Definicja Dwudziestolecie Międzywojenne : Literatura Powszechna słownik

Co znaczy Dwudziestolecie Międzywojenne : Literatura powszechna: • Czarodziejska góra (Tomasz Mann) – główny bohater, Hans Castorp, od siedmiu lat przebywa w sanatorium dla gruźlików, choć nie jest chory. Obserwuje kuracjuszy, którzy prezentują różne postawy, poglądy i wyznania oraz Europę w przededniu upadku. • Mistrz i Małgorzata (Michaił Bułhakow) – do Moskwy przybywa szatan, doktor Woland, i jego diabelska świta. Szukają kogoś, kto zostałby królową balu na dorocznym balu szatana;wybór pada na Małgorzatę, która kocha mistrza – pisarza powieści o Chrystusie i Piłacie. Jest to powieść o miłości (Małgorzaty i mistrza), totalitaryzmie, Chrystusie, szatanie i ludzkiej odpowiedzialności (Piłat, mistrz i Jezus). • Na Zachodzie bez zmian (Erich Maria Remarque) – żarliwy protest przeciwko wojnie i postępującej podczas niej dehumanizacji, a to wszystko widziane oczami bohatera Paula Bäumera, który wraz z kolegami wyrusza na wojnę. • Proces (Franz Kafka) – bohater powieści, Józef K., jest przykładem everymana – literackiej reprezentacji wszystkich ludzi. Nie posiada cech indywidualnych, ma popularne nazwisko. Niespodziewanie, bez podania przyczyny zostaje oskarżony i czeka go proces, którego terminu nikt mu nie podał. Wszystko jest tutaj metaforą eksponującą absurdy ludzkiego istnienia. • Przygody dobrego wojaka Szwejka (Jaroslav Hašek)– satyra na absurdalny mechanizm polityczny świata. Główny bohater urósł do rangi symbolu obronnej postawy nie tylko jednostki, ale też całego państwa (tutaj: Czech przeciwko państwu Habsburgów). • Ulisses (James Joyce) – najsłynniejsza powieść strumienia świadomości – jej osią jest monolog wewnętrzny Leopolda Blooma. Akcja rozgrywa się w Dublinie, w ciągu jednego dnia, 16 czerwca 1904 r. • W poszukiwaniu straconego czasu (Marcel Proust)– istotą powieści-autobiografii jest nowatorska narracja – lekceważenie prawa czasu i chronologii. Pretekstem do opowieści staje się pojedyncze wspomnienie, np. słynny smak ciasteczek migdałowych. Od tej powieści rozpoczyna się nowy typ narracji, którego końcowym osiągnięciem będzie powieść strumienia świadomości. • Ziemia, planeta ludzi (Antoine de Saint-Exupéry)– bohater zagubiony na pustyni dostaje pomoc i wodę od nieznanego mu Beduina. Prawie umierając z pragnienia, uświadamia sobie, że najważniejsze są wartości podstawowe i że przy nich nic nie znaczą rozgrywki polityczne, wojny, wartości materialne.