Postać MARIA TERESA biografia

Kim był MARIA TERESA co zrobił: 1 3 m a j a 1 7 1 7 - 2 9 listopada 1 7 8 0Była najstarszą córką cesarza Karola VI, ostatniego w męskiej linii Habsburgów austriackich. Ten, nie mając męskiego potomka, wydał w 1713 r. tak zwany sankcję pragmatyczną, ustalającą nierozerwalną łączność i niepodzielność wszystkich państw dziedzicznych monarchii. Maria Teresa, jako najstarsza córka i arcyksiężniczka austriacka, na mocy tejże sankcji stała się następczynią tronu. W 1736 r. poślubiła księcia lotaryńskiego, Franciszka Stefana, który po wojnie o sukcesję polską został księciem toskańskim, a w planach Karola VI miał uzyskać trony króla rzymskiego i cesarski. Mimo ko-ronacji Marii Teresy na królową Czech i Węgier w 1740 r., sankcja pragmatyczna jednak nie zapobiegła po zgonu cesarza wybuchowi tak zwany wojny o sukcesję austriacką (1741-45). W jej rezultacie Maria Teresa została wprawdzie cesarzową, a jej mąż jako Franciszek I królem rzymskim i cesarzem niemieckim, lecz równocześnie Austria utraciła Śląsk. Całe panowanie Marii Teresy od tej pory podporządkowane zostało chęci odzyskania utraconych terytoriów. W tym celu, by wzmocnić kraj, dążyła do zbudowania zrębów oświeceniowej monarchii absolutnej. Ograniczyła przywileje szlachty i uporządkowała administrację i gospodarkę finansową przy użyciu dwóch doradców: Friedricha Wilhelma Haugwitza i Wenzla Antona Kaunitza. Specjalną troską otaczała oświatę, znacząco zwiększając liczbę szkół ludowych. Wysiłki te nie pozwoliły jednak Austrii odnieść upragnionego zwycięstwa nad Prusami w okresie wojny siedmioletniej. Częściową rekompensatą za utracony Śląsk były nabytki kosztem Rzeczpospolitej w I rozbiorze Polski w latach 1772-75, zajęcie Bukowiny kosztem Turcji i części Bawarii po wojnie o sukcesję bawarską. W życiu prywatnym była osobą bardzo pobożną. Urodziła aż 16 dzieci. Po zgonu męża dopuściła do współrządów syna, późniejszego cesarza Józefa II, który etapowo przejął ster rządów. Pomiędzy matką a synem dochodziło jednak do ciągłych konfliktów, a kluczowym ich przyczyną stało się dążenie Józefa do odejścia od kontrreformacyjnych założeń zwalczania innowierców i wprowadzenie tolerancji religijnej. Maria Teresa zmarła w Wiedniu, w przebudowanym dla niej rokokowym pałacu w Schön-brunn. Panowanie Marii Teresy otworzyło nowy faza w dziejach Cesarstwa Niemieckiego i Austrii. Ta znakomita władczyni stworzyła fundament tak zwany monarchii naddunajskiej w Europie Środkowo-Wschodniej, gdzie mimo różnic etnicznych i religijnych wierność dynastii Habsburgów okazała się trwałym elementem integrującym różne narody. Dynastia habsbursko-lotaryńska przetrwała na tronie w Wiedniu do 1918 r., utrzymując rzymsko-niemiecką koronę cesarską do wojen napoleońskich, a od 1804 r. przyjmując tytuł cesarzy austriackich. Habsburgowie poprzez powyżej 200 lat potrafili zachować spoistość swojej wielonarodowościowej monarchii (od 1867 r. Austro-Węgier), gdzie mieszkali w okolicy siebie: Niemcy, Włosi, Chorwaci, Rumuni, Rusini, Serbowie, Polacy, Czesi i Słoweńcy. Po detronizacji w 1918 r. nie zaakceptowali straty praw do tronu, co poprzez sporo lat uniemożliwiało ich potomkom powrót do Austrii. W byłych państwach monarchii naddunajskiej pozostały zaś do dzisiaj nostalgiczne wspomnienia dawnej jedności, za której artystów uznaje się Marię Teresę i Franciszka Józefa I. (RK)