Co znaczy DO JUSTYNY. TĘSKNOŚĆ NA WIOSNĘ:
"Pierwszą Justyną", do której Franciszek Karpiński skierował jedną z najsłynniejszych sielanek, była Marianna Broselówna, "za najpiękniejszą i najcnotliwszą pannę miana na Pokuciu". Erotyk, po raz pierwszy zamieszczony w debiutanckim tomiku Zabawki wierszem i przykłady obyczajne (1780), ma bardzo kunsztowną i przemyślaną kompozycję. Konsekwentnie w czterech strofach urokom natury, budzącej się wiosną do życia, rozkwitającej i rozbrzmiewającej śpiewem ptaków, przeciwstawiony został nie współgrający z tymi zjawiskami uczuciowy stan skarżącego się bohatera lirycznego, wyposażonego w cechy jednostki wrażliwej.
Pisarz wyeksponował nostalgiczny smutek i uczucia osamotnienia, niespełnienia, wynikające ze wspominania i daremnego wypatrywania ukochanej poprzez bohatera, sytuując indywidualne przeżycia na tle cyklicznego, powtarzalnego rytmu natury. Już zaistniałym, ogólnym albo zwielokrotnionym zjawiskom wiosennej przyrody, emanującym życiem i radością ("tyle razy słońce wracało", "całe się pole zazieleniło", "słowik w sadzie rozpoczął swe pieśni"), przeciwstawił samotną jednostkę, która daje pośrednio słowo własnym doznaniom i uczuciom ("Mojej pszenicy nie widać", "A mój mi ptaszek nie śpiewa", "A mój mi kwiatek nie wschodzi"). Odpowiednio z tendencjami sentymentalizmu i ludowymi wzorcami poetyckimi świat natury inspiruje kochanka do osobistych refleksji.
O artystycznych walorach sielanki decyduje klarowna, przejrzysta budowa, bezpośredniość i łagodność osobistych refleksji, naturalny język i melodyjność i śpiewność utworu. Cechy te, wynikające z harmonijnej i regularnej budowy wersyfikacyjnej i stałego rytmu lirycznej wypowiedzi, świadczą o inspiracyjnym oddziaływaniu na twórczość Karpińskiego rytmicznych wzorców pieśni ludowej, a również popularnej, śpiewanej liryki miłosnej. Owe nawiązania zostały mocniej zaakcentowane w ostatniej strofie, przynoszącej podsumowanie dotychczasowych refleksji. Niczym w staropolskiej literaturze ziemiańskiej podmiot liryczny głosem "stroskanego gospodarza" kieruje do wiosny prośbę: "Jużem dość ziemię łzami urosił, / Wróć mi urodzaj kochany!". To wezwanie wzmacnia osobisty charakter pośrednio wyrażonego wyznania, które wprawdzie utrzymane jest w intymnej tonacji, lecz zupełnie pozbawione erotycznych szczegółów. Piórem "śpiewaka Justyny" kierowało marzenie przybliżenia indywidualnych odczuć i wewnętrznego niepokoju wynikającego z osobistych doznań i przeżyć człowieka.
(Bożena Mazurkowa)
Zobacz także: KARPIŃSKI FRANCISZEK, SENTYMENTALIZM, SIELANKA
Pisarz wyeksponował nostalgiczny smutek i uczucia osamotnienia, niespełnienia, wynikające ze wspominania i daremnego wypatrywania ukochanej poprzez bohatera, sytuując indywidualne przeżycia na tle cyklicznego, powtarzalnego rytmu natury. Już zaistniałym, ogólnym albo zwielokrotnionym zjawiskom wiosennej przyrody, emanującym życiem i radością ("tyle razy słońce wracało", "całe się pole zazieleniło", "słowik w sadzie rozpoczął swe pieśni"), przeciwstawił samotną jednostkę, która daje pośrednio słowo własnym doznaniom i uczuciom ("Mojej pszenicy nie widać", "A mój mi ptaszek nie śpiewa", "A mój mi kwiatek nie wschodzi"). Odpowiednio z tendencjami sentymentalizmu i ludowymi wzorcami poetyckimi świat natury inspiruje kochanka do osobistych refleksji.
O artystycznych walorach sielanki decyduje klarowna, przejrzysta budowa, bezpośredniość i łagodność osobistych refleksji, naturalny język i melodyjność i śpiewność utworu. Cechy te, wynikające z harmonijnej i regularnej budowy wersyfikacyjnej i stałego rytmu lirycznej wypowiedzi, świadczą o inspiracyjnym oddziaływaniu na twórczość Karpińskiego rytmicznych wzorców pieśni ludowej, a również popularnej, śpiewanej liryki miłosnej. Owe nawiązania zostały mocniej zaakcentowane w ostatniej strofie, przynoszącej podsumowanie dotychczasowych refleksji. Niczym w staropolskiej literaturze ziemiańskiej podmiot liryczny głosem "stroskanego gospodarza" kieruje do wiosny prośbę: "Jużem dość ziemię łzami urosił, / Wróć mi urodzaj kochany!". To wezwanie wzmacnia osobisty charakter pośrednio wyrażonego wyznania, które wprawdzie utrzymane jest w intymnej tonacji, lecz zupełnie pozbawione erotycznych szczegółów. Piórem "śpiewaka Justyny" kierowało marzenie przybliżenia indywidualnych odczuć i wewnętrznego niepokoju wynikającego z osobistych doznań i przeżyć człowieka.
(Bożena Mazurkowa)
Zobacz także: KARPIŃSKI FRANCISZEK, SENTYMENTALIZM, SIELANKA
- Co znaczy DRAMAT:
- Porównanie twórczość dramatyczna okresu pozytywizmu, powstająca z myślą o adaptacjach scenicznych, była skażona piętnem konformizmu ideowego i kompromisowości artystycznej . Złożyło się na to kilka przyczyn do justyny. tęskność na wiosnę co znaczy.
- Krzyżówka DRAMAT I TEATR RENESANSOWY:
- Dlaczego dramatyczne i teatralne zostały w renesansie odziedziczone po epoce poprzedniej, aczkolwiek przybierały one nieco odmienną postać. Równocześnie kształtowały się formy nowe. Trzeba pamiętać, Iż do justyny. tęskność na wiosnę krzyżówka.
- Co to jest DRAMATY WYSPIAŃSKIEGO:
- Jak lepiej należałoby mówić o dramaturgii albo o teatrze Wyspiańskiego. Jak nikt z ludzi jego epoki, predestynowany był do powstania kompletnie własnej, niepowtarzalnej, ogarniającej wszystkie przedmioty do justyny. tęskność na wiosnę co to jest.
- Słownik DRUGI OBIEG:
- Kiedy literacka reakcja na zapisy cenzorskie (zakaz druku), jakimi objęto dziesiątki intelektualistów - sygnatariuszy listów protestacyjnych w kwestii poprawek do Konstytucji PRL i protestów dotyczących do justyny. tęskność na wiosnę słownik.
- Czym jest DZIENNIKI INTELEKTUALNE:
- Od czego zależy dziennika wyznacza regularność (zazwyczaj - codzienność) prowadzonych w nim zapisków. Dziennik powstaje więc z dnia dziennie i przez wzgląd na tym owa regularność i chronologia prowadzenia notatek do justyny. tęskność na wiosnę czym jest.
Czym jest do justyny. tęskność na wiosnę znaczenie w Motywy literatura D .
