Postać WŁODZIMIERZ I WIELKI biografia

Kim był WŁODZIMIERZ I WIELKI co zrobił: 9 5 6 l u b 9 5 8 - 1 5 lipca 1 0 1 5Był najmłodszym synem księcia kijowskiego, Światosława, i jednej z dwórek księżnej Olgi. Jednakże nie pochodził z legalnego związku, należał jednak do panującej dynastii książąt ruskich, wywodzącej się od wodza normańskiego, Ruryka, który wg kronik ruskich (latopisów) był wojownikiem normańskim, walczącym na początku na czele drużyny wikingów w służbie Nowogrodu Wielkiego, a w 862 r. przejął samodzielną władzę książęcą w tym mieście. Włodzimierz przy podziale ojcowizny dostał właśnie to bogate miasto, leżące na skrzyżowaniu dróg wodnych, łączących Dniepr z Wołgą i Morzem Bałtyckim. W X w. Nowogród Ogromny był drugim w okolicy Kijowa ośrodkiem polityczno-gospodarczym kształtującej się Rusi. Po bratobójczej walce o tron pomiędzy Jaropełkiem i Olegiem Włodzimierz musiał jednak uciekać z Nowogrodu do swego wuja w Szwecji. W 979 r. zdołał wrócić, posługując się najemnymi oddziałami wikingów (Waregów). Powiodło mu się również zająć Połock po pokonaniu panującego tam innego skandynawskiego księcia (jego córkę, Rognedę zmusił do małżeństwa). Wtedy zajął również historyczną stolicę ówczesnej Rusi - Kijów, a władającego tam do chwili obecnej księcia Jaropełka rozkazał zamordować. Jego panowanie stało pod znakiem licznych wypraw zdobywczych. Wojny z krajem piastowskim skończyły się najprawdopodobniej zajęciem Grodów Czerwieńskich w 981 r., a podporządkowanie Naddniestrza i pokonanie Jaćwingów, Wiatyczy i Bułgarów przyczyniło się do wytyczenia zachodnich i wschodnich granic jego państwa. Przełomem w dziejach Rusi okazało się małżeństwo Włodzimierza w 988 r. z Anną, siostrą cesarza bizantyjskiego Bazylego II. Samo przyjęcie chrześcijaństwa poprzez Włodzimierza obrosło różnymi legendami. Przed chrztem miał mieć 7 żon i 800 nałożnic. Przyjęcie nowej wiary miało być samodzielnym wyborem ruskiego księcia po zapoznaniu się z zasadami różnych religii (miał na przykład odrzucić islam na skutek zakazu picia alkoholu, co uznał za niemożliwe na Rusi). Faktycznie jednak przyjęcie chrześcijaństwa było posunięciem w pierwszej kolejności politycznym, przygotowywało sojusz z Bizancjum przeciwko Bułgarom zagrażającym równocześnie i Cesarstwu, i Rusi. Cesarz Bazyli, nie mogąc jednocześnie opierać się najazdom ruskim i bułgarskim, zdecydował się więc po raz pierwszy w tym właśnie celu oddać przedstawicielkę cesarskiej rodziny europejskiemu władcy (przedtem nawet, niż stało się to w rodzinie cesarzy niemieckich). Chrzest i ślub odbył się w Kijowie. Potem zniszczono posągi bogów pogańskich i odbył się masowy chrzest poddanych w nurtach Dniepru. Dało to podstawę do umocnienia i scentralizowania władzy Włodzimierza, który stał się od tego momentu pokojowym i miłosiernym władcą. Założył między innymi pierwsze na Rusi szkoły. Książę zmarł jednak w momencie buntu przeciwko jego władzy. Jego syn, Jarosław, władający tak jak niegdyś w młodości i jego tata Nowogrodem, zbuntował się i odmówił płacenia trybutu. Włodzimierz nie zdążył już jednak zorganizować karnej wyprawy. Doczesnym szczątkom kanonizowanego Włodzimierza po zgonu nie dane było zaznać spokoju, na początku zaginęły w trakcie najazdów mongolskich, a wykryte w XVII w., zniknęły najprawdopodobniej bezpowrotnie w trakcie rewolucji. Zasługą Włodzimierza Wielkiego było utworzenie największego chrześcijańskiego państwa słowiańskiego na wschodzie - Rusi Kijowskiej. Jego potęga przetrwała jednak niedługo, bo już po zgonu Jarosława Mądrego w XI w. walki pomiędzy książętami nadwątliły rodowy mechanizm sprawowania władzy. Stołeczną rolę Kijów utracił po zniszczeniu go w 1169 r. poprzez wojska księcia włodzimiersko-suzdalskiego, Andrieja I Bogolubskiego. (RK)