Postać SALADYN biografia

Kim był SALADYN co zrobił: 1 1 3 7 l u b 1 1 3 8 - 3 l u b 4 marca 1 1 9 3Saladyn pochodził z kurdyjskiej rodziny zawodowych żołnierzy z Armenii i jako przyboczny swego wuja, Szirkuha, znalazł się w Egipcie Fatymidów z ekspedycją wojskową wezwaną poprzez kalifa. W 1167 r., kiedy krzyżowcy opanowali wybrzeże Palestyny, sułtan seldżucki, Nur ad-Din, oburzony rokowaniami między Fatymidami i chrześcijanami, zajął Kair. Szirkuh zajął Górny Egipt, a Saladyn Aleksandrię. W latach 1167-1168 Saladyn brał udział w wyprawach tureckich na Syrię, a w 1171 r. zdetronizował ostatniego Fatymidę i w cztery lata potem sam ogłosił się sułtanem, a uznawał tylko nominalnie władzę kalifa z dynastii Abbasydów z Bagdadu. Był założycielem dynastii Ajjubidów. W Egipcie wrócił do sunnickiego islamu (Fatymidzi wspierali dotychczas szyitów). Od 1174 r. podbił kolejno Syrię i Al-Hidżaz, przejmując kontrolę nad świętymi miastami islamu: Mekką i Medyną. Sławę przyniosły mu jednak w świecie muzułmańskim wojny z krzyżowcami o Królestwo Jerozolimskie. Powstało ono w 1099 r. na terenie Palestyny i Syrii z ziem arabskich pozyskanych w okresie I wyprawy krzyżowej. Od połowy XII w. Arabowie i Turcy starali się usilnie wyprzeć krzyżowców z Palestyny. W 1144 r. seldżucki król Mosulu Zengi zyskał hrabstwo Edessy. Decyzyjny okazał się jednak efekt Saladyna w bitwie pod Hattin w 1187 r. Stojąc na czele 20-tysięcznej armii muzułmańskiej (pośród nich 5 tys. doborowej jazdy, tak zwany mameluków), rozbił siły krzyżowców, liczące około 14 tys. rycerzy dowodzonych poprzez króla jerozolimskiego, Gwidona z Lusignan. Saladyn potrafił idealnie zastosować własne zwycięstwo. W 1192 r. krzyżowcy musieli zawrzeć z nim układ, na mocy którego chrześcijanom pozostawiono tylko wąski pas nadbrzeżny od Tyru do Jaffy. Uporał się również z III krucjatą, zorganizowaną poprzez cesarza Fryderyka I Barbarossę, gdzie wzięli udział ponadto władca Anglii, Ryszard Lwie Serce i władca Francji, Filip August. Armia niemiecka po startowych zwycięstwach wycofała się w rozsypce po zgonu Fryderyka, który utonął w rzece Salef. Ekspedycja angielsko-francuska dotarła wprawdzie drogą morską do Palestyny, zdobywając po drodze Cypr i Akkę, lecz w rozejmie podpisanym poprzez Saladyna w 1192 r. krzyżowcom powiodło się jedynie utrzymać wybrzeże Palestyny i uzyskać zgodę na dostęp pielgrzymów do Jerozolimy. Saladyn zmarł w Damaszku, a jego mauzoleum umieszczono w honorowym miejscu, naprzeciw meczetu Omajjadów. Dla muzułmanów Saladyn do dzisiaj jest bohaterem świata arabskiego. Zasłynął jako hojny i nadzwyczajnie skromny król. Jest bohaterem wielu legend i romansów arabskich. Był protektorem edukacji, fundatorem licznych budowli (między innymi znanej cytadeli w Kairze). Dbał również o postęp gospodarczy swojego państwa. Potęga założonej poprzez niego dynastii Ajjubidów okazała się jednak złudna i po zgonu Saladyna monarchia rozpadła się na oddzielne księstwa, gdzie panowały na początku dynastie mameluckie, a później zjednoczyli je dopiero Osmanowie. Jest jedynym z władców muzułmańskich z okresu krucjat, który zasłużył sobie na uznanie także pośród krzyżowców. Sławiono go za jego tolerancję i rycerskość. W Europie średniowiecznej uosabiał ideał szlachetnego i godnego podziwu przeciwnika. (RK)