Postać CYCERON właśc. Marek Tuliusz Cicero biografia

Kim był CYCERON właśc. Marek Tuliusz Cicero co zrobił: 1 0 6 - 4 3 przed naszą erą Ten znakomity polityk okresu Republiki Rzymskiej został uznany za najwybitniejszego z rzymskich mówców i mistrza klasycznego stylu łacińskiego. Zachowały się do dzisiaj około 864 jego teksty, które posłużyły w momencie Renesansu włoskiego do odrodzenia klasycznego języka łacińskiego. Nie był przedstawicielem rzymskiej klasy arystokratów, należał do tak zwany ludzi nowych (homo novus), którzy karierę zawdzięczali własnemu talentowi i profitom uzyskiwanym z szybkiego rozwoju Imperium Rzymskiego. Po studiach, które odbył u prawników rzymskich i filozofów greckich, Cyceron zaczął ogromną karierę polityczną, kontynuując ją - odpowiednio z rzymskim obyczajem - od niższego urzędu kwestora, przez edyla kurulnego i pretora. W 63 r. przed naszą erą ukoronował tę karierę, uzyskując w najwyższym stopniu honorowe i najwyższe stanowisko konsula. Miało to miejsce w burzliwym okresie wojen domowych i wciąż powtarzających się spisków, na czele których stali ambitni wodzowie rzymscy, dążący do uzyskania jedynowładztwa przy pomocy wiernych sobie a nie państwu żołnierzy. W okresie konsulatu Cycerona miał miejsce tak zwany spisek Sergiusza Lucjusza Katyliny. Stanął on na czele ekipy zubożałych i zdeterminowanych młodych arystokratów, pragnących drogą przewrotu zdobyć władzę w Republice Rzymskiej. Do stworzenia Katylina nawoływał nawet niewolników i tak zwany sojuszników (ludy podbite poprzez Rzymian na Półwyspie Apenińskim). Cyceron odkrył groźny dla Republiki spisek i doprowadził do skazania jego przywódców na zgon. Sam Katylina zginął ścigany w trakcie bitwy stoczonej w Etrurii. Do historii przeszła mowa, wygłoszona wówczas w Senacie poprzez Cycerona, gdzie bronił pozaprawnych, wyjątkowych środków, jakich użył. Rozpoczynała się od słów: "Jak długo, Katylino, będziesz nadużywał naszej cierpliwości?" (Quousque tandem abutere, Catilina, patientia nostra). Mimo zasług, Cyceron został kilka lat potem wygnany z Rzymu. Dojrzałość polityczna Cycerona przypadła na moment krwawego konfliktu toczonego w okresie obydwu tak zwany triumwiratów, gdzie wodzowie rzymscy walczyli o władzę, a Cyceron starał się zachować ustrój republikański i władzę arystokratycznego Senatu. Początkowo wspierał więc Pompejusza Wielkiego, lecz po bitwie pod Farsalos, gdzie wojska Senatu i Pompejusza zostały pokonane, doszedł jednak do porozumienia z Juliuszem Cezarem, właściwie wycofując się z czynnego życia politycznego. Po zgonu Cezara wrócił na krótko do aktywnej polityki, poparł morderców Cezara i w 14 ostrych, mistrzowsko opracowanych mowach, wzorowanych na tak zwany filipikach ateńskiego mówcy Demostenesa, zaatakował Marka Antoniusza, zamierzającego przejąć władzę. Za własną odwagę zapłacił życiem. Marek Antoniusz, mszcząc się, nasłał na niego zabójców. Będąc już w podeszłym wieku, Cyceron schronił się wówczas na stojącym przy nabrzeżu statku. Jednak tak bardzo dokuczało mu kołysanie i dolegliwość morska, iż nieopatrznie powrócił do domu w Gaecie i wtedy złapali go żołnierze pod dowództwem trybuna Popiliusa, którym drogę wskazał zdradziecko wychowany i wyzwolony poprzez Cycerona niewolnik - Philologus (zapłacił za to straszliwą karę, złapany poprzez wdowę po Cyceronie, Pomponię, został skazany na powolne rozrywanie ciała na małe kawałki, które był zmuszony połykać do chwili wyzionięcia ducha). Zabójstwa dokonał centurion Herennius, którego Cyceron obronił kiedyś w procesie sądowym przed oskarżeniem o ojcobójstwo. Przed śmiercią Cyceron miał powiedzieć: "Nigdy nie zapomniałem, iż Urodziłem się śmiertelnikiem". Obcięta głowa i dłonie mówcy znalazły się na rozkaz Marka Antoniusza na mównicy w Rzymie, aby odstraszyć innych przeciwników. (RK)