Postać KIM IR SEN biografia

Kim był KIM IR SEN co zrobił: 1 5 kwietnia 1 9 1 2 - 8 lipca 1 9 9 4Właściwie Kim Ilsong, Urodził się w Mangjongde (prowincja Phenian Południowy), w chłopskiej rodzinie wyznania protestanckiego. Na skutek ubóstwa rodzina w 1924 r. wyemigrowała do Mandżurii (Chiny). Uczył się w szkole średniej w Yuwen Kim. W 1927 r. utworzył lokalną organizację marksistowską - Ligę Młodych Komunistów. W 1929 r. relegowano go ze szkoły i aresztowano. Po wyjściu z więzienia w 1930 r. wymienił imię na Ir Sen ("być słońcem"). Po zajęciu Mandżurii poprzez Japonię (1931) przyłączył się do antyjapońskiej partyzantki chińskiej i wstąpił do Komunistycznej Partii Chin. Został dowódcą Północno-Wschodniej Zjednoczonej Antyjapońskiej Armii. Pokonany poprzez wojska japońskie, schronił się w ZSRR (1941). Wstąpił do Armii Czerwonej. Początkowo, w stopniu kapitana, był dowódcą batalionu w 88 Specjalnej Brygadzie Snajperów. Po zajęciu w sierpniu 1945 r. północnej części Korei poprzez Armię Czerwoną na pokładzie sowieckiego okrętu wojennego przybył do Wonsanu. Stanął na czele partyzanckiej Koreańskiej Ludowo-Rewolucyjnej Armii. Dzięki radzieckiemu poparciu powołał Tymczasowy Komitet Ludowy Korei Północnej, pełniący funkcję rządu. Przeprowadził radykalną reformę rolną i nacjonalizację przemysłu. Na tym terenie utworzono także Partię Pracy Korei (PPK), której został przewodniczącym w 1948 r. Po zlikwidowaniu opozycji 2 września 1949 r. proklamował stworzenie Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej (KRL-D) z konstytucyjną stolicą w Seulu. Była to prowokacja w relacji do Południa. (Faktyczną stolicą był Phenian.) Sam objął stanowisko szefa rządu. W grudniu 1948 r. wojska radzieckie opuściły KRL-D, pozostawiając uzbrojoną poprzez ZSRR armię koreańską (250 tys. żołnierzy). Kontynuacją planów zjednoczenia Korei, za aprobatą Józefa Stalina i Mao Zedonga, było wzmocnienie armii ochotnikami koreańskimi, którzy walczyli w wojnie domowej w Chinach. 25 czerwca 1950 r. zaczął wojnę koreańską. Wykorzystując zaskoczenie, zyskał 90% terytorium Korei Południowej. Po uznaniu go za agresora poprzez Radę Bezpieczeństwa ONZ do Korei wysłano wojska ONZ. Składały się one z przedstawicieli 16 krajów. Kluczową siłę stanowiły wojska amerykańskie pod dowództwem gen. Douglasa Mac-Artura. Koreańska Armia Ludowa została rozbita. KRL-D została uratowana dzięki pomocy Chińskiej Republiki Ludowej. Odsunięty od prowadzenia wojny poprzez Lin Biao, a potem Peng Dehuaia, dowódców chińskich "ochotników" (500 tys. żołnierzy), zajął się czystkami w partii i przywracaniem utraconego autorytetu. W 1953 r., jeszcze przed podpisaniem rozejmu w Panmunjonie (27 lipca 1953), został mianowany marszałkiem. Po XX Zjeździe Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego (1956) nie pozwolił na wprowadzenie "kolektywnego kierownictwa" w PPK. W momencie konfliktu radziecko-chińskiego balansował między obu mocarstwami, starając się uzyskać od nich kredyty konieczne dla gospodarki KRL-D. Przeciwstawiał się współpracy z innymi krajami. Politykę gospodarczą oparł na własnych zasobach. W 1972 r. zrezygnował z funkcji premiera i objął stanowisko prezydenta KRL-D. W 1992 r. dostał godność generalissimusa. Zmarł w Phenianie. Władzę objął jego syn, Kim Dzong Il, wyznaczony w 1980 r. na sukcesora. Stworzył jeden z w najwyższym stopniu represyjnych mechanizmów totalitarnych. Bez-względnie rozprawiał się ze własnymi przeciwnikami. Eksterminacji podlegały całe rodziny. Wytworzył kult Wielkiego Przywódcy, graniczący z boskim uwielbieniem, który przetrwał także po jego zgonu. W 1998 r. nadano mu pośmiertnie tytuł "wiecznego prezydenta". Przygotowana poprzez niego koreańska wersja marksizmu-leninizmu pod nazwą dżucze, stała się oficjalną ideologią partyjną i państwową. Towarzyszyła temu całkowita izolacja KRL-D od świata zewnętrznego, choć w momencie olimpiady letniej w Seulu (1988) deklarował chęć zjednoczenia Korei na drodze pokojowej. Powiodło mu się poprzez powyżej 40 lat utrzymać się przy władzy dzięki kontroli, indoktrynacji i bezwzględnym represjom wobec społeczeństwa. Dążył także do wyprodukowania własnej broni atomowej. (KM)