i wzbogaciło literackie konwencje, inicjując szereg tendencji, które rozwinęły się w momencie powojennym.
(Krzysztof Uniłowski)
Zobacz także: PERIODYZACJA
- Co znaczy POWIEŚĆ POPULARNA:
- Porównanie literackiej postaci kultury masowej, jaką jest poezja popularna, można szukać już w XVI wiecznej poezji odpustowej. Chociaż dopiero w. XIX, dzięki upowszechnieniu się zdolności czytania i przełom 1932 roku co znaczy.
- Krzyżówka POWIEŚĆ TZW. NURTU WIEJSKIEGO:
- Dlaczego nurtu wiejskiego w prozie powojennej zdecydowały nie tylko kryteria tematyczne. W latach 60. mieliśmy do czynienia ze swoistą inwazją prozaików o wiejskiej genealogii socjalnej i kulturowej przełom 1932 roku krzyżówka.
- Co to jest POEZJA SZYMBORSKIEJ:
- Jak lepiej literaturze najambitniejszych intelektualnie, jeden ze światów poetyckich o najciekawszym sposobie istnienia - tak o liryce Szymborskiej pisał w 1977 r. Jerzy Kwiatkowski, uznając tę twórczość za przełom 1932 roku co to jest.
- Słownik POEZJA POLITYCZNA:
- Kiedy politycznej ustala się zazwyczaj utwory, które są wobec polityki instrumentalne . W najprostszym rozumieniu chodzi o utwory, których tematem jest polityka, a zatem pełniące w pierwszej kolejności przełom 1932 roku słownik.
- Czym jest POEZJA KONTYNENTÓW:
- Od czego zależy polskiej poezji emigracyjnej był okresem jednym z najtrudniejszych w jej krótkich dziejach. Po względnie bogatej fali wydawnictw poetyckich, nagle nastąpiło załamanie ruchu wydawniczego, a średnia przełom 1932 roku czym jest.
Czym jest przełom 1932 roku znaczenie w Motywy literatura P .
